He 177'nin geliştirilme süreci 1936 yılında Alman Hava Bakanlığı (RLM) tarafından yayınlanan Bomber A standartları ile başladı. Bu standartlar uzun menzilli, yüksek hızlı ve 1,000 kg ve üzeri yük taşıyabilen bir bombacıyı niteliyordu. Şartlar ağır olmasına rağmen Heinkel şirketi çalışmaya başladı ve 1937 yılında test edilmesi için ahşap bir taklit üretti ve 1939 yılı başlarında hemen 12 adet deneysel araç için sipariş aldı. Ancak ne yazık ki He 177 geliştirilme sürecinde bazı sorunlarla karşılaştı ve çözülemeyen bu sorunlar sebebiyle geliştirilme süreci durduruldu. Örnek olarak, Hava Bakanlığının gereksinimlerinden biri (daha sonra imkansı olduğu için iptal edilecekti) uçağın dalarak bombardıman yapabilmesiydi, bu yüzden mühendisler bunu başarmak için bir çok farklı yöntem denediler. Aerodinamik sürtünmeyi azaltmak ve menzili sağlamak için iki DB 601 motor çiftler halinde tek bir gondaola takıldılar ve ortak bir şaft ile dört bıçaklı tek bir pervaneyi döndürdüler. Ancak bu nedenden ötürü araç ciddi motor ısınması sorunları yaşadı ve ortalamanın çok üstünde seyir arızaları ve yangınlarla karşılaştı. Uçağın ince işlerinin yapıldığı sıralarda ağırlığı çok fazla arttı ve gizlenemeyen devasa bir iskeletin kullanılması gerekti, görece zayıf ve sıkı motor beşikleri kullanılamadı. Sonuç olarak iskeletler ikiye bölündü ve beşiklerin öteki taraflarına toplanacak şekilde birer tekerlekle donatıldı.

1944 yılında He 177'nin geliştirilmesinin tamamladığı kabul edildi, ancak artık Almanya'nın kaderi dönmüştü ve karmaşık bir stratejik bombardıman uçağına duyulan ihtiyaç azalmıştı. Yine de farklı modellerde 1,000 kadar He 177 üretildi ve çoğunlukla doğu cephesinde kullanıldı. Ancak uçak fazla sayıda üretilmesine karşın savaşın gidişhatında bir fark yaratmayı başaramadı, çünkü bir fark yaratabilmek için çok geç kalınan bir zamandao olgunlaşmıştı. Ayrıca bazı modeller savaştan sonra da kullanıldı.