1280x1024 | 1920x1080

26 Haziran 2015, 19.00 - 29 Haziran 2015, 10.00

ABD hafif tanklarıyla bu haritalara sınırlanmış etkinliğimize katılın:
'Polonya', 'Orman', 'Beyaz Taş Kale' ve 'Kül Nehri'!

'Blue on Blue' etkinliğini,  'Etkinlikler & Turnuvalar' sekmesinde bulabilirsiniz!

FT-17 Aracının Modeli

1917’de, General John Pershing liderliğinde Amerikan Seferi Kuvvetleri, Dünya Savaşının Batı cephesinde Almanya’ya karşı yapılan savaşta yerini almak için Fransa’ya vardı. Amerikalılar yepyeni Renault FT-17 hafif tanklarını ilk gördükleri zaman o zamandı. O dönem için devrim olarak nitelenen bu araç yeni oluşturulmak üzere olan ABD Tank Kuvvetleri için mükemmel bulunmuştu. 1918’de, ilgili lisansın satın alınması sayesinde Amerikalılar M1917 olarak bilinen kendi FT-17’lerinin seri üretimine başladılar. Bu makineler, Mark VII ağır tankı ile birlikte ABD Tank Gücünün omurgasını oluşturacaktı. Her şeye rağmen 1920’de bunların hepsi değişti. Milli Savunma Yasa’ının meclisten geçmesi ile birlikte ağır bir tank üretme fikri terk edildi. Onun yerine, tasarımlar mümkün olan iki düzenlemeden biri olacaktı, 5 tonluk bir hafif tank ya da 15 tonluk orta sınıf tank. Bu karar çok sayıda proje, prototipin önünü açtı ve ABD’li üreticiler tarafından pilot modeller üretildiyse de son derece sıkı bütçe kısıtlamalarından dolayı gelişim oldukça yavaş ilerliyordu. Ayrıca, tankların nasıl kullanılacağına dair zıt görüşler vardı. Birçok subay tankların piyade destek rolü ile sınırlandırılması gerektiğine inanırken, ABD Genel Kurmay Başkanı General Douglas MacArthur, tankların süvariler tarafından süratli taarruzlar oluşturmak için kullanılması görüşünü destekliyordu. Süvarilerin “tankları” kullanamayacak olmalarından dolayı yeni bir zırhlı araç tanımı doğmuştu, “Savaş Arabası”.

Zırhlı Araç М1

“Savaş Arabaları” bugünün değimiyle kabaca tanket olarak nitelenebilir – hızlı, hafif zırhlı ve makul derecede düşük-kalibreli donanım ile silahlandırılmıştı. 1930’larda, süvariler ve ordu için iki proje eş zamanlı olarak geliştirilmişti – Süvarilere daha sonra M1 Savaş Arabası olarak bilinecek olan T5 kılavuzunun tedarik edileceği farz edilmişti. Haşin derecede hızlı (ezilmiş yolda 72 km/sa azami sürat) olmasına rağmen sadece 3 makineli tüfekle (1 adet .50 kalibre ve 2 adet .30 kalibre) silahlandırılmıştı ve zırh kalınlığı en fazla olduğu yerde 16mm idi. Ordu ilk başta Walter Christie tarafından tasarlanan T1 Savaş Arabaları ile ilgileniyordu ancak daha sonra projeyi sürdürmek istemediler. Ne var ki, Christie’nin projeleri, Sovyetler Birliği tarafından kapıldı ve sonrasında BT tank serisi olarak üretime devam etti. ABD’de ise Ordu T2 Hafif Tank prototipinin seri üretime sokulmasını tercih etti. M2 olarak standardize edildi ve daha sonra 2. Dünya Savaşı öncesinde dönemin ana tankı oldu.

М3A1 Guadalcanal'da

Yine de, bu yeni araçlar, en iyi halde bile, piyade destek görevlerine küme düştükleri 50 kalibrelik makineli tüfeklerle donatılmışlardı. İspanyol Sivil Savaşı tecrübelerine dayanan, herhangi bir zırhlıya karşı yapılan muharebede herhangi bir başarı kazanılabilmesi için araçların top ile silahlandırılmaları gerekliliğini kanıtlayan raporlar, ABD Genel Kurmayı çapında büyük yankı uyandırmıştı. Bu durum M3 Hafif tankı tasarımını teşvik etmişti. Bu esnada, ABD Ordusu hızlıca M2 Hafif Tanklarını M2A4 standardına modernize etmeye başlamıştı. Bu model ana silah olarak, .50 kalibrelik M2 makineli tüfeğinin yerini alan 37 mm’lik topun yanı sıra geliştirilmiş zırh koruması sunuyordu. Bu sırada, M3 Hafif Tankı olacak T7 prototipi şekil almaya başlamaktaydı. Testler aracın muharebeye hazırlık durumunu onayladı ve 1941’de seri üretime basıldı. “Stuart” adı verilen ve İngilizler tarafından da “Bal” olarak isimlendirilen yeni M3 Hafif Tankı, muharebede ilk kez 1941 Kasımında Kuzey Afrika’da sahne aldı. Lakin orada ağır kayıplardan mağdur oldu ve daha çok cansız silah teçhizatından dolayı İngilizler tarafından sevilmedi. Stuart’lar ve M2A4 tankları Filipinler ve Guadalcanal’da savaştıkları Pasifik Seferinde de rol aldılar ancak orada tanka karşı tank çarpışmaları elverişsiz arazi nedeni ile nadir görülüyordu. M3 ise, USMC tarafından Japonlara karşı kullanılan ateş gücünü büyük ölçüde katlayarak Guadalcanal’da kendini kanıtladı. M3’e yöneltilen eleştiriler not edildi ve kısa süre içinde tankın geliştirilmiş bir modeli olan M5 su yüzüne çıktı. M5’in ortaya çıkışı yine de ateş gücü fiyaskosunu çözmedi- tank halen, kullanımını keşif ve piyade destek olarak sınırlayan 37 mm’lik bir silah sunuyordu. Lakin yeni bir hafif tank pek yakında yola çıkacaktı.

М24 Chaffee

Ordu Donatım Departmanı, Kuzey Afrika’daki muharebe raporlarını esas alarak yeni bir hafif tank için çabucak bir şartname yayınladı. 75mm top ile silahlandırılacaktı ve bakımı kolaylaştırmak için M5 Hafif Tankından olabildiğince çok parça ihtiva edecekti. 1943’de, T24 prototipi sunuldu ve ileri testlerden sonra M24 hafif tankı olarak ABD Ordusu’na kabul edildi. Üretim 1944’de başladı ve bundan dolayı Zırhlı Bölüklerin çoğu M3 ve M5 hafif tanklarını savaşın bitiminden önce değiştiremediler. M24 daha sonra Kore’de kullanıldı ancak Kuzey Kore’de kullanılan T-34-85 orta sınıf tankına karşı yetersiz olduklarını çabucak ispat ettiler. M24, Fransızlar tarafından Dien Bien Phu kuşatmasında kullanıldıkları Hindiçin’de de savaşa katıldı. Kore Savaşı’ndan bile önce, ABD onu daha modern bir tasarım ile değiştirmek için hali hazırda çalışıyordu. T37 Hafif Tank prototipi M41 Walker Buldog Hafif Tankı için yolu açtı. Yeni makine yüksek hızlı 76 mm top ile silahlandırılmıştı ve Zırh Delici Sabot Mermisi’de içeren farklı fişek tiplerini ateş etme yeteneğine sahipti. Walker Bulldog Kore Savaşı sırasında geniş çaplı kullanım görmek için geç kalmıştı, ancak Vietnam Savaşı’nda Güney Vietnam ordusu tarafından M24 Chaffee’nin yerine kullanıldı. Bulldog hatasız değildi. Pek ekonomik değildi ve sadece az sayıda uçak onu başarılı bir şekilde kaldırabiliyordu. ABD Ordusu daha sonra M41’in yerini alacak yeni tanklar tasarlamayı denedi (aslen T71 ve T92) ancak bu tasarımlar prototip safhasının ötesine geçemediler.

T49

T-54 orta sınıf tankının görünüşü “M41’in üstten toplu bir modelli mi?” sorusunu akla getiriyordu. 1950’de, M41’de kullanılan 76 mm topun yerine 90 mm top kullanılan T49 prototipi ortaya çıktı. Buna rağmen, bir yığın yeni tasarım Ordu Donatım Departmanı’nın M41’in üstten silahlandırılma planlarını iptal etmesine yol açtı. Yerine, yeni bir tank geliştirilecekti. Aşağı yukarı on yıl sonra Cadillac tarafından yep yeni bir tasarım ABD üst rütbelilerinin dikkatini çekti. XM551 olarak adlandırılan yeni tank konvansiyonel yüksek hızlı bir topla değil fakat MGM-51 Shillelagh ATGM’yi ateşlemeye muktedir 152 mm’lik kısa namlulu fırlatıcı-top ile silahlandırılacaktı. Bu yolla, yeni tank Sovyet ağır ve ana muharebe tanklarına karşı çarpışabilme şansına sahip olacaktı. Çok kapsamlı testlerden ve aralıksız tasarım değişimlerinden sonra, yeni tank 1967’de M551 “Sheridan” model adı altından hizmete sokuldu. Daha sonra Vietnam Savaş’ında rol aldığı halde orada mürettebatı görevin mahiyetinin piyade destek olması nedeni ile düşmana hiçbir zaman ATGM ateşleyemedi. Vietnam’da savaşan Sheridan’lar, alüminyum zırhını kolaylıkla delen anti-tank mayınlarından dolayı çok sayıda kayıp verdi. Vietnam’dan sonra Sheridan’lar ABD Ordu’su tarafından “Just Cause (Haklı Neden)” harekatının yanı sıra Körfez Savaşı’nda kullanıldı. Son Sheridan’lar envanterden 1996’da çıkarıldı. Şu anda, M2 Bradley IFV ve M1128 Stryker MGS, ABD Ordusunda normalde hafif tanklara atanan rolleri icra etmektedirler.

Yazar: Adam “BONKERS” Lisiewicz

Gelecek Güncellemelerin birinde oyuna ekleyeceğimiz 6. Zırhlı 
Tabur tarafından kullanılan "Wolfpack" amblemi:

Çıkartmayı Yapan: Branislav "InkaL" Mirkov