Zupełnie niedawno wprowadziliśmy nową linię niemieckich dział samobieżnych z otwartą nadbudówką. Większość graczy przywitała nowe maszyny ciepło: potężne pojazdy III ery Dicker Max oraz Nashorn, choć bardzo lekko opancerzone, potrafią unieszkodliwić wrogi pojazd jednym celnym strzałem. Te maszyny nie zamykają jednak defilady wrażliwych, lecz groźnych zabójców. Poznajcie kolejny niszczyciel w pełnym tego słowa znaczeniu — oto Sturer Emil!

Po polsku nazwę można przetłumaczyć z języka niemieckiego jako Krnąbrny Emil, bardziej oficjalne oznaczenie to 12.8 cm Selbstfahrlafette auf VK 3001(H). Jest to ciężkie, samobieżne działo przeciwpancerne, skonstruowane w 1942 roku. Oficjalna nazwa pojazdu wskazuje Wam główne uzbrojenie pojazdu — potwornej mocy armata 12.8 cm Kanone 40 L/71 kal. 128 mm. Działo zdolne było zneutralizować każdy radziecki czołg nie tylko w 1942 roku, ale także w 1945. Mimo znakomitych predyspozycji, wyprodukowano jedynie dwa egzemplarze. Dlaczego? Dojdziemy do tego później.

Prace nad Sturer Emilem rozpoczęły się już w 1939 roku, gdy niemiecka armia zgłosiła zapotrzebowanie na skuteczną broń przeciwko francuskiej Linii Maginota. Do 1942 roku jednak sytuacja zmieniła się diametralnie: Francja już od dawna znajdowała się pod okupacją, a III Rzesza prowadziła zupełnie inną wojnę, skierowaną przeciwko ZSRR. Na początku Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, gdy Niemcy starli się z radzieckimi KW oraz T-34, potrzeba stworzenia skutecznej broni przeciwpancernej stała się krytyczna — żadne niemieckie działo przeciwpancerne tego czasu nie było w stanie skutecznie przebić pancerza tych maszyn. Jedynie wielkokalibrowa broń przeciwlotnicza pokazała dobrą skuteczność, tak jak na przykład armata przeciwlotnicza Flak 40 kal. 128 mm.

Działo samobieżne, oparte o podwozie eksperymentalnego czołgu VK 3001(H) i uzbrojone w armatę przeciwlotniczą kal. 128 mm przystosowaną do zwalczania czołgów miało dużą szansę być prostym remedium na trudny, radziecki, opancerzony problem. Sturer Emil, początkowo czołg, sklasyfikowany został jako działo samobieżne.

Armata spełniła oczekiwania w niej pokładane — skuteczność w zwalczaniu celów opancerzonych. Pojazd nigdy jednak nie trafił do masowej produkcji. Niemcy postawiły bowiem na Tygrysa, ciężki czołg, uzbrojony w armatę przeciwpancerną kal. 88 mm (nawiasem mówiąc, również zaadaptowane działo przeciwlotnicze). Dwa dotychczas skonstruowane egzemplarze Emila były zatem jedynymi.

Rola, jaką odegra nowa konstrukcja w bitwach mieszanych w War Thunder nie jest trudna do odgadnięcia — wspieranie atakujących sił sojuszniczych z bezpiecznego dystansu. Pojazdowi brak jest solidnego opancerzenia, jego ruchliwość też pozostawia wiele do życzenia. Nic do życzenia nie pozostawia za to uzbrojenie. Pociski przeciwpancerne kalibru 128 mm są podobne do tych, będących na wyposażeniu Jagdtigera, a co za tym idzie należą do najpotężniejszych pocisków w grze pod względem skuteczności popenetracyjnej, zapewnianej przez dużą ilość materiału wybuchowego w swoim wnętrzu. Uzbrojenie Sturer Emila posiada też dobry kąt opuszczenia lufy w płaszczyźnie pionowej: -15°, znakomita cecha do przygotowania zasadzki. Duża armata to też niestety duża wada — zapas amunicji wynosi jedynie 15 sztuk, a przemieszczenie w celu uzupełnienia amunicji to długotrwały i niebezpieczny proces.

Przyjrzyjcie się gałęzi niemieckich niszczycieli czołgów z otwartą nadbudówką, poznajcie je, opanujcie dowodzenie nimi i oczekujcie na nadejście wspaniałego Emila.

Pobierz Tapetę: 1280x1024 | 1920x1080 | 2560x1440

Krnąbrny Sturer Emil wjedzie do War Thunder wraz z aktualizacją 1.59 „Płonące Strzały”