War Thunder background
HMS Dreadnought: Pionier

HMS Dreadnought był brytyjskim pancernikiem z początków XX wieku. Okręt ten zrewolucjonizował wojskowe budownictwo okrętowe, otrzymując wiele nowatorskich rozwiązań, czym wytyczył nowe standardy budowy pancerników dla całej ich generacji. Już wkrótce ten legendarny okręt poprosi o zgodę na wejście do waszego portu w ramach nadchodzącej aktualizacji „New Power” jako jeden z pierwszych, dodanych do War Thunder pancerników!

W skrócie: brytyjski pancernik okresu sprzed I wojny światowej, którego pojawienie się całkowicie zrewolucjonizowało koncepcję nowoczesnego pancernika, ze względu na licznie zastosowane przy jego budowie nowinki techniczne.

HMS Dreadnought, pancernik, Wielka Brytania, V era.

Zalety

  • Liczne działa artylerii głównej
  • Ciężki pancerz
  • Torpedy

Wady

  • Niska manewrowość
  • Niewystarczająca obrona przeciwlotnicza
Historia

Na przełomie XIX oraz XX wieku można było zaobserwować szybki rozwój we wszystkich praktycznie aspektach wojny morskiej — od konstrukcji dział poprzez rozwój torped, na ewolucji układu napędowego kończąc. HMS Dreadnought zaprojektowany był z myślą o adaptacji najnowszych koncepcji konstrukcyjnych do użytku na okręcie wojennym. Przykładowo, po raz pierwszy na okręcie wojennym zastosowano do napędu turbiny parowe, schemat uzbrojenia natomiast odpowiadał koncepcji, znanej jako „tylko wielkie działa”.

Ta druga cecha oznaczała po prostu zunifikowanie kalibru artylerii głównej. Do tej pory pancerniki miewały artylerię główną w co najmniej dwóch różnych kalibrach, a używanie dział o różnych kalibrach, a tym samym różniących się w donośności czy balistyce, nie było rozwiązaniem efektywnym. Turbiny parowe natomiast oferowały znacznie większą prędkość niż maszyny parowe o podobnej masie. Pod względem prędkości Dreadnought zdeklasował zatem każdy dotychczasowy pancernik.

Stępkę pod HMS Dreadnought położono w październiku 1905 roku, wodowanie nastąpiło w lutym 1906 roku. Po odbyciu prób morskich nowy pancernik został, jako okręt flagowy, w grudniu 1906 roku wprowadzony do służby w ramach Home Fleet (jednej z flot Royal Navy) — już piętnaście miesięcy po rozpoczęciu budowy! W momencie wprowadzenia Dreadnoughta do służby, wszystkie wcześniej zbudowane pancerniki stały się w jednej chwili przestarzałe. W wyniku tego rozpoczął się intensywny wyścig morskich zbrojeń, w którym rolę głównych adwersarzy grała Wielka Brytania i Niemcy.

W czasie I wojny światowej Dreadnought nie wziął udziału w żadnej ważniejszej potyczce. Przebudowa, jakiej został poddany w 1916 roku, oraz późniejsze przypisanie do sił obronnych Wysp uniemożliwiło Dreadnoughtowi wzięcie udziału w największej bitwie morskiej tamtej wojny, bitwie jutlandzkiej. Mimo, że okręt zaprojektowany był do walki innymi pancernikami, jego najznamienitsze bojowe dokonanie to zatopienie w roku 1915 niemieckiego okrętu podwodnego U-29 poprzez… staranowanie.

Po I wojnie światowej HMS Dreadnought sam stał się przestarzały. Rozpętany przez niego wyścig zbrojeń spowodował, że szybko doszło do budowy nowocześniejszych i potężniejszych pancerników. Po krótkiej, powojennej służbie, okręt został w maju roku 1921 sprzedany na złom. Mimo, że żywot okrętu był dość krótki, jego budowa była prawdziwym kamieniem milowym w dziedzinie wojskowej inżynierii morskiej, a sam okręt nie bez racji określany jest mianem morskiej legendy.

image
image

HMS Dreadnought będzie jednym z pierwszych pancerników w potężnej flocie War Thunder, a przy tym pierwszym pancernikiem, oddanym do dyspozycji brytyjskich dowódców. Potężna artyleria główna, solidny pancerz i duża, jak na pancernik, prędkość to cechy budzące respekt u każdego przeciwnika. Okręt ten jest, zupełnie jak rzeczywisty odpowiednik, prawdziwym symbolem nowej ery bitew morskich!

Dowódcy Dreadnoughta z pewnością nie muszą obawiać się przewagi ogniowej innego pancernika. Do ich dyspozycji oddane zostanie 10 dwunastocalowych dział (kaliber 305 mm), po dwa w pięciu wieżach. Nie wymaga wyjaśniania, że pociski z takich dział rzadko będą miały problemy z przebiciem pancerza jakiegokolwiek innego okrętu. Ta potęga ma jednak swoją cenę. Po pierwsze, Dreadnought, ze względu na charakterystyczny układ wież artylerii głównej, nigdy nie będzie mógł odpalić wszystkich dział w stronę jednego celu. Drugim, nie mniej istotnym, problemem będzie spory czas, potrzebny na ich przeładowanie.

Pobierz tapetę:

Artyleria dodatkowa HMS Dreadnought obejmuje 20 trzycalowych dział (kal. 76 mm) o dobrej szybkostrzelności, głównie po to, by wrogie kutry torpedowe miały się na baczności. Uzbrojenie uzupełniają osiemnastocalowe, podwodne wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm, łącznie pięć: po dwie na burtach i jedna na rufie. Uzbrojenie przeciwlotnicze natomiast, jak w większości okrętów tamtych czasów, jest szczątkowe, jedynie dwa trzycalowe działa o wysokim kącie unoszenia lufy. Cóż, wówczas lotnictwo nie stanowiło żadnego zagrożenia dla okrętów. Jeszcze nie.

Ciekawy fakt: Najbardziej znane bojowe dokonanie pancernika HMS Dreadnought to starcie z okrętem podwodnym U-29 w 1915 roku. Dreadnought staranował i zatopił U-boota, stając się pierwszym i zarazem jedynym pancernikiem, mającym na koncie potwierdzone zniszczenie okrętu podwodnego.

Uzbrojenie Dreadnoughta jest z pewnością imponujące, a pancerz nie odstaje potęgą od siły ognia! Pas burtowy o grubości 11 cali (279 mm), barbety pancerne tej samej grubości, pancerz wież natomiast o grubości 12 cali (305 mm) — doskonała ochrona najbardziej żywotnych elementów okrętu. Pociski przeciwpancerne krążowników i niszczycieli rozbiją się na pancerzu Dreadnoughta bez czynienia mu szkody. Należy jednak zauważyć, że niezbyt liczna, jak na pancernik, załoga, jedynie 810 marynarzy, jest swoistą piętą Achillesa — straty wśród załogi mogą spowodować wyeliminowanie pancernika z walki, mimo względnie nieznacznych uszkodzeń samej jednostki.

Jak większość kapitanów wie, uzbrojenie i pancerz wpływają na wyporność okrętu — zazwyczaj znacznie — i Dreadnought nie jest tu wyjątkiem. Charakteryzując się wypornością pełną, sięgającą aż 20,700 ton, Dreadnought będzie z pewnością jedną z grubszych ryb w jeziorze War Thunder od momentu opublikowania nadchodzącej aktualizacji. Użycie turbin parowych daje pancernikowi prędkość maksymalną 21 węzłów (39 km/h). O ile jest to spora prędkość, jak na pancernik, nie może się ona naturalnie równać z tą, rozwijaną przez mniejsze i zwinniejsze jednostki. Dowódca pancernika musi zatem mieć na uwadze, że eskorta lżejszych jednostek, mogących podjąć walkę z bardziej zwrotnym przeciwnikiem, będzie nieodzowna.

HMS Dreadnought będzie jednym z pierwszych pancerników w War Thunder! Dowódcy już w aktualizacji „New Power” otrzymają możliwość zbadania i zamówienia tego wspaniałego okrętu do własnego portu. Jednakże nie traćcie czujności! Nie jest to jedyny pancernik, jaki przybędzie z tą aktualizacją, trzymajcie więc rękę na pulsie!


Zespół War Thunder

Poprzednie blogi

 
Czytaj więcej:
Maszyny z Przepustki Bitewnej: Kungstiger
  • 19 kwietnia 2024
Maszyny z Przepustki Bitewnej: P-51C-11-NT Mustang (Chiny)
  • 18 kwietnia 2024
Maszyny z Przepustki Bitewnej: USS Flagstaff
  • 17 kwietnia 2024
RN Bolzano: Ostatni Bastion
  • 18 marca 2024

Komentarze (22)

Commenting is no longer available for this news