W nadchodzącej, dużej aktualizacji wprowadzimy VI erę w drzewkach pełnomorskich okrętów!

Mamy dla was ekscytujące wieści: okręty pełnomorskie VI ery pojawią się w grze w następnej dużej aktualizacji! Dodanie tej nowej ery otworzy drzwi do potężniejszych okrętów, o które prosiliście. Oznacza to także, że piąta era może zostać nieco zredukowana liczebnie - co pomoże przyspieszyć badania w kierunku ery VI!

Z tej doniosłej okazji ogłaszamy również wprowadzenie do przedsprzedaży pancerników Premium V ery, które pomogą ci znacznie przyspieszyć postęp badań każdego okrętu w odpowiednich drzewkach floty pełnomorskiej, do których przynależą. Te wszechmocne okręty staną się dostępne wraz z wydaniem kolejnej, dużej aktualizacji, a pakiety udostępnione w przedsprzedaży będą również zawierać specjalne bonusy dla ich właścicieli!

Chcielibyśmy również wspomnieć o nowej funkcji, która pojawi się wraz z bonusami za zamówienia przedpremierowe dla pancerników premium. Jest to możliwość zmiany flag na okrętach w hangarze! Zamówienie tych zestawów w przedsprzedaży oznacza, że otrzymasz flagi stanu Arkansas, a także miasta Pietropawłowsk Kamczackiego - obu miast, od których pochodzą nazwy tych pancerników.

Pancernik USS Arkansas

USS Arkansas został zamówiony jako drugi z dwóch pancerników typu Wyoming, opracowanych przed I wojną światową. Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej w 1917 roku, USS Arkansas wypłynął do Europy, aby wesprzeć siły alianckie jako część zespołu, działającego przy brytyjskiej Grand Fleet. Po wybuchu II wojny światowej USS Arkansas początkowo brał udział w eskorcie konwojów na Atlantyku, a następnie wyruszył do Anglii w ramach przygotowań do operacji Overlord w czerwcu 1944 roku. W jej ramach USS Arkansas bombardował niemieckie pozycje brzegowe i wspierał nacierające wojska alianckie. Następnie USS Arkansas popłynął na Morze Śródziemne, gdzie również prowadził bombardowania wybrzeża w ramach operacji Dragoon. W 1945 roku USS Arkansas brał udział w swoich ostatnich poważnych misjach, walcząc w bitwach o Iwo Jimę i Okinawę, w obu przypadkach wspierał oddziały Marines ogniem artyleryjskim.

W przeciwieństwie do swojego siostrzanego okrętu, USS Wyoming, USS Arkansas przeszedł modernizację, która rozpoczęła się na początku II wojny światowej. Podczas tych zmian kosztem średniej artylerii wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze, a także opancerzenie.

W sumie USS Arkansas otrzymał 8 pojedynczych dział 76 mm, 6 poczwórnie sprzężonych działek kal. 28 mm (tzw. “chicagowskie pianina”), a także 26 działek Oerlikon kal. 20 mm. Zdolność USS Arkansas do zwalczania wrogich okrętów została zmniejszona, ale zwiększono zdolność do zwalczania wrogich samolotów: coś, czego brakowało USS Wyoming.

Pancernik Marat

„Marat” (przed zmianą nazwy na „Pietropawłowsk”), podobnie jak pozostałe 3 okręty typu Sewastopol (znanego również jako typ Gangut), został zbudowany w stoczni w Petersburgu w 1909 roku. Projekt ten miał na celu udoskonalenie budowanych pancerników w oparciu o doświadczenia bojowe zdobyte podczas wojny rosyjsko-japońskiej. Były to pierwsze drednoty w rosyjskiej flocie. Marat brał udział w I wojnie światowej, a także w dramatycznych wydarzeniach rewolucji październikowej i wojny domowej w Rosji.

Podczas oblężenia Leningradu pancerz i działa okrętu zostały wykorzystane do budowy linii obrony wokół miasta. Sam Marat, przebywając w porcie Kronsztad, prowadził intensywny ostrzał nacierających oddziałów wroga. Po ciągłych nalotach pancernik częściowo zatonął, ale pomimo tego nadal zapewniał wsparcie artyleryjskie wojskom aż do 1944 roku. W 1943 roku nazwa pierwotna okrętu została przywrócona, lecz po wojnie został ponownie przemianowany, tym razem na "Wołchow". Następnie jednostka była używana jako okręt szkolny.

W grze War Thunder Marat został odtworzony w swojej modernizacji z 1940 roku. Główne, wyróżniające się cechy tego okrętu to: potężna artyleria główna, złożona z 12 dział kal. 305 mm, masywny pancerz, obrona przeciwlotnicza w postaci armat kal. 76 mm, przeciwlotniczych działek kalibru 37 mm i wielkokalibrowych karabinów maszynowych. Bąble przeciwtorpedowe, podobnie jak opancerzenie poziome Marata, nie zostały wzmocnione, co oznaczało, że mógł on osiągnąć maksymalną prędkość prawie 22,9 węzłów (ok. 42,4 km/h).