W latach dwudziestych XX w. USA odczuły palącą potrzebę wyposażenia swojej floty w niszczyciele klasy „Destroyer Leader”, tj. większe i lepiej uzbrojone okręty flagowe dla flotylli niszczycieli. W czasie, gdy wojsko próbowało przekonać rząd USA o potrzebie posiadania tych okrętów, rząd argumentował, że kraj ma już wystarczającą liczbę standardowych niszczycieli. W Londynie zwołano jednak konferencję marynarki wojennej, gdzie dyskutowano o zmniejszeniu liczby okrętów w flotach krajów uczestniczących. Konferencja ustanowiła górną granicę wyporności okrętów wynoszącą 1 850 ton dla niszczycieli klasy „Destroyer Leader”, co skłoniło inżynierów do opracowania nowego typu okrętu, który byłby zgodny z tym nowym, międzynarodowym standardem. Wstępny projekt nowego okrętu był gotowy około listopada 1930 r. Po prawie 18 miesiącach konsultacji i negocjacji zatwierdzono ostateczny projekt. Przy wyporności 1850 ton okręt wyposażony był w osiem dział 127 mm, dwa poczwórne działa 28 mm (nazywane „Pianinami Chicagowskimi”), wyrzutnie torped 2x4 i lekki półcalowy pancerz. Wszystkie osiem planowanych niszczycieli klasy Porter zostało zbudowanych i oddanych do użytku do 1937 roku.

Rzeczywistość ujawniła jednak kilka wad nowych niszczycieli, z których najpoważniejszą była ich wyjątkowo słaba obrona przeciwlotnicza. Działa kalibru 127 mm nie były uniwersalne, a moc dwóch „pianin chicagowskich” była zdecydowanie niewystarczająca do obrony okrętu przed atakami samolotów. Okręty klasy Porter przeszły dwie duże modernizacje mające na celu zwiększenie ich siły ognia. Do 1944 r. okręty te znacznie różniły się od pierwszych jednostek tej klasy. Przede wszystkim przestarzałe działa podstawowe zastąpiono bronią bardziej uniwersalną, a ich liczbę zmniejszono do pięciu w trzech wieżach. Okręt zyskał potężną baterię przeciwlotniczą - jeden poczwórny i dwa podwójne działa 40 mm Bofors, sześć 20 mm działek Oerlikon i karabinów maszynowych dużego kalibru. Patrząc nie tylko na uzbrojenie, pokłady okrętów również zostały zmodernizowane: mostek został zmieniony, wysokość tylnej nadbudówki została nieznacznie zmniejszona, usunięto także część torped z magazynu. Okręty klasy Porter służyły w tej formie, dopóki nie zdecydowano wycofać ich ze służby we wczesnym okresie powojennym.