[Special] "Dolina bez powrotu" - Nowości

Uwaga! Przestarzały format wiadomości. Treść może nie być wyświetlana poprawnie.

16 maja 2014 Special

Uwaga! Artykuł został opublikowany na starszej wersji strony. Mogą wystąpić problemy z wyświetlaniem na niektórych przeglądarkach.

Od Soboty, 17 maja, 8:00 do Poniedziałku, 19 maja, 8:00

Operacja (Zagłębie Ruhr) będzie dostępna w BS .

Wydarzenie "Anioł Stróż" będzie dostępne w trybie BR.

Wypełnij poniższe misje i zgarnij nawet do 150.000 Srebrnych Lwów

Latając maszynami USA, Wielkiej Brytanii i ZSRR

Latając maszynami Niemiec oraz Japonii

Zniszcz

150/50/15 wrogich celów naziemnych w BZ/BR/BS

i zdobądź nawet 75.000 Srebrnych Lwów

*BZ/BR/BS - Bitwy Zręcznościowe/ Realistyczne / Symulacyjne

Zestrzel

80/20/10 wrogich maszyn w BZ/BR/BS

i zdobądź nawet 75.000 Srebrnych Lwów

Bitwa o zaglębie Ruhry rozpoczęła się 5 marca 1943 roku i trwała przez 5 miesięcy. Akcja ta polegała na bombardowaniach strategicznych niemieckiego przemysłu ciężkiego i zbrojeniowego, który ulokowany był w Zagłębiu Ruhry. Celem były huty, koksownie, rafinerie i inne. Łączona Ofensywa Bombowa atakowała 26 głównych celów, takich jak — zakłady zbrojeniowe Kruppa w Essen, rafinerię Nordstern produkującą paliwa syntetyczne w Gelsenkirchen czy wreszcie zakłady Rheinmetall-Borsig w Düsseldorfie. W tej imponującej kampanii 17 maja 1943 miała miejsce misja niszczycieli tam rzecznych (Operacja „Chastise”).

Brytyjskie siły podczas tej ofensywy składały się głownie z dwusilnikowych średnich bombowców Vickers Wellington oraz ciężkich, czterosilnikowych Avro Lancaster, Short Stirling i Handley Page Halifax.

Brytyjskie naloty były prowadzone w nocy, gdyż podczas dziennych straty były zbyt ciężkie do zniesienia. Dowództwo bombowe RAF wykorzystywało dywizjony "Pathfinderów" oraz taktykę „potoku” bombowców lecących jednocześnie. Grupy "Pathfinderów" składały się głównie z samolotów Mosquito z dywizjonu 109.

„Oboe”, elektroniczny system radionawigacji technologicznie oparty na użyciu transponderów radiowych dał możliwość oznaczania celów za pomocą flar bez względu na obecność zamglenia czy gęstych chmur, które nocą przysłaniały dany obszar. Znaczniki celu naprowadzały główne siły nad obszar, gdzie następowało bombardowanie wyznaczonego celu. Nalot koncentrował duże ilości bombowców w małym przedziale czasowym co całkowicie przytłaczało zdolności defensywne przeciwnika, które opierały się na użyciu myśliwców i obrony przeciwlotniczej.

Siły Powietrzne Armii Stanów Zjednoczonych (USAAF) miały do dyspozycji dwa typy czterosilnikowych ciężkich bombowców: B-17Flying Fortress oraz B-24 Liberator. Amerykanie przeprowadzający naloty dzienne, latali bombowcami w bardzo zwartym szyku zapewniając sobie na wzajem bardzo dobrą ochronę, prowadząc ogień obronny przeciwko wrogim myśliwcom.

Systematyczne dzienne i nocne bombardowania Amerykanów i Brytyjczyków dawały wrogowi bardzo mało czasu na zebranie sił. W 1943 obecność sił USAAF w Wielkiej Brytanii zwiększała się coraz bardziej i w końcu większość nalotów przeprowadzał RAF.

Obrona przeciwlotnicza zagłębia Ruhry była tak zajadła, że Brytyjczycy nazywali ten obszar „Doliną bez powrotu”! Kampania poważnie zaszkodziła machinie wojennej Niemiec doprowadzając do dużych braków stali oraz uzbrojenia co pomogło przyspieszyć koniec wojny.

Zespół War Thunder

Czytaj więcej:

Weź udział w wydarzeniu KW-7 vs KW-7 i zdobądź losy, aby mieć szansę na wygranie IS-7 podczas naszego rocznicowego streamu!

Małe działo, duże cele: Jak grać pojazdami z „Radzieckim tępicielem”