Prace nad serią samolotów VG rozpoczęły się w drugiej połowie lat 30., podobnie jak w przypadku opisywanego niedawno na blogu CR.714. Nie był to wcale przypadek. Obie maszyny przygotowywano wg specyfikacji ustalonych przez francuskie ministerstwo lotnictwa w roku 1936. Francja poszukiwała lekkiego, nieskomplikowanego technologicznie i niedrogiego myśliwca celem szybkiego zwiększenia floty dostępnej dla francuskich pilotów. Podobnie jak w przypadku C.710, firma Arsenal zdecydowała się na lekką konstrukcję dolnopłata wykonaną ze sklejki. Pierwszy prototyp, oznaczony jako VG.30, miał być wyposażony w silnik rzędowy Potez 12Dc, jednak z powodu problemów z dostępnością zespół napędowy doraźnie zmieniono na Hispano-Suiza 12Xcrs. Niedługo potem, w październiku 1938 roku, prototyp odbył swój pierwszy lot.

By rozwiązać problemy z silnikiem wybudowano dwa kolejne prototypy (VG.31 i VG.32) z innymi zespołami napędowymi. Osiągi VG.31 z silnikiem Hispano-Suiza 12Y-3 były obiecujące, co po serii zmian i ulepszeń doprowadziło do powstania VG.33. Ta wersja z nieznacznie zmodyfikowanym silnikiem została oblatana 25 kwietnia 1939 roku. Szybko zwróciła na siebie uwagę francuskiego ministerstwa lotnictwa dzięki swoim wysokim osiągom. Zachęcone możliwościami maszyny ministerstwo złożyło zamówienie na 220 egzemplarzy myśliwca VG.33. Choć proces montażu był dość krótki, brak surowców, m.in. sklejki, poważnie opóźnił produkcję. Ponadto nawet ukończone płatowce musiały często zostawać w fabryce ze względu na brak silników. Problemy te, połączone z niemiecką inwazją na Francję sprawiły, że do służby weszło 19 sztuk VG.33, a ponad 150 płatowców zostało przejętych przez Niemców wraz z fabrykami