W 1941 roku doskonały myśliwiec M.C.202 Folgore, w starciu z nowszymi i znacznie bardziej zaawansowanymi technicznie alianckimi adwersarzami, zaczął zdradzać pierwsze oznaki starzenia się konstrukcji. Niemal natychmiast włoscy projektanci podjęli się próby znalezienia sposobów na ulepszenie istniejącej konstrukcji Folgore, aby wypełnić lukę niezbędną na opracowanie zupełnie nowej konstrukcji. Wynikiem tego przedsięwzięcia był fenomenalny MC.205 Veltro.

Veltro (Chart) stanowił kolejne ogniwo w ewolucji MC.202 Folgore. Samolot zaprojektowano w czasie, gdy Włochy musiały stawić czoła spotęgowanym alianckim nalotom i walczyły o utrzymanie przewagi w powietrzu. Ulepszona konstrukcja samolotu pozwalała na prowadzenie walki na dużych wysokościach i znacznie poprawiła niedostatki w sile ognia, charakterystyczne dla poprzedniego modelu.

Nowy, jednosilnikowy, całkowicie metalowy jednopłat był wizualnie bardzo podobny do swojego poprzednika, przejmując jednocześnie wiele z jego zalet takich jak zwinność i wytrzymałość. Jednocześnie, pod maską kryła się włoska wersja silnika Daimler-Benz DB605, która sprawdziła się wcześniej w późnych wersjach dobrze znanego Bf-109. Dodatkowo ulepszona została także siła ognia. Zamontowane w skrzydłach karabiny maszynowe zastąpiono działkami MG 151/20 kal. 20 mm.

Z uwagi na fakt późnego włączenia MC.205 Veltro do działań wojennych, zbudowano jedynie około 260 egzemplarzy tej maszyny. Niemal wszystkie samoloty skierowano na śródziemnomorski teatr działań, gdzie wykonywały zadania ochrony strategicznych miejsc, początkowo wysp Sycylii i Sardynii, a później samego Rzymu. Tak czy inaczej, w odróżnieniu od swojego poprzednika i dzięki wielu dokonanym usprawnieniom, samolot okazał się bardzo skuteczny w rozpędzaniu alianckich rajdów bombowych, będąc jednocześnie równorzędnym adwersarzem dla samolotów P-51D Mustang, co było zupełnie niewykonalne dla Folgore.