[Special] Nelson Stepanjan - Bohater Szturmowika! - Nowości

28 marca 2014 Special

Uwaga! Artykuł został opublikowany na starszej wersji strony. Mogą wystąpić problemy z wyświetlaniem na niektórych przeglądarkach.

Od Soboty, 29 marca, 7:00 do Poniedziałku, 31 marca, 7:00

х4 więcej PB za pierwsze zwycięstwo każdą z Nacji

Zniszczy 200/100/50 celi naziemnych korzystając z rakiet na bitwach Zręcznościowych/Realistycznych/Symulacyjnych

Wykonanie zadania zagwarantuje Ci 150.000 !

Nelson Stepanjan urodzony 28 marca 1913 roku w Szuszy w Guberni jelizawietpolskiej był Ormianinem radzieckim i pilotem Szturmowika. Został dwukrotnie Bohaterem Związku Radzieckiego. Ukończył Zakaukaską Przygotowawczą Szkołę Militarną, po czym przeniósł się do Lotniczej Szkoły Wojskowej w Batajsku, którą skończył w 1935 i pozostał tam aż do 1938 jako instruktor pilotażu.

Począwszy od 1939 do 1941 roku był instruktorem w mieście Mineralne Wody szkoląc pilotów do Cywilnej Floty Powietrznej. W powietrzu przebywał sporo czasu, transportując ludzi i ładunki. W tym czasie drobne problemy techniczne i usterki były codziennością. Nelson został odznaczony specjalnym medalem za dystans, który pokonał – widniała na nim liczba 300.000. Było to godne podziwu, ponieważ przez tak ogromny dystans, ani razu nie uległ żadnego wypadkowi. Kiedy Niemcy zaatakowali Związek Radziecki w 1941, pilot zgłosił się na ochotnika i latał na maszynie Ił-2 Szturmowik – legendarnym „latającym czołgu”.

Jego kariera bojowa rozpoczęła się drugiego dnia Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, kiedy został wezwany do Bałtyckiej Floty Morskiej. Brał udział w obronie miejsc takich jak Połtawa, Zaporoże, Odessa, Kachowka i Nikołajew. Dzięki tym misjom opanował do perfekcji Szturmowika. Podczas jego 20 wylotu został raniony szrapnelem z artylerii przeciwlotniczej.

Od Sierpnia 1941 jako część 57. Pułku Myśliwski Floty Bałtyckiej (później jako 7. Pułk Gwardii Szturmowej) latał w obronie Leningradu. Jego pierwszy tytuł „Bohater Związku radzieckiego” został mu przyznany 23 października 1942r. przez Najwyższe Prezydium Sowieckie. Tego samego roku w listopadzie został mianowany kapitanem i dowódcą 57 eskadry szturmowej. Niedaleko Leningradu wykonał ponad 60 lotów, w trakcie których zniszczył jeden most, osiem czołgów, prawie 90 samochodów, ponad 60 dział przeciwlotniczych lub karabinów maszynowych i wiele innych celów.

Niedługo później Stepanjan został mianowany dowódcą Sił powietrznych Floty Bałtyckiej, później został awansowany na oficera szkoleniowego w Siłach powietrznych Marynarki, gdzie brał udział w szkoleniu nowych pilotów i oficerów.

Po licznych żądaniach powrotu na front, w kwietniu 1944 Stiepanjan został awansowany na stopień majora i wyznaczony na dowódcę 47. ShAP (później „Teodozja”), który walczył nad Krymem i Kubaniem. Pod jego dowództwem, pułk brał udział w walkach o Sewastopol, Teodozję i Sudak.

W maju 1944, Stiepanjan i jego 47. Eskadra Myśliwska powrócił nad Bałtyk. Tam był zaangażowany w bitwy w Zatoce Fińskiej. 22 lipca otrzymał order Czerwonej Sztandaru.

Stiepanian odbył swój ostatni lot 14 grudnia nad Lipawą na Łotwie. Jego grupa szturmowa została zaatakowana przez niemieckie myśliwce, a jego samolot został trafiony przez artylerię przeciwlotniczą. Samolot Stiepanjana stanął w płomieniach, a potem zatonął w morzu. Zginął wraz ze swym nawigatorem z 47. Eskadry Myśliwskiej, kapitanem Aleksandrem Rumjancewem.

6 marca 1945 został pośmiertnie odznaczony po raz drugi tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. Po dziś dzień wiele ulic i szkół nosi jego imię.

Wykonał 259 lotów bojowych, zatopił samodzielnie 13 statków i jednocześnie kilka działając w grupie. Zniszczył 80 czołgów i 600 innych pojazdów, zestrzelił 27 samolotów będących na ziemi i w powietrzu. Ponadto na swym koncie miał odnotowane ponad 100 polowych dział przeciwlotniczych, 130 stanowisk ogniowych karabinów maszynowych, 40 wagonów kolejowych, 4 mosty i zabił około 5000 wrogich żołnierzy.

Zespół War Thunder

Czytaj więcej:

Oglądaj Air Superiority 2024 i odbieraj wyjątkowe nagrody z Twitch Drops!