B-34 planowany jest na jedną z przyszłych aktualizacji. Będzie to większy, cięższy i szybszy następca Hudsona.

Nowy samolot otrzymał nazwę Lockheed Ventura i przypominał konfiguracją Hudsona, był jednak większy i cięższy. Lodestara napędzały silniki gwiazdowe Pratt & Whitney R-1820 o mocy 1200 KM każdy, zapewniając mu duży zasięg kosztem prędkości przelotowej. Brytyjczycy planowali jednak wykorzystywać Venturę jako średni bombowiec i wymagali większej prędkości, toteż w nowym płatowcu zamontowano silniki Pratt & Whitney R-2800-S1A4-G o mocy aż 1850 KM każdy. Dzięki temu Ventura był szybszy o około 80 km/h od swojego prekursora, jednak jego zasięg był mniejszy.

RAF wyposażył trzy eskadry bombowe w nowy samolot, nazywany teraz Ventura Mk I. Chrzest bojowy odbył się w listopadzie 1942 roku. Ze względu na dzienne naloty na cele w Holandii poniesiono jednak duże straty. Maszynę po zaledwie kilku miesiącach zastąpiły szybsze de Havilland Mosquito. Brytyjscy lotnicy narzekali na zbyt mały ładunek bombowy, nawet pomimo tego, że był i tak dwa razy większy niż w Hudsonie. Opracowano zatem nową odmianę, Venturę Mk II z silnikami R-2800-31 rozwijającymi moc 2000 KM. Wersja Mk IIA miała amerykańskie wyposażenie oraz uzbrojenie i miała trafić do Wielkiej Brytanii, jednak tylko 25 maszyn czekał taki los. 262 egzemplarze zostały przejęte przez USAAF (Siły Powietrzne Armii Stanów Zjednoczonych) i przemianowane na B-34 Lexington. Choć przeprowadzały one okazjonalne patrole przeciw okrętom podwodnym, Lexingtony lepiej sprawdzały się jako samoloty szkoleniowe dla załóg bombowców. Na ich bazie opracowano samolot Lockheed PV-1 Ventura, morski bombowiec, który w istocie był bardzo bliski B-34.

Jeśli mieliście do czynienia z Hudsonem, wiecie, że jest to bardzo zwrotny, acz lekko opancerzony samolot dwusilnikowy. B-34 jest jego przeciwieństwem: jest większy, cięższy i może przenosić więcej bomb. Ze względu na większą masę obciążenie powierzchni nośnej jest większe, nie można zatem oczekiwać dobrych wyników w walce kołowej z myśliwcami wroga. B-34 jednak bliżej do konwencjonalnych bombowców, w których zyskano na prędkości kosztem zwrotności. Podobnie jak w rzeczywistości, B-34 jest znacznie szybszy od Hudsona dzięki nowym silnikom, ale nadal nie może on umknąć wrogim myśliwcom. Na szczęście Lockheed B-34 nie jest bezbronny, przenosi bowiem aż 8 KM-ów kalibru 12,7 mm. Dwa z nich są nieruchome i znajdują się w nosie maszyny, cztery są w nosowym i spodnim stanowisku strzeleckim, a dwa ostatnie w górnej wieżyczce. Sprawia to, że maszyna jest trudnym celem ataku, zwłaszcza dla maszyn z niższych er, a do tego, jak to w amerykańskich maszynach, kadłub jest naprawdę odporny na ostrzał. Maszyna może przenosić do 1361 kg (3000 funtów) ładunku bombowego.

Pobierz | 1280x1024 | 1920x1080 | 2560x1440

Szybszy, cięższy, mniej zwrotny, lecz lepiej uzbrojony B-34 będzie w sam raz dla graczy ceniących sobie rozgrywkę bombowcami horyzontalnymi. Wystarczy znaleźć cel, wymierzyć, zrzucić bomby i bezpiecznie wrócić do bazy, odpierając wrogie maszyny uzbrojeniem defensywnym. B-34 trafi do War Thunder już wkrótce, baczcie więc na aktualizacje!

Zespół War Thunder