Radzieckie kutry torpedowe D-3 były produkowane równolegle z jednostkami G-5, ale były bardziej od nich wszechstronne. Poznajcie najnowszy dodatek do radzieckiego drzewka!

Niewielkie kutry powstawały w Leningradzie w latach 1939-40. W sierpniu 1940 powstał prototyp testowany na Morzu Czarnym, a kuter trafił do służby jeszcze tego samego roku. Choć D-3 odbiegał od G-5 nieznacznie rozmiarami i uzbrojeniem, nadawał się lepiej do różnorakich zadań. Miał większy zasięg, mniej zawodne komponenty, lepsze wyposażenie nawigacyjne i pokład, który był przystosowany do szybkich akcji desantowych.

Sprawność D-3 jest świetnie ilustrowana przez działania tych jednostek podczas skutecznego desantu radzieckiej Floty Północnej w pobliżu Liinakhamari, operacji, która poprzedziła zwycięskie uderzenie. D-3 sprawdziły się w działaniach nie tylko przeciwko wrogim konwojom, ale i odegrały pierwszoplanową rolę przy przejmowaniu baterii artyleryjskiej na fiordach Petsamo, gdzie desantowały żołnierzy pod ogniem nieprzyjaciela. Tam na jaw wyszła doskonała zdolność przetrwania kutrów D-3, które pomimo drewnianych kadłubów dobrze znosiły skutki setek penetrujących pocisków.

W War Thunder kuter D-3 znajdzie się w najniższych erach drzewka technologicznego ZSRR. Jednostka liczy sobie 22 metry długości i wypiera 36 ton. Silniki GAM-34 mogą rozpędzić kuter do 32 węzłów.

Pobierz | 1280x1024 | 1920x1080 | 2560x1440

Uzbrojenie stanowi para torped 53-38 kalibru 533 mm, tak samo jak w G-5, jednak tym razem torpedy zrzucane są w kierunku ruchu. D-3 ma także dwa wielkokalibrowe karabiny maszynowe DSzK oraz bomby głębinowe. Załoga składa się z 9 marynarzy.

Uczestnicy zamkniętych testów beta będą mogli wypróbować D-3 w akcji. Dołącz do nich i sprawdź się w bitwach morskich! Do zobaczenia na polu walki!

Blogi Deweloperskie Marynarki:

Zespół War Thunder