ERA II: Sea Hurricane Masa sekundowej serii:   ~ 1.3 kg/s (Mk.IB)   ~ 5.1 kg/s (Mk.IC) Prędkość:   ~ 500 km/h na 5,400 m Pułap:   ~ 10,700 m Uzbrojenie:   8x .303 Browning (Mk.IB)   4x 20 mm Hispano Mk.II         (Mk.IC)

Królewski Korpus Lotniczy i Służba Lotnicza Marynarki Królewskiej połączyły się w 1918 roku, tworząc Królewskie Siły Powietrzne, które objęły wszystkie samoloty wojskowe w Wielkiej Brytanii. Samoloty morskie nie miały dużego priorytetu aż do roku 1939, kiedy to Królewska Marynarka Wojenna znów przejęła kontrolę nad Fleet Air Arm, czyli siłami powietrznymi brytyjskiej marynarki wojennej. Lata zaniedbania negatywnie odbiły się na stanie formacji, która u progu wybuchu globalnego konfliktu nie miała nowoczesnych samolotów. Z tego powodu marynarka wyraziła zainteresowanie przysposobieniem istniejących już Spitfire’ów i Hurricane’ów do prowadzenia operacji pokładowych, jednak dostawy tych płatowców do RAF nie mogły zostać przerwane aż do roku 1940.

W połowie roku 1941, kiedy Niemcy napierały na wschód, a zagrożenie inwazji na Wielką Brytanię zmalało, FAA w końcu zaczęła otrzymywać pokładowe Hurricane’y. Żaden z nich nie powstawał jako maszyna morska, wszystkie były konwersjami samolotów operujących z lądu, niekiedy już dosyć wysłużonych. Pierwsza odmiana, Sea Hurricane Mk IA, była wykorzystywana doraźnie, nim lotniskowce eskortowe mogły towarzyszyć konwojom. Ta wersja była wystrzeliwana z katapult na statkach transportowych i nie mogła lądować na wodzie, pilot musiał wrócić nad ląd (o ile był w zasięgu) bądź awaryjnie wodować w pobliżu konwoju. Sea Hurricane Mk IB był właściwie Hurricane’em Mk I z zaczepem katapulty oraz hakiem, co pozwalało mu operować zarówno z lotnisk, jak i z lotniskowców. W War Thunder Sea Hurricane Mk IB przypominający Hurricane’a Mk I/L jest następcą Sea Gladiatora w linii brytyjskich samolotów pokładowych i należy do II ery.

Sea Hurricane Mk IC odróżnia się od wersji Mk IB uzbrojeniem: miast ośmiu karabinów maszynowych kalibru 7,7 mm ma cztery działka Hispano kalibru 20 mm. Brytyjscy piloci w czasie Bitwy o Anglię narzekali na niewielka siłę obalającą KM-ów, zwłaszcza przeciw bombowcom, a wirtualni lotnicy War Thunder z pewnością mają podobne odczucia. Działka kalibru 20 mm są natomiast zabójcze, zwłaszcza z taśmami zawierającymi przeciwlotniczą mieszankę pocisków. Krótka seria z czterech działek pokona niemal każdy nieprzyjacielski samolot, nic dziwnego zatem, że taki zestaw uzbrojenia był używany przez brytyjskie samoloty aż do lat 50. Działka nie sprawdzają się najlepiej przeciw opancerzonym celom naziemnym, a że Sea Hurricane nie może przenosić podwieszeń, lepiej skupić sie na celach powietrznych.

Działka są zamontowane w skrzydłach, ustawienie odpowiedniej zbieżności jest więc bardzo ważne. Odległość 300 do 500 metrów sprawdza się niezgorzej, gdyż nie trzeba się za bardzo zbliżać do adwersarza, by wystrzelone pociski były skuteczne. Na każde działko przypada 125 sztuk amunicji, lepiej jest więc strzelać krótkimi seriami, by zachować celność. Korzystnie jest także nie strzelać z odległości dużo większej, niż wybrane ustawienie zbieżności. Należy wystrzegać się czołówek, zwłaszcza przeciw samolotom z uzbrojeniem lufowym na kapocie i w piaście śmigła.

ZALETY I WADY:

Siła ognia Sea Hurricane’a Mk IC ma jednak zwoją cenę, a jest nią zwiększona masa płatowca, przez którą maszyna jest nieco ociężała. Świetnie nadaje się do niszczenia bombowców, ale jeśli wróg jest wysoko, to dotarcie tam zajmie dłuższą chwilę. Najlepiej wznosić się od początku rozgrywki, tak na wszelki wypadek — opadanie jest znacznie prostsze niż zyskiwanie wysokości. Tytułowy samolot świetnie sprawdza się w Bitwach Zręcznościowych, gdzie rozwijana prędkość jest mniej ważna od przenoszonego uzbrojenia. W trybie Realistycznym i Symulacyjnym słabe osiągi doskwierają, ale działka nadal są bardzo skuteczne. Gracze pierwszego z wymienionych trybów muszą być czujni, bo tam Klasyfikacja Bitewna myśliwca jest znacznie wyższa niż w wersji Mk IB, co sprawia, że napotyka się potężniejszych oponentów. Warto zawczasu odkryć inne maszyny z II ery, takie jak Spitfire Mk IIb i Beaufighter Mk VIc, by korzystać z nich w bitwach wespół z Sea Hurricane’em Mk IC.

Sea Hurricane nie był idealnym samolotem pokładowym, brakowało mu zasięgu do misji patrolowych, a w roku 1941 był już niemal przestarzały. Pomimo tego maszyny tego typu były wykorzystywane przez FAA aż do 1944 roku nad Atlantykiem, Arktyką i Morzem Śródziemnym. Sea Hurricane’y chroniły maltańskie konwoje, kiedy wyspa była oblegana i niebezpiecznie bliska wyczerpania zapasów. Kapitan R. J. „Dickie” Cork latający Sea Hurricane’em Mk IC zbił tam pięć wrogich samolotów, i to wszystko w ciągu jednego dnia — 12 sierpnia 1942 roku w czasie trwania Operacji Pedestal.

Sea Hurricane jest nieodzowną częścią wczesnowojennej selekcji brytyjskich maszyn i świetnie sprawdza się u boku lądowych Spitfire’ów czy Beaufighterów, a dzięki porażającej sile ognia odmiana Mk IC ma szansę stać się ulubieńcem wielu graczy.

Autor: John “Zoso” Moore​

Chcecie dowiedzieć się więcej o maszynach z War Thunder? Odwiedźcie nasze Profile Pojazdów!