SEVİYE IV: KI-87 Bir Saniyelik Patlama Kütlesi  7.53 kg/s Son Hız: ~ 707 km/sa @ 10,000 m Maks. İrtifa: ~ 13,800 m Silahlar: 20 mm Ho-5 top x2 30 mm Ho-155 top  x2

1930'lu yıllarda metalurji ve mühendislik alanlarında kaydedilen gelişmeler uçak performansında ciddi bir sıçramaya sebep oldu. Bu gelişme özellikle, hantal, büyük ve odun gibi bombardıman uçaklarının, eski moda ahşap avcıları geride bırakan ince, hızlı ve çekici araçlara dönüşmesinde görülebilir. Bu durumun ortaya çıkmasından çok bir süre sonra avcılar da parlak alüminyum ile yenilendiler ve son hız olarak tekrar bombacıların önüne geçtiler. Ancak bombacıların elinde hala bir avantaj vardı: irtifa.

9,000m (29,500 ft) üzerinde süper-soğuk ve seyrek havada, son derece kısıtlı oksijen ile uçmak hem psikolojik hem de teknik olarak son derece zordu. Bombacıların uzun kanatları ve büyük iç hacimleri, yüksek irtifa uçuşları için gereken alanı sağlıyordu. Örnek olarak Ju 86P/R bombacısı1 2,000m (40,000ft) irtifada İngiltere üzerinde RAF'ın haberi dahi olmadan aylarca rahatlıkla uçtu. B-17 ve B-24 uçakları da Bf 109 ve Fw 190 uçaklarının ulaşmasının çok kolay olmadığı irtifalarda uçabiliyorlardı.

Japonya için de benzer şeylerin yaşanacağını öngören ordu akıllı davranarak 1942 yılı başlarında yüksek irtifalarda uçabilen tek motorlu bir avcı için araştırmalarda bulunulması emrini verdi. 1943 yılı başlarında Nakajima Ki-87 ve alternatifi olan Tachikawa Ki-94 sahaya çıktılar. 12,000 metrede havanın yoğunluğu deniz seviyesinin 1/4'ü kadardır. Bu yüzden dev bir süperşarja sahip bir motorun yanı sıra, uçağın iç hava motoru için de, yüksek hızlı egzoz gazı ile çalışan bir turbo-süperşarj eklendi.  Bu kombinasyon P-47 Thunderbolt'a çok benzemektedir ancak bu uçakta turbo uçağın gövdesinin arkasına değil burnun sağ tarafına eklenmiştir. Yüksek kanat açıklık oranı, ince havaya uygun olması için tercih edilmiştir (Fw 190 ile Ta 152'yi kıyaslayın), ancak aynı anda 20mm ve 30mm top çiftlerinin takılabilmesi için sınırlı alan olması Nakajima'yı radikal bir değişikliğe itti, P-40 Kittyhawk benzeri bir tekerlek toplama mekanizması kullanıldı. Yüksek irtifa uçuşu pilot için de son derece konforsuz bir şeydir. Bu yüzden kokpit kısmen basınçlandırıldı ve ekstra oksijen tankları eklendi. Pilot zırhlı, kalın kurşun geçirmez cam, kendinden sızdırmaz yakıt tankları ve bombalar için fiziksel noktalar da uçağa eklendi. Son olarak, 2 saatlik uçuş için yeterli yakıt eklenmesiyle birlikte Japonlar için son derece devasa bir uçak ortaya çıktı, ağırlığı A6M2 Zero'nun iki katından fazlaydı.

Japon sanayisi için son derece büyük bir çalışmanın ürünü olan aracın sorunlarının çözülmesi uzun bir zaman aldı. Turbo-süperşarjlar Japonya tarafından çok nadir kullanılıyordu ve bu yüzden kullanımları hakkında çok fazla tecrübe edinilmemişti, ve ayrıca 90° ile toplanan tekerlek tasarımı son derece iyi bilinmesine rağmen Nakajima'nın sistemi doğru çalışır hale getirmesi aylar aldı.

İlk prototip 1945 Nisan ayında, beklenen B-29 saldırıları başladığında uçtu. Japonya için artık çok geçti. Bombardımandan dolayı üretimin sekteye uğraması ve mlzeme sorunları yüzünden ikinci prototipin alanlara çıkmasını engelledi. Zaten son derece zayıf avcı savunması sebebiyle B-29'lar alçaktan uçtular ve daha isabetli bombardımanlar yaptılar ve ironik bir şekilde Ki-87'nin ortaya çıkmasını sağlayan yüksek irtifa problemi de ortadan kalktı!

Nakajima Ki-87 Muharebe Puanı 6.0  olan bir Japon acı uçağıdır. Her görevi yerine getirmeye uygun bir uçaktır ve hatta ünlü P-80 Shooting Star karşısında biel başarıyla mücadele edebilir. İyi kullanılmış bir Ki-87 her maçın sonucuna etki edebilecek güçtedir. İki adet 20mm, Ho-5 topu ve iki adet 30mm Ho-155 topundan oluşan güçü bir donanıma sahiptir, her bir toop silah başı 150 mermi taşımaktadır. Topların yanı sıra uçak bir adet 50kg yada 250kg bombayı gövdesinin altında taşıyabilir.

ADG kullanıldığı takdirde Ki-87 5500m irtifanın üzerine yalnızca 5 dakikada ulaşabilir. Son derece iyi olamn bu tırmanma oranı ile 3000m oyuna başlayan bombacıların üstüne kısa sürede çıkarak saldırı pozisyonu alabilir ve B&Z taktikleri için gerekli enerji avantajını elde edebilir. Ki-87 enerji tutuşu sayesinde hedefe yöneldikten sonra kolaya toplanarak tekrar yüksek bir irtifaya çıkabilir. Genelliklşe 20 yada 30 daika yakıt tavsiye edilir ancak ADG kullanımı sırasında uçak çok fazla yakıt tükettiği için yakıtın bitmesi son derece olası bir senaryodur.

Aracın artıları ve eksileri:

Düşmanla temasa geçerken Ki-87 ile takip edilecek en iyi taktikleri elbette B&Z taktileri. 6000m civarına tırmanın ve düşman formasyonlarına uçun, önce uçağı hedefe doğru yuvarlayarak ilerleyin, koordine kontrolü sağlayın ve rudder'ı düzeltin çünkü bu irtifalarda perdövitese düşmek çok kolay. Hızlı olmaya çalışın ama çok da hızlı olmayın yoksa kontroller zorlaşacaktır. Düşman atış menzilinize girdikten sonra çok ağır silahlarınız ile yapacağınız kısa bir atış düşmanı parçalarına ayıracaktır. Düzgün uygulanmış bir BnZ taktiğinden kaçmak genelde sonuçsuz kalır.

B-17, B-24, B-29, Tu-4 ve diğer ağır bombacılar gibi ağır silahlandırılmış uçaklara saldırırken en az 600m üstlerine tırmanın ve kuvvetli BnZ saldırıları yakın, önce hedefi yakalayana kadar kısa atışlar yapın daha sonra uzun bir seri atış yapın ve tekrar yukarı tırmanın. İdealde kuyruk ve kanatlar gibi büyük kritik parçalara nişan almanız daha faydalı olacaktır. Hiç bir zaman arkadan, hedefle yaklaşık aynı hızda ilerleyerek saldırılar yapmayın, bu sizi çok silahlı bombacı için ideal bir hedef haline getirecektir. Uçağın tanklara görece kolay tutuşuyor ve hedef olduklarında çok dayanmayacaklar..

İniş için ise, 300 km/sa (180 mil/sa) hızın altın düşmeden iniş takımlarını, 250 km/sa hızın altına düşmeden kanatçıkları indirmeyin. İdealde 50m gibi bir irtifa ile piste yaklaşık piste değene kadar 200 km/sa hızı korumakta fayda var.

Yazarlar: Joe “Pony51” Kudrna & Aston "patrioticalien" Peters