Od Środy, 16 października 15:00 do Czwartku, 17 października 15:00

Special:

+50% więcej wynagrodzenia za zniszczenie celów nawodnych 

+30% więcej doświadczenia dla następujacych maszyn: Spitfire Mk.I, Spitfire Mk.II,  Ju.88А-4

Para wieńców pozostawionych przez anomimowe szkockie kobiety ozdabiały groby niemieckich lotników zestrzelonych podczas pierwszego rajdu powietrznego Drugiej Wojny Światowej. Napis na jednym głosił: "Dwóm dzielnym lotnikom od matki lotnika", a inny głosił po prostu: "Z wyrazami współczucia od szkockich matek". W tych chwytających za serce inskrypcjach nie było sojusznika czy wroga, a jedynie ogromne współczucie dla straty matki, niezależnie od położenia geograficznego. - Daily Record, Szkocja

Atak na Rosyth został wykonany 16 października 1939 roku. Był to ważny moment w wojnie, z którego wyciągnięto wnioski użyte później w Bitwie o Anglię. Niemieckie samoloty zostały zaatakowane przez Spitfire'y z dywizjonów 602 (City of Glasgow) bazującego na areodromie w Drem , East Lothian i 603 (City of Edinburgh) z Turnhouse. Dwa wrogie bombowce Ju88 zostały zestrzelone, ze stratą czterech lotników. Samoloty Luftwaffe uszkodziły trzy brytyjskie statki – "Mohawk", "Edinburgh" i "Southampton", zabijając 16 marynarzy.

Rajd był zupełnie niespodziewany i miał zwiastować początek końca "Dziwnej Wojny".

Tuzin nowo wyprodukowanych bombowców Luftwaffe - Junkersów Ju88 - wystartował w południe z bazy w Westerland na wyspie Syltcie, niedaleko od wybrzeża Niemiec. Leciały w grupach po trzy , zaś ich cel został wybrany przez samego Reichsmarschalla Goeringa. Ich celem była duma brytyjskiej floty - krążownik HMS Hood. Załogi obowiązywał jednak rozkaz Hitlera nakazujący atakowanie wyłącznie statków na morzu bądź zakotwiczonych w zatoce Forth. W tym czasie Fuhrer wciąż miał nadzieję na zawarcie układu z Brytyjczykami (których podziwiał), przez co nakazał unikania ofiar wśród ludności cywilnej.

Wcześniej tego ranka, dwa niemieckie samoloty zwiadowcze Heinkel He111 zauważyły duży brytyjski okręt wojenny wchodzący do zatoki Firth of Forth i założyły, że był to Hood. Niemiecki wywiad mylił się - nie tylko nie był to Hood ale również raporty o braku Spitfire'ów w Szkocji okazały się fałszywe.

Bitwa, która rozegrała się później okazała się pierwszym testem Spitfire'a w walce z Luftwaffe. Ju88 był nowym samolotem, zaś wielu z pilotów biorących udział w ataku miało za sobą doświadczenia wyniesione z Hiszpańskiej Wojny Domowej i Kampanii Wrześniowej. Dywizjony 602 i 603 były złożone z rezerwistów - ochotników będących w cywilu strażakami prawnikami czy farmerami. W przeciwieństwie do swoich przeciwników nie byli przyzwyczajeni do warunków bojowych. Szkoci lecący tymi maszynami byli młodzi i dziarscy, a brak doświadczenia bojowego nadrabiali odwagą.

Świadkami bitwy stali się pasażerowie pociągu przejeżdżającego przez most nad Forth. Na szczęście dzięki rozkazowi Hitlera most pozostał nienaruszony. Cywili nie ostrzeżono przed rajdem przez co cały Edynburg mógł oglądać powietrzne zmagania. Zarówno cywile jak i budynki zostali niechcący trafieni odłamkami spadającymi z nieba.

Dowódca dywizjonu Bruce Blanche z Królewskich Sił Rezerwowych (w stanie spoczynku) stwierdził, iż przed rajdem istniały pewne kontrowersje na temat pomysłu stworzenia sił rezerwy, ale wszelkie wątpliwości rozwiały się po sukcesie nad Rosyth.

Co najważniejsze, z ataku wyciągnięte zostały wnioski, które zarówno Brytyjczycy i Niemcy zamierzali wykorzystać w przyszłych starciach..