
- For PC
- For MAC
- For Linux
- OS: Windows 10 (64 bit)
- Procesor: Dual-Core 2.2 GHz
- Pamięć: 4GB
- Karta graficzna: Karta obsługująca DirectX 11: AMD Radeon 77XX / NVIDIA GeForce GTX 660. Minimalna rozdzielczość to 720p
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 17 GB
- OS: Windows 10/11 (64 bit)
- Procesor: Intel Core i5 lub Ryzen 5 3600
- Pamięć: 16 GB
- Karta graficzna: Karta obsługująca DirectX 11: Nvidia GeForce 1060 lub lepsza, Radeon RX 570 lub lepsza
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 95 GB
- OS: Mac OS Big Sur 11.0 lub nowszy
- Procesor: Core i5, minimum 2.2GHz (Xeon nie jest wspierany)
- Pamięć: 6 GB
- Karta graficzna: Intel Iris Pro 5200 (Mac) lub podobna od AMD/Nvidia. Minimalna rozdzielczość to 720p.
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 17 GB
- OS: Mac OS Big Sur 11.0 lub nowszy
- Procesor: Intel Core i7 (Xeon nie jest wspierany)
- Pamięć: 8 GB
- Karta graficzna: Radeon Vega II lub lepsza
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 95 GB
- OS: Ostatnie wydania 64bit Linux
- Procesor: Dual-Core 2.4 GHz
- Pamięć: 4 GB
- Karta graficzna: NVIDIA 660 z nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) / podobna od AMD z nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) (minimalna rozdzielczość to 720p) ze wsparciem Vulkan
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 17 GB
- OS: Ubuntu 20.04 64bit
- Procesor: Intel Core i7
- Pamięć: 16 GB
- Karta graficzna: NVIDIA 1060 nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) / podobna od AMD z nowymi sterownikami (nie starsze niż 6 miesięcy) (minimalna rozdzielczość to 720p) ze wsparciem Vulkan
- Połączenie sieciowe: Internet szerokopasmowy
- Dysk twardy: 95 GB
Oto jeden z najbardziej znanych pancerników wszechczasów ze swą krótką, ale fascynującą historią! Legendarny Bismarck dołącza do gry!
Bismarck: Pancernik dla Niemiec na erze VII
W pigułce:
- Działa 380 mm (15 cali)
- Mocny, wszechstronny układ pancerza
- Wysoka celność
- Przeciętna obrona przeciwlotnicza
Prace nad Bismarckiem rozpoczęły się 1 lipca 1936 r. w stoczni Blohm & Voss w Kilonii. Po kilku latach okręt został zwodowany 14 lutego 1939 r., a w skład Kriegsmarine wszedł 24 sierpnia 1940 r. 18 maja 1941 r. w ramach operacji Rheinübung został wysłany w swój pierwszy – i jedyny – bojowy rejs na Atlantyk wraz z ciężkim krążownikiem Prinz Eugen. Kilka dni później para ta napotkała HMS Hood i nowy pancernik HMS Prince of Wales, a także ciężkie krążowniki HMS Norfolk i HMS Suffolk. HMS Hood, duma Royal Navy, został zatopiony przez Bismarcka po zaledwie pięciu salwach, a Prince of Wales został zmuszony do wycofania się po kilku trafieniach.
Zatopienie Hooda wywołało zaciekły pościg całej Home Fleet Royal Navy. Pomimo zwycięstwa Bismarck nie pozostał bez szwanku: uszkodzone zostały dziób oraz zbiorniki paliwa, jedna z jego kotłowni była w stanie krytycznym, a okręt przechylił się na prawą burtę. Stan okrętu wymusił przerwanie operacji i zmianę kursu w kierunku okupowanej Francji w celu dokonania napraw. Po nieistotnym ataku samolotów HMS Victorious, Brytyjczycy stracili kontakt z Bismarckiem. Przed tym nalotem Prinz Eugen zdołał odłączyć się, by kontynuować łowy samotnie. Jednak zaledwie dwa dni później Bismarck został ponownie wykryty przez PBY Catalina. Krótko po tym, jak przekazano jego pozycję, z HMS Ark Royal wystartowało kilka bombowców torpedowych Fairey Swordfish, aby zaatakować uszkodzony pancernik. Te stare dwupłaty nie poniosły żadnych strat przy dwóch celnych trafieniach torpedami, z których najbardziej decydujące było to w rufę Bismarcka.
Nie mogąc płynąć prosto, Bismarck został osaczony przez brytyjską flotę składającą się z 2 pancerników, 2 ciężkich krążowników i 8 niszczycieli, w tym polski ORP Piorun. Najpierw niszczyciele wykonały nieskuteczny atak torpedowy. Pancerniki HMS King George V i HMS Rodney otworzyły ogień do Bismarcka, który nie mógł strzelać skutecznie z powodu utraty sterowności oraz szybkiego zniszczenia stanowiska kontroli ognia. Brytyjskie pancerniki wystrzeliły około 700 pocisków ze swoich głównych armat w kierunku Bismarcka, a cały zespół wystrzelił łącznie około 2800 pocisków. Ten atak zamienił w ciągu 90 minut niemiecki pancernik w pływający wrak, ale Bismarck nadal nie tonął. Po wydaniu rozkazu krążownik HMS Dorsetshire zaatakował niemieckiego behemota torpedami. Ten przechylił się na bok, a pokład był częściowo pod wodą. O godzinie 10:40, 27 maja Bismarck poszedł rufą na dno. Nadal trwają intensywne dyskusje, czy został ostatecznie zatopiony torpedami, czy też przez samozatopienie przez własną załogę. W 1989 roku wrak znaleziono na głębokości 4800 m.
Przedstawiamy Bismarcka!
Nadszedł czas, aby porozmawiać o Bismarcku, prawdopodobnie najbardziej znanym niemieckim okręcie i jednym z najsłynniejszych w historii. Ten epicki okręt dołącza do czołówki niemieckiej floty pełnomorskiej w kolejnej aktualizacji, więc przyjrzyjmy się, co potrafi.
Najpierw porozmawiajmy o działach! Bismarck jest wyposażony w osiem armat kal. 380 mm, znanych ze swojej dużej mocy i celności. Chociaż nie są tak dużego kalibru jak wiele ówczesnych odpowiedników, ich celność nawet na dużym dystansie jest szczególnie imponująca, prędkość przeładowania jest również świetna, do 2,6 pocisków na minutę — najszybsze przeładowanie dla dział tego kalibru!
Ciekawostka: Pancernik otrzymał swoje imię od nazwiska pierwszego kanclerza Niemiec, Ottona von Bismarck!
Bismarck może być wyposażony w cztery podstawowe pociski, AP i trzy typy HE: zwykły, z zapalnikiem dennym i zapalnikiem czasowym –do strzelania do celów powietrznych. Pociski AP będą w stanie przebić się przez nieco ponad 700 mm pancerza. Mają jako wypełnienie przyzwoitą porcję materiału wybuchowego. HE z zapalnikiem dennym będzie również stanowić dobry wybór pomiędzy AP a standardowym HE, z ponad 500 mm penetracji i około 32 kg materiału wybuchowego! Działa głównego kalibru są uzupełniane przez dwanaście dział 150 mm w sześciu wieżach, zdolnych do zapewnienia ognia na krótszym dystansie przeciwko mniejszym okrętom.
Podobnie jak w rzeczywistości, Bismarck nieco odstaje pod względem ochrony powietrznej. Posiada 16 dział przeciwlotniczych dużego kalibru 105 mm, których uzupełnieniem jest niezbyt imponująca ilość działek małokalibrowych 37 mm i 20 mm — skutecznych w odpowiednich okolicznościach, ale niewystarczających pod względem gęstości ognia, niezbędnej do utworzenia silnej obrony przeciw zagrożeniom powietrznym.
Ciekawostka: Pomimo swojej siły, ster Bismarcka został uszkodzony dzięki przestarzałemu dwupłatowi Swordfish, co pozwoliło Royal Navy dobić okręt.
Podobnie jak w rzeczywistości, Bismarck nieco odstaje pod względem ochrony powietrznej. Posiada 16 dział przeciwlotniczych dużego kalibru 105 mm, których uzupełnieniem jest niezbyt imponująca ilość działek małokalibrowych 37 mm i 20 mm — skutecznych w odpowiednich okolicznościach, ale niewystarczających pod względem gęstości ognia, niezbędnej do utworzenia silnej obrony przeciw zagrożeniom powietrznym.
Jeśli chodzi o prędkość i zwrotność, Bismarck jest dość mobilny. Maksymalna prędkość około 30 węzłów (56 km/h) pozwala mu szybko przemieszczać się po mapie. Jego promień skrętu jest również zaskakująco dobry – jest w stanie stosunkowo szybko zmieniać kurs jak na tak duży okręt. Ta zwrotność jest kluczowa dla stylu gry, dostosowywanie kursu i szybkie reagowanie na nowe zagrożenia jest kluczowe, gdy działa są tak potężne. Miej to na uwadze i upewnij się, że twój pancerz jest skutecznie ustawiony w kierunku wroga!
To wszystko na dziś, dziękujemy za obecność na kolejnym blogu! Bismarck trafi na niemieckie drzewo w aktualizacji „Leviathans”. Do tego czasu mamy jeszcze więcej do przekazania – do zobaczenia wkrótce, czekajcie na więcej blogów deweloperskich!
Należy pamiętać, że charakterystyka tego okrętu może ulec zmianie przed dodaniem go do gry.
Możesz znacznie przyspieszyć badania nad Bismarckiem z tym zestawem w przedsprzedaży:

- KMS Gneisenau (Era VI, Niemcy) (dostępny wraz z aktualizacją Leviathans)
- Konto premium na 30 dni
- 3000 Złotych Orłów
- Bonus przedsprzedaży: unikalny tytuł „Wspaniałe trafienie”
- Bonus przedsprzedaży: unikalna dekoracja „herb okrętu Gneisenau” (dostępny wraz z aktualizacją Leviathans)
Komentarze (12)
O yeah :D To teraz pora włączyć Sabatona :D
Oj tak, trochę morskich legend nas odwiedziło :D
Saharczyk, oj odwiedzilo odwiedzilo szkoda ze znowu topki ale kultowe!!!! a tak na marginesie mozesz mi Saharczyk wyjasnic jedna rzecz!! skoro wycofuje slimak np takiego R2Y bo niby go nie bylo to czemu teraz daja najmniej dwa okrety wziete z kosmosu mam na mysli Gneisenau i Sowietski Sojuz choc moze i Sewastopol w tej odslonie tez jest mirazem!! powiedz mi gdzie tu logika slimaka skor oraz mowia ze nie beda dodawc maszyn nie istniejacych a zaraz pakuja 2-3 okrety ktore nie istnialy!!! Pozdrawiam
Mleczyk, jeszcze większa głupota: "choc jak glosi legenda wyprodukowane wieze zostaly przeniesione na Bismarcka co i tak sie nie zgadza jesli chodzi o liczbe wiez bo nigdzie w dokumentach niema na to potwierdzenia" - skąd ty takie legendy bierzesz? Chyba z tik-toka, a nie z poważnych monografii. Wieże przeznaczone w 1943 dla Gneisenau zostały przeniesione na Bismarcka, który od maja 1941 leżał na dnie? Noż logiki trochę...
Mleczyk, - większych głupot nie czytałem: "dodana gdyz wiazalo sie to ze zbyt duza ingerencja w strukture jednostki przez co niemcy zarzucili taka modernizacje" Ta modernizacja akurat była stosunkowo prosta, bo wieże 280 i 380 miały bardzo podobną jak nie taką samą średnicę. Do konwersji nie doszło ze względu na decyzję Hitlera dot. nieinwestowania w duże okręty oraz pogarszającą się sytuację gospodarczą III Rzeszy.
Mleczyk, Skoro Cię Sowieckij Sojuz, Sewastopol i przezbrojony Gneisenau uwierają, to zapewne Ho-Ri, Chi-Ri i Maus też? Bo ich sytuacja jest IDENTYCZNA. PS. Jeszcze się z historią np. tajsko-włoskich krążowników typu Etna oraz zapoznać polecam :D
Mleczyk, a tak jeśli chodzi o wieże 380mm typu Drh.L. C/34e dla Gneisenau, to wraz z wieżą przeznaczoną na sprzedaż do ZSRR Niemcy budować je zaczęli w 1940 lub 1941, ale ich nie dokończyli. Natomiast samych armat 38 cm SK C/34 powstało co najmniej 30. Były używane jako ciężka artyleria brzegowa we Francji, Danii i Norwegii. Na podstawie: Campbell, John (2002). Naval Weapons of World War Two. London: Conway Maritime Press. ISBN 0-87021-459-4.
Złóż skargę