Od 14:00 17 października do 14:00 20 października

Dołącz do wydarzenia "Huragan Ognia" (+20% PB i SL)!

Walczcie w Bitwach Zręcznościowych w pojazdach przeciwlotniczych i niszczcie wrogów
żeby móc użyć wsparcia z powietrza w mini-wydarzeniach!

Pojazdy biorące udział to:
Flakpanzer I Ausf. A, Sd.Kfz. 6/2, Wirbelwind, Ostwind, 72-K GAZ MM, ZSU-37 and ZUT-37!

Samobieżne działa przeciwlotnicze używane były w czasie II Wojny Światowej do ochrony jednostek wojskowych i celów strategicznych przed atakami z powietrza. W przeciwieństwie do stacjonarnych stanowisk przeciwlotniczych działa montowano na podwoziach ciężarówek, półciężarówek i pojazdów gąsienicowych. Podczas walk stało się szybko jasne, iż samobieżne działa przeciwlotnicze pozbawione pancernej ochrony stawały się łatwym celem. Od tego momentu rozpoczęto projektowanie samobieżnych dział przeciwlotniczych opartych na podwoziach czołgów i pojazdów opancerzonych.
 

W grze War Thunder dostępna jest szeroka gama tego typu pojazdów, co pozwala graczom na ochranianie jednostek sojuszniczych przed atakami z powietrza. W grze znalazły się różne pojazdy – od prototypów do pojazdów produkowanych seryjnie. Pozwala to graczom na zapoznanie się z wieloma typami pojazdów, które brały udział w II Wojnie Światowej.
 

W tych czasach samobieżne działa przeciwlotnicze były rzadkością – dlatego znacznie częściej wykorzystywano stacjonarne bądź holowane działa przeciwlotnicze (również dlatego w grze znalazły się pojazdy prototypowe). Z powodu dużych strat w czołgach i innych pojazdach zmechanizowanych, produkcja samobieżnych dział przeciwlotniczych była niejako luksusem.
 

Do najsłynniejszych pojazdów tego typu należały radziecki ZSU-37 i niemieckie „Ostwind” („Wiatr Wschodni”) i „Wirbelwind” („Tornado”).
 

W grze War Thunder gracze wybierający Związek Radziecki mają dostęp do takich pojazdów jak: 72-K GAZ MM, ZSU-37 i ZUT-37. Wśród pojazdów niemieckich wyróżnić należy modele Sd.Kfz. 6/2, „Wirbelwind”, „Ostwind” i „Kugelblitz” („Piorun Kulisty”).

72-K GAZ MM

Działo przeciwlotnicze 72-K kalibru 25 mm znajdowało się w fazie projektowej w latach 1939 – 1940. Okazało się ono sukcesem i było produkowane masowo – łącznie skonstruowano 4890 egzemplarzy. Zajmowało ono środkową pozycję pomiędzy ciężkimi karabinami maszynowymi a działami przeciwlotniczymi o większym kalibrze, takimi jak 61-K kal. 37 mm.
 

Aby zwiększyć mobilność obrony przeciwlotniczej działa 72-K zaczęto montować na podwoziach ciężarówek GAZ-MM. Testy prototypów zakończyły się pomyślnie, co zapaliło zielone światło dla produkcji seryjnej. Przed ewakuacją fabryki, w której produkowano te pojazdy udało się ich ukończyć jedynie 200. Po tym produkcja została wstrzymana.

ZSU-37

Działo przeciwlotnicze 61-K kal. 37 mm było pierwszym wyprodukowanym w dużych ilościach radzieckim działem przeciwlotniczym – łącznie wyprodukowano ponad 19000 egzemplarzy tej broni, opartej w dużej mierze na dziale Bofors kal. 40 mm. To właśnie w to działo wyposażone zostało pierwsze gąsienicowe samobieżne działo przeciwlotnicze wyprodukowane w ZSRR — ZSU-37.
 

Oparte na podwoziu działa samobieżnego SU-76M, ZSU-37 znakomicie nadawało się do ochrony mobilnych jednostek zmotoryzowanych przed atakami z powietrza. Wyprodukowano zaledwie 75 egzemplarzy tego pojazdu.
 

ZUT-37

Dwa lata wcześniej – latem 1942 roku – w biurze konstrukcyjnym Fabryki nr 37 powstał pomysł stworzenia pojazdu przeciwlotniczego na podstawie czołgu. Konstruktor N.A. Popow wpadł na pomysł zamontowania działa przeciwlotniczego W-37 kal. 37 mm – zaprojektowanego przez B.G Szpitalnego – na podwoziu lekkiego czołgu T-70. Pociski wystrzeliwane z tego działa osiągały prędkość wylotową 1000 m/s. W czołgu mieściło się 200 pocisków.
 

ZUT-37 był w stanie ostrzeliwać cele powietrzne i naziemne. Aby był w stanie to zrobić, czołg wyposażono zarówno w kolimator jak i celownik teleskopowy. Pojazd nie wszedł do produkcji ze względu na nieodpowiednie rozmieszczenie stanowisk załogi.
 

Sd.Kfz. 6/2 z 37 mm Flak 36

Pojazd przeciwlotniczy Sdkfz. 6/2 był modyfikacją półciężarówki Sdkfz6 wyposażoną w działo przeciwlotnicze FlaK 36 kal. 37 mm zaprojektowane przez firmę Rheinmetall w 1936 roku.
 

Sdkfz. 6/2 był w stanie ostrzeliwać cele powietrzne i naziemne. Efektywny zasięg przeciwko celom powietrznym wynosił ok. 4800 m. W wypadku wymiany ognia z celami naziemnymi pociski z działka kal. 37 mm były w stanie przebić 36 mm pancerza na dystansie 100 m i 24 mm na dystansie 800 m. Działo Flak 36 strzelało z częstotliwością 120 strzałów na minutę. Łącznie wyprodukowano 339 pojazdów Sdkfz 6/2.

Flakpanzer IV “Wirbelwind”

Z dziewięciokątną wieżą wyposażoną w cztery działka przeciwlotnicze Flak 38 L/65 kal. 20 mm, czołg przeciwlotniczy „Wirbelwind” został stworzony na postawie pomysłów oficerów Dywizji Pancernej SS „Hitlerjugend”, gdyż dla dywizji pancernych posiadanie ochrony przed samolotami było bardzo ważne.
 

Flakpanzer „Wirbelwind” oparty był na konstrukcji czołgu średniego Panzer IV. Produkcją „Wirbelwindów” zajęła się fabryka Ostbauwerke w Żaganiu. 90 z 106 tego typu pojazdów wysłano na Front Wschodni.
 

Do nowo powstałego pojazdu próbowano wprowadzić poprawki i modyfikacje, ale było to już ponad siły niemieckiego przemysłu wojennego, osłabionego brakami surowców i bombardowaniami.

Flakpanzer IV “Ostwind”

Czołg przeciwlotniczy Flakpanzer IV „Ostwind” był następcą pojazdu „Wirbelwind”, również opartym na podwoziu czołgu Panzer IV. Pojazd uzbrojony był w działo przeciwlotnicze FlaK 43 kal. 37 mm. Nowy pojazd był stanie nie tylko walczyć z samolotami, ale również używany był w walce z prowizorycznymi umocnieniami i lekkimi pojazdami.
 

Główną różnicą pomiędzy „Ostwindem” a „Wirbelwindem” było uzbrojenie – nowy pojazd wyposażono w działo FlaK 43 kal. 37 mm, co wymusiło również zmianę kształtu wieży z dziewięciokątnej na sześciokątną. W porównaniu do poprzednika, „Ostwind” posiadał lepszy zasięg uzbrojenia, był lepiej opancerzony i uzbrojony również w dwa karabiny maszynowe MG 34.
 

Oryginalnie wieża miała posiadać dach, ale postanowiono pozostawić ją otwartą gdy okazało się, iż w wyniku wystrzałów w wieży gromadziły się gazy prochowe. Ogółem wyprodukowano 45 egzemplarzy tego pojazdu.

Flakpanzer IV “Kugelblitz”

Flakpanzer IV „Kugelblitz” został opracowany przez firmę Daimler-Benz w roku 1944 i uzbrojony był w dwa działka MK 103 kal. 30 mm.
 

Masową produkcję nowego pojazdu planowano rozpocząć jesienią 1944 roku – ze względu na braki materiałowe nigdy do tego nie doszło. Łącznie wyprodukowano jedynie 3 pojazdy tego typu, które nie wzięły udziału w walkach.
 

Zespół War Thunder