Od 18.00 2 września, do 18.00 3 września:

30% zniżki na zakup: F4F-3, F4F-4 i F6F-3

20% zniżki na zakup: Hellcat Mk.I i Tempest Mk.V

Grumman F6F “Hellcat”

Myśliwiec F6F “Hellcat” z lotniskowca USS Yorktown (Cv10)

Po utracie wielu ważnych pancerników w Pearl Harbor, samoloty bazujące na lotniskowcach pozostały jedyną siłą zdolną powstrzymać zakusy Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii. Okazało się jednak że myśliwiec Grumman F4F “Wildcat” był gorszy od swojego japońskiego odpowiednika , A6M “Zero”. Sukcesy uzyskane na tym samolocie były głównie zasługą pilotów. Za zwycięstwa na Morzu Koralowym i Midway, amerykanie zapłacili wysoką cenę w załogach samolotów. W następstwie tego Marynarka Amerykańska starała się wyeliminować problemy techniczne poprzedniego samolotu i w ten sposób powstał Grumman F6F “Hellcat”

Podczas służby samolot ten okazał się bardzo wszechstronny. Pomimo faktu że Hellcat nigdy nie był w pełni wyposażony w najnowsze modele broni, 75% zwycięstw amerykańskich samolotów (5,156 zestrzelonych samolotów japońskich) zostało zdobytych właśnie na nim.

Po udanych atakach na Truk, F6F-3 “Hellcat” ląduje na pokładzie lotniskowca USS Enterprise (CV-6)

Podczas produkcji F6F “Hellcat”, Grumman przeprowadził badania wśród pilotów piechoty morskiej, żeby sprawdzić co jest potrzebne w nowym samolocie. Jeden z pilotów wspominał później: “W połowie 1942 wszyscy piloci marynarki i piechoty morskiej zostali wysłani na przesłuchanie w celu zdobycia informacji jakie cechy powinien posiadać nowy samolot - wygląd, zwrotność, moc silnika, zasięg i ładowność a także prędkość. Grumman użył tych informacji podczas projektowania F6F “Hellcat”.

31 Sierpnia 1943, “Hellcat” wziął udział w swojej pierwszej bitwie na Pacyfiku. Amerykańska flota zajęła ważne ze względu strategicznego wyspy, prowadząc do zredukowania aktywności floty Japońskiej. Hellcat wziął także udział w “Operacji Overlord” - lądowania aliantów we Francji w 1944.

“Hellcat” został oblatany przez najlepszych pilotów Marynarki Wojennej USA. Jednym z nich był Kapitan D. McCampbell, który zestrzelił 34 japońskie maszyny. Godnym uwagi jest to, że 24 października 1944, podczas jednego wylotu zestrzelił on 9 japońskich maszyn. Po tym wydarzeniu powiedział o tym samolocie: “Ma bardzo dobre osiągi i jest wspaniałą maszyną”

The Hawker “Tempest”

Wczesna wersja Tempest V z 486 Dywizjonu, Kwiecień 1944.

Hawker “Tempest” podobnie do Grumman “Hellcat”, jest modernizacją wcześniejszych modeli. Pierwszym modelem był Hawker “Typhoon” - maszyna która na wysokim pułapie nie mogła konkurować z niemieckimi odpowiednikami, gdyż jej profil skrzydła prowadził do szybkiej utraty prędkości podczas manewrowania.

Podczas pracy nad jego ulepszeniem. została zwiększona długość samolotu, co pozwoliło na dodanie nowych zbiorników paliwa, co prowadziło do zmniejszenia grubości skrzydeł. Trudności przy wyborze silnika doprowadziły do tego, że powstało 5 modeli “Tempesta” z różnymi silnikami. Rezultatem tego byo przyjęcie do służby wersji “MK.V” z silnikiem Napier “Sabre” IIA. W czerwcu 1943, seria “Tempest” Mk V odbyła swój pierwszy lot po zastosowaniu kilku poprawek wniesionych przez Królewskie Siły Powietrzne.

486 Dywizjon Sił Powietrznych Nowej Zelandii na lotnisku Newchurch.

W kwietniu 1944, Tempest Mk V został wprowadzony do służby w 3 Dywizjonie RAF i zaczął brać udział w operacjach wojskowych. Na początku maja, dywizjon latał w asyście 486 Dywizjonu Sił Powietrznych Nowej Zelandii.. Obie jednostki brały także udział w lądowaniu aliantów w Normandii.

Pierwsza walka “Tempesta” odbyła się przeciwko Meserschmitowi Bf 109 G-8 w czerwcu 1944. Tego dnia samoloty z 3 Dywizjonu pod dowództwem majora R. Beaumonta przechwyciły 7 niemieckich myśliwców i zestrzeliły 3 z nich bez strat własnych.

W drugiej połowie czerwca “Tempest” został przeniesiony do przechwytywania pocisków V-1. Tego samego miesiąca oba dywizjony zostały przeniesione do Obrony Powietrznej Wielkiej Brytanii.

“Tempest” MK.V odegrał znaczącą rolę w wygranej Aliantów. Uzbrojony był w 4 działka, które także okazały się skuteczne zarówno w zwalczaniu celów naziemnych jak i powietrznych. Dywizjon wyposażony w “Tempesty” podczas ostatnich 7 miesięcy wojny w Europie zestrzelił ponad 250 samolotów wroga w powietrzu a także zniszczył ich dużą liczbę na ziemi.

“Tempest” Mk.V został uznany za jeden z najlepszych Brytyjskich samolotów pod koniec Drugiej Wojny Światowej.

Zespół War Thunder