Pakistański F-86F-25 w malowaniu zrobionym przez NOA_ | ściągnij tutaj

14 sierpnia w Pakistanie świętowany jest jako Dzień Niepodległości oraz jako rocznica powstania Pakistańskich Sił Powietrznych. Przez fakt, iż PAF stworzono dopiero w 1947 roku, jego historia jest dość krótka w porównaniu z innymi tego typu formacjami na świecie.

Westland Wapiti był pierwszym samolotem używanym przez RIAF i przez to stał się pierwszą maszyną, na której latali przyszli pakistańscy piloci.

Przed niepodległością, piloci mający w przyszłości latać w barwach Pakistanu byli częścią Królewskich Indyjskich Sił Powietrznych (Royal Indian Air Force - RIAF). Założony w roku 1933, RIAF rozpoczął działania operacyjne wyposażony w dwupłatowce Westland Wapiti. Początkowo RIAF nie był uważany za ważną formację przez Brytyjczyków – przez to formacja ta była słabo wyposażona.

Ten stan rzeczy zmienił japoński atak na Birmę w roku 1942. Do Anglii zaczęła docierać coraz większa liczba indyjskich pilotów, zaś RIAF zaczął otrzymywać nowocześniejszy sprzęt. Wśród nowych maszyn znalazły się bombowce nurkujące Vultee Vengance jak i nowoczesne myśliwce Hurricane i Spitfire.

Jednym z samolotów, jakiego RIAF używał w walce z japończykami był bombowiec nurkujący Vultee Vengance. Samolot na zdjęciu służył w jednostce RAAF.

W sierpniu 1947 roku, Indie zostały podzielone na dwa kraje. Hinduski personel RIAF pozostał w Indiach, zaś personel muzułmański, znajdujący się wcześniej w mniejszości, dołączył do nowo formowanych Pakistańskich Sił Powietrznych. Hindusi zatrzymali dla siebie również większą liczbę samolotów. .

Początkowo, Pakistańskie Siły Powietrzne wyposażone były w myśliwce Spitfire Mk.VIII i Hawker Tempest Mk.II. Gdy zaraz po ogłoszeniu niepodległości wybuchła pierwsza wojna Indyjsko – Pakistańska, niewielkie siły lotnicze Pakistanu nie były w stanie sprostać przewadze liczebnej po stronie przeciwnika.

Pierwszym odrzutowym bombowcem PAF stał się Martin B-57 Canberra.

Po wojnie, Pakistan zaczął nabywać coraz więcej samolotów bojowych. Za główny myśliwiec posłużyć miał Hawker Sea Fury. W tym samym czasie, Pakistan wszedł w epokę odrzutowców, wybierając dość niezwykły samolot jako pierwszy odrzutowiec bojowy. Od Brytyjczyków zakupiono kilkadziesiąt myśliwców Supermarine Attacker – głównie ze względu na niską cenę.

W późnych latach 50., Pakistan zakupił samoloty mające stać się jego głównymi myśliwcami w nadchodzących latach – F-86F Sabre. Później zakupiono również modele Canadair CL-13. Głównym bombowcem PAF w tym okresie stał się Martin B-57 Canberra, amerykański samolot będący licencjonowaną kopią maszyny English Electric Canberra używanej m.in przez Indie. W roku 1959 piloci pakistańskich Saber'ów zanotowali pierwsze zwycięstwo powietrzne, zestrzeliwując indyjską Canberrę wykonującą misję zwiadowczą.

Wojna między Indiami a Pakistanem rozgorzała ponownie w roku 1965. Pomimo faktu, iż wprowadzono już do użytku samonaprowadzające rakiety powietrze – powietrze, większość walk wciąż rozstrzygały karabiny maszynowe i działka. Tym razem, pakistańskie myśliwce F-86F Sabre i Lockheed F-104 Starfighter miały walczyć w powietrzu z indyjskimi maszynami Hawker Hunter i Folland Gnat. Podczas, gdy samo przezwisko mogło zostać nadane nieco na wyrost, Indyjscy piloci nazywali swoje Gnaty "Zabójcami Saber'ów". Zwinne i nowoczesne Gnaty okazały się być lepsze od F-86, zaś Starfightery nie sprawdzały się w walkach na niskich pułapach.

Przez dekady głównym pakistańskim myśliwcem był F-86 Sabre. Pomimo faktu, iż Indyjskie Siły Powietrzne posaidały znacznie bardziej nowoczesne maszyny, pakistańskie F-86 stawały z nimi do walki jak równy z równym.

Pomimo faktu, iż oficjalne liczby z obu stron są niepełne i brakuje zgody co do ich zasadności, Indie straciły więcej samolotów od Pakistanu, posiadając przy tym jednak więcej maszyn i wykonując większą liczbę wylotów.

Juho "Rautaa" Maijala