Dowódcy 107. samodzielnego batalionu czołgów omawiają nowe rozkazy.

We wczesnych miesiącach roku 1942 Związek Radziecki borykał się z ogromnymi problemami zaopatrzeniowymi; widoczne to było zwłaszcza w oblężonym Leningradzie. Po roku ciężkich walk, w wielu jednostkach pancernych nie było ani jednego sprawnego czołgu. Jedną z takich jednostek był 107. Samodzielny Batalion Pancerny. Batalion, jak wiele innych jednostek, wciąż pozostawał w służbie frontowej, starając się przerwać oblężenie Leningradu. Głównym problemem nie był jednak brak żołnierzy, a brak pojazdów. Czołgi potrzebne były na gwałt - jednak jeden starszy sierżant służący w tej jednostce wiedział, jak sprawić, by jego załoga w końcu znalazła się w czołgu.

Kompania wyposażona w zdobyczne czołgi(PzKpfw III i 3 StuG III)

Z swojego stanowiska starszy sierżant Nikołaj I. Baryszew był w stanie dostrzec opuszczony czołg Panzer III, unieruchomiony granatami przez radziecką piechotę. Wcześniej, dowódca batalionu zezwolił swoim ludziom na użytkowanie wszelkich zdobycznych niemieckich czołgów. Miało to być chwilowe rozwiązanie - do czasu dostarczenia nowych czołgów produkcji radzieckiej na front. Panzer III stał tylko 150 metrów od niemieckich pozycji. Tej nocy starszy sierżant Baryszew wraz z załogą podkradli się do niemieckiego czołgu. W ciemności i ciszy, załoga przystąpiła do oględzin maszyny. Jej gąsienice zostały uszkodzone, a do tego wybuch zablokował wieżę. Załoga rozpoczęła więc naprawy, aby doprowadzić czołg do stanu używalności. Naprawa gąsienicy jest jednak czynnością dość głośną, więc Niemcy szybko zorientowali się, co się dzieje. Nagle, załoga Baryszewa znalazła się pod ostrzałem. Pod ostrzałem i z odłamkami latającymi wszędzie naokoło, załodze udało się naprawić czołg i odjechać nim na stronę sojuszniczą.

Panzer III został oznaczony w radzieckiej dokumentacji jako “T-3” - oznaczenie to stało się później standardowym dla wszystkich czołgów Panzer III zdobytych przez wojska radzieckie. 107. Batalion zdobywał i naprawiał niemieckie czołgi prawie przez cały czas. W lipcu roku 1942, na jego stanie znajdowały się: jeden czołg KW, dwa T-34, BT-7, dwa Panzery III (T-3), Panzer IV (T-4), trzy działa szturmowe StuG III (SU-75) i nawet jeden czołg Panzer I (T-1)!

I. Sobchenko organizuje odprawę dla 107 samodzielnego batalionu czołgów, żeby wprowadzić ich w aktualną sytuację

W kwietniu, starszy sierżant Baryszew prowadził do boju pluton pancerny - jego zadaniem było osłanianie natarcia piechoty. W trakcie walk czołg Baryszewa został odseparowany od reszty radzieckich sił. Atakując dalej, załoga Baryszewa natknęła się na inne radzieckie jednostki, powstrzymane przez Niemców. Nagłe pojawienie się czołgu Panzer III pozwoliło piechocie przełamać linię obrony i dotrzeć do rzeki Mga. Jednostce udało się przerwać główny szlak komunikacyjny. Przez następne dwa dni żołnierze oczekiwali na wsparcie. Jednakże, ze względu na okrążenie i ciągły ostrzał z ziemi i powietrza, łączna liczebność dwóch batalionów spadła do 23 żołnierzy. Sam Baryszew został raniony w twarz przez odłamek..

Bez nadziei na utrzymanie pozycji, żołnierze radzieccy zostali zmuszeni do odwrotu. Baryszew zezwolił innym na wejście na jego czołg i wyruszył w stronę radzieckich linii. W końcu czołg dotarł do rzeki Mga i Baryszew postanowił zostać z tyłu, aby osłaniać piechotę przekraczającą rzekę. Jego T-3 nie był w stanie sforsować rzeki ze względu na jej głębokość. Gdy do miejsca zatrzymania czołgu dotarły niemieckie pojazdy pancerne, załoga Baryszewa zaczęła żyłować silnik i bujać czołgiem w przód i w tył, aby sprawić wrażenie, iż utknęli. Niemcy nie zorientowali się, iż stojący przed nimi Panzer III był maszyną zdobyczną i zaczęli się zbliżać. Ze względu na fakt, iż skupili się oni na czołgu Baryszewa, nie dostrzegli piechoty aż do ostatniej chwili. Gdy czołgi wroga otworzyły ogień, większość żołnierzy zdołała dotrzeć w bezpieczne miejsca.

Czołg PzKpfw III. 107 samodzielny batalion czołgów.

Jako, iż piechota zdołała powrócić do linii sojuszniczych, Baryszew nakazał kierowcy wcisnąć pedał gazu do oporu, szukając przy tym miejsca w którym Panzer III byłby w stanie sforsować rzekę. Manewrując czołgiem jak ktoś, kto znał się na rzeczy, Baryszew wyruszył w stronę brodu odległego o kilometr i położonego za liniami wroga. Spotkani Niemcy machali w stronę jego czołgu i pozdrawiali go. Jego podstępowi przysłużyły się również dwa niemieckie czołgi, które podążały za nim od rzeki. Dowódcom tych maszyn czołg Baryszewa wydawał się podejrzany, przez co postanowili go śledzić. Baryszew nie dostrzegł tego aż do momentu, gdy znalazł się przy brodzie. Zatrzymał więc czołg i szybko wysłał dwóch członków załogi, aby powiadomili żołnierzy radzieckich po drugiej stronie o zaistniałej sytuacji. Gdy T-3 rozpoczął forsowanie rzeki, Niemcy otworzyli ogień. Ich pociski odbiły się od pancerza na wieży, zaś Baryszew zaczął wymachiwać czerwoną szmatką przez właz na dachu wieży. Wtedy odezwały się radzieckie działa na drugim brzegu, zaś czołg, ociekając wodą, dotarł do radzieckich pozycji bez dalszych incydentów

107 Batalion wciąż używał w boju zdobycznych pojazdów w sierpniu, gdy starszy sierżant Baryszew został sfotografowany wraz z innymi członkami jednostki na tle niemieckich maszyn. Zdjęcie trafiło później na strony dziennika "Leningradzka Prawda". W roku 1943 batalion pancerny został rozformowany, a w jego miejsce powołano jednostkę zmechanizowaną.

David “Listy” Lister i Rick “JoJohnson” Johnson