Wydarzenie "Bitwa o Kursk" jest dostępne do 14:00 7 lipca

Bitwa na Łuku Kurskim znana jest jako największa bitwa pancerna w dziejach świata, oraz prawdopodobnie była również największą pojedynczą bitwą lotniczą. Niestety nie wszystkie „rekordy” mają wydźwięk pozytywny- bitwa ta doprowadziła do największych strat tej wojny, poniesionych tylko w ciągu jednego dnia. Po bardzo długim impasie obie strony- Nazistowskie Niemcy oraz Związek Radziecki, oczekiwały poważnych konfrontacji, które to mogłyby zdefiniować po obu stronach tempa natarć. Decydująca bitwa miała mieć miejsce niedaleko Kurska, miasta na linii Moskwa-Rostów w południowej Rosji. Dla Niemców ta operacja nosiła nazwę „Operacja Cytadela” (Schlacht bei Kursk lub Unternehmen Zitadelle) natomiast strona radziecka używała dwóch terminów- „Operacja Kutuzow” (dla części defensywnej) oraz „Operacja Polkowodiec Rumjancew” (dla części ofensywnej).

Parę miesięcy wcześniej generał Erich von Manstein zdobył Charków, leżący na południe od Kurska, następnie utworzył długi perymetr wzdłuż wschodniej części miasta. W tym odwodzie znajdowały się dodatkowe siły utworzone z najnowocześniejszego sprzętu, m.in. niszczyciele czołgów Ferdinand (które to poniosły znaczne straty przez brak karabinów, umożliwiających obronę przed piechotą) oraz czołgi PzKpfw V Panther, które zostały stworzone do walki z radzieckimi T-34. Ofensywa, której celem było wyeliminowanie radzieckich sił, została opracowana przez generała Kurta Zeitzlera pod naciskami samego Hitlera. Nawet sam Heinz Guderian był przeciwny by ryzykować tak wiele, gdyż uważał zwycięstwo tam za mały zysk.

Niemcy w celu przygotowania ofensywy zgromadzili 800 000 żołnierzy (wśród nich 3 dywizje Waffen SS – Leibstandarte Adolf Hitler, Totenkopf i Das Reich), 2700 czołgów i 1800 samolotów.

Bitwa rozpoczęła się 4 lipca 1943 roku. Atak zaczęły Ju 87 ostrzeliwujące z powietrza cienki górny pancerz radzieckich czołgów, po czym rozpoczęła się kanonada artyleryjska terenu położonego tuż przed własną piechotą i pojazdami. II Korpus Pancerny SS, III Korpus Pancerny, 11 Dywizja Pancerna szturmowały radzieckie pozycje i czyniły postępy przez całą resztę tego dnia. Jednakże Rosjanie stawiali zaciekły opór spowalniając postęp niemieckich wojsk. W czasie, kiedy straty wrastały coraz bardziej po obu stronach Hitler ogłosił zaskakująca decyzję. Zdecydował się wycofać cześć wojsk celem wzmocnienia Włoch, co było odpowiedzią na udane lądowanie Aliantów na Sycili. Po tym osłabieniu niemieckiego wojska radziecka armia po bitwie na Łuku Kurskim posuwała się naprzód wyzwalając miasta Orzeł, Biełgorod i Charków. Chociaż radzieckie wojsko poniosło większe straty w porównaniu z niemieckim przeciwnikiem, starcie to było sukcesem Związku Radzieckiego, gdyż udało się powstrzymać główną niemiecką ofensywę.

Chociaż bitwa nie była wyraźnym radzieckim zwycięstwem, to z całą pewnością Niemcy ponieśli wyraźną klęskę. Ich plany na rok 1943 były w rozsypce a nowy front został otwarty we Włoszech. Obie strony poniosły dotkliwe straty, ale to Związek Radziecki miał zasoby ludzkie i produkcję przemysłową pozwalające na odbudowę sił. Niemcy już nigdy nie zdołali odzyskać inicjatywy na froncie po bitwie na Łuku Kurskim.