Po licznych sankcjach, spowodowanych warunkami Traktatu Wersalskiego, Niemcy weszły w lata trzydzieste dwudziestego wieku wraz z palącym pragnieniem powrotu na swoją wcześniejszą pozycję światowego lidera militarnego. Porozumienie zabraniało Niemcom posiadania jakichkolwiek sił powietrznych, zmuszając ich do rozwoju lotnictwa jedynie w kierunku szkół szybowcowych z lekkimi samolotami treningowymi oraz konstrukcji skrzętnie ukrytych przed wścibskimi oczyma Wielkiej Brytanii, Francji i Stanów Zjednoczonych. Jednak kiedy Hitler doszedł do władzy, rozpoczęto przygotowania do ponownego utworzenia Luftwaffe, co wymagało stworzenia nowych mysliwców bojowych.

 

Pierwszy niemiecki myśliwiec z okresu dwudziestolecia międzywojennego był podobny do tych, używanych przez inne kraje: dwupłatowiec ze stałym, niechowanym podwoziem. Jednak kiedy pionier niemieckiego lotnictwa, Willy Messerschmitt, pracował nad zaawansowanym, jednopłatowym samolotem turystycznym o nazwie Messerschmitt 108, w 1934 ogłoszono przetarg na nowy myśliwiec dla Luftwaffe. Arado, Focke-Wulf i Heinkel byli przekonani, że jeden z nich wygra konkurs, niemniej jednak, Messerschmitt również dołączył do tego wyścigu. Nie będąc pewien zwycięstwa, Willy Messerschmitt zmienił konstrukcję swojego samolotu tak bardzo, jak to tylko było możliwe, doprowadzając do stworzenia dolnopłata z chowanym podwoziem i zamkniętym kokpitem. Prace rozpoczęto w marcu 1934, natomiast w lecie tamtego roku zadecydowano, że jednostką napędową zostanie silnik Junkers Jumo 210 — zaprojektowany specjalnie dla Bf 109 przez niemieckie Ministerstwo Lotnictwa. Jednakże silnika nie ukończono na czas, co spowodowało, że pierwszy prototyp – Bf 109 V1– został wyposażony w brytyjski silnik Rolls-Royce Kestrel.

Po tym, jak rozpoczęto produkcję silników Junkers Jumo 210, został skonstruowany nowy prototyp — Bf 109 V2, którego poddano próbom w styczniu 1936. Samolot był wyposażony w nowy silnik i karabiny maszynowe zamontowane w górnej osłonie. Jednakże konkurs nie został jeszcze zakończony i mimo lepszej zwrotności i prędkości samolotu Bf 109, Heinkel 112 miał przewagę w postaci lepszych właściwości w trakcie startu i lądowania, wytrzymalszej konstrukcji, lepszej widoczności i przede wszystkim niższej ceny.

 

Jednak, po prezentacji swojego arcydzieła przez Willy'ego Messerschmitta, zwycięzca mógł być tylko jeden. W marcu 1936, Bf 109 został zamówiony do seryjnej produkcji i po raz pierwszy został przedstawiony publicznie w czasie Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936, zaledwie kilka tygodni przed jego debiutem w walkach powietrznych nad Hiszpanią.