W latach 60. współpracowano nad projektem MBT-70 i do czasu zakończenia projektu Niemcy nie mogły rozwijać własnych czołgów podstawowych. Lecz MBT-70 trapiło wiele problemów, czołg nie mógł zostać ukończony w akceptowalnym czasie, więc Niemcy znaleźli obejście problemu związanego z limitacją kontraktu.

Zamiast pracować nad nowym czołgiem, rząd niemiecki wytoczył kontrakt na zmodernizowanie Leoparda I, który już służył w armii. Pozwoliło to Niemcom na badanie nowoczesnej maszyny bez zrywania kontraktu z USA. Fabryka Porsche na początku przestudiowała czołg Leopard w celu znalezienia miejsca pod ulepszenia. W rezultacie powstały dwa prototypy, jeden w 1969, a drugi o nazwie Keiler, rok później.

We wczesnych latach 70. Niemcy mogły wycofać się z projektu MBT-70 ze względu na niebotyczne koszty rozwoju. Kontynuowali jednak swoje prace nad Keilerem, którego przemianowano na Leoparda 2. Sam czołg posiadał dwa warianty, Leopard 2K wyposażony był w działo, a 2FK w armato-wyrzutnię podobną do tej z MBT-70. W 1971 roku zamówiono 10 prototypów, a tuż wkrótce kolejne 7.

By wycisnąć z nich jak najwięcej do każdego zamontowano inne podzespoły, by sprawdzić które spiszą się najlepiej. Niektóre Leopardy wyposażono w gładkolufowe 105 mm działa, inne w 120 mm. Niektóre prototypy otrzymały hydrauliczne zawieszenie, a niektóre 20 mm działka przeciwlotnicze (znów zbliżone do tych z Kpz-70).

Szesnaście z siedemnastu prototypów zostało zbudowanych i sprawdzonych, co miało wielki wpływ na cały projekt. Każdy z nich przyczynił się do zwiększenia ogólnej siły czołgu, aż do postaci znanej dzisiaj.