Sergiej Władimirowicz Iljuszyn urodził się 30 marca 1894 roku we wsi Diliajewo nieopodal Wołogdy. Najmłodszy z 11 dzieci w chłopskiej rodzinie, Iliuszyn przemienił się z samouka w jednego z najważniejszych konstruktorów lotniczych owych lat.

 

Karierę rozpoczął jako robotnik fabryczny. W roku 1910 został powołany do carskiej armii, gdzie służył jako żołnierz piechoty, a potem jako urzędnik administracyjny. Gdy tylko pojawiły się wezwania do wstąpienia do rodzącej się sekcji lotniczej, natychmiast zgłosił swoją kandydaturę. Początkowo pracował jako mechanik i członek obsługi naziemnej, ale już latem 1917 roku otrzymał kwalifikację pilota.

 

Po zakończeniu wojny Iliuszyn powróciła w rodzinne strony, gdzie doczekał wybuchu Wojny Domowej w roku 1919. Wtedy to został powołany do służby w Armii Czerwonej, gdzie służył jako technik lotniczy. Latem tego roku przewodniczył on zespołowi, który rozmontował, a następnie skopiował zdobyty w Moskwie dwupłatowiec Avia 504, który w Rosji miał być znany jako samolot szkoleniowy U-1.

 

Jego kariera konstruktorska rozpoczęła się w roku 1921, gdy odszedł z armii i rozpoczął studia na Instytucie Inżynierów Czerwonej Floty Powietrznej - instytucji znanej później jako Akademia Inżynierska Sił Powietrznych im. Żukowskiego w roku 1922. Nawet w czasach studenckich wykazywał swój talent poprzez projektowanie szybowców – jeden z nich wygrał dla niego nagrodę w konkursie w Niemczech w roku 1925. Otrzymał dyplom w roku 1926 i rozpoczął prace w nad projektowaniem samolotów w biurze TsAGI, gdzie pracował razem z Nikołajem Nikołajewiczem Polikarpowem i Andriejem Tupolewem.

W 1933 został szefem CKB (pol. Centralne Biuro Projektów) w moskiewskiej fabryce imienia W.R. Menzińskiego, które wyrosło później w Biuro Projektów Iljuszyna w 1935. Najbardziej wybitnymi projektami stworzonymi przez biuro w czasie wojny, były samolot szturmowy Ił-2 i bombowiec Ił-4. Samoloty te były masowo produkowane i wykorzystywane przez cały okres trwania II wojny. Jego biuro było również odpowiedzialne za projekty takie jak DB-2, BD-4, Il-10, Il-28; które były wykorzystywane przez Armię Czerwoną. W okresie powojennym biuro koncentrowało się głównie na maszynach cywilnych czy transportowych, takich jak Il-38, Il-76, Il-78. Iljuszyn został honorowo odznaczony stopniem generała pułkownika inżynieryjno-technicznej służby. Ponadto, w 1968 został Akademikiem Akademii Nauk ZSRR. Pozostał na swoim stanowisku głównego projektanta w OKB Iljuszyn aż do swojego przejścia na emeryturę wymuszonego chorobą w 1970. W latach 1937-1970 był również posłem Rady Najwyższej ZSRR. Zmarł w 1977 w Moskwie. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym.

Zespół War Thunder