[Blog Deweloperski] Stabilizacja działa (2 - Strona) ) - Nowości

Wiadomości

Stabilizacja działa

Uwaga! Przestarzały format wiadomości. Treść może nie być wyświetlana poprawnie.

4 marca 2017 Blog Deweloperski

Uwaga! Artykuł został opublikowany na starszej wersji strony. Mogą wystąpić problemy z wyświetlaniem na niektórych przeglądarkach.

Stabilizator działa pozwala na zwiększenie celności armaty poprzez zachowanie jej orientacji, nawet gdy kadłub maszyny drga podczas ruchu, co pozwala na skuteczne prowadzenie ognia zarówno podczas poruszania, jak i przy krótkim postoju.

Czas reakcji i celność to kluczowy element, by oddać strzał jako pierwszy – decyduje to o tym, czy przetrwamy

W pojazdach skuteczność stabilizacji zależy przede wszystkim od samej maszyny, wzięliśmy pod uwagę cechy systemów stabilizacji używanych w rzeczywistości. W tym momencie warto zaznaczyć, że najlepsze stabilizatory są efektywne do prędkości około 25 km/h na płaskim bądź łagodnie pofałdowanym podłożu. Czołgi z okresu wojny mają mniej zaawansowane systemy i powinny poruszać się wolniej. Im większa prędkość maszyny, tym napędom stabilizatora trudniej jest skompensować wahania i zachować punkt celowania, przez co rozrzut pocisków zwiększa się. Sam obraz w celowniku może pozostawać stabilny nawet przy dużych prędkościach, jednak lufie po prostu zabraknie czasu, by osiągnąć i utrzymać zamierzony kierunek.

Obecnie stabilizacja na niektórych czołgach jest symulowana szybszą elewacją działa – co oczywiście ułatwia celowanie ale nie jest prawdziwą stabilizacją. Po wprowadzeniu tej mechaniki poruszanie działa w pionie zostanie przywrócone do prawdziwych wartości.

System stabilizacji działa będzie aktywny w czołgach, w których faktycznie zainstalowano taki układ.

W czołgach ze stabilizacją ręczną domyślnie celowanie będzie działało jak dotychczas, z pomocą mechanizmu celowania. Przycisk włączający stabilizator w takich czołgach odblokuje ruch armaty i uaktywni tryb stabilizowany.

Pierwsze stabilizatory pojawiły się podczas I Wojny Światowej, a jednoosiowe stabilizatory trafiły do drugowojennych czołgów takich jak M4 Sherman i M3 Stuart. Urządzenie miało o wiele gorsze parametry od współczesnych stabilizatorów, jednak pomimo wad pozwalało celować i prowadzić skuteczny ogień na krótką chwilę po zatrzymaniu pojazdu, a nawet podczas poruszania z niewielką prędkością. Czołgi uzbrojone w armaty niewielkich kalibrów (na przykład brytyjska Matilda, czeski Pz 38(t) i niektóre maszyny japońskie) miały systemy pozwalające odblokować mechanizm podnoszenia armaty. Dzięki temu, że działo było wyważone i podparte na łożu, przy powolnym ruchu czołgu stabilizowało się ze względu na bezwładność, co zwiększało celność ognia i pozwalało razić nieodległe cele. Wyposażenie czołgów w stabilizatory stało się standardem w latach powojennych, kiedy złożony elektromechaniczny system stabilizacji w dwóch osiach pozwolił utrzymywać cel w środku celownika nawet przy znacznych prędkościach poruszania nosiciela uzbrojenia, powodujących duże odchylenia kadłuba. W okrętach stabilizacja dział była rozpowszechniona podczas II Wojny Światowej, nawet dla armat przeciwlotniczych. Mogły być one stabilizowane w trzech osiach, by kompensować pochylanie i przechylanie okrętu na falach. Możliwość prowadzenia celnego ognia w ruchu sprawia, że pojazdami ze stabilizatorami gra się przyjemniej, a rozgrywka nabiera dynamiki.

Zespół War Thunder

Poprzednie Blogi Deweloperskie!

Czytaj więcej: