ERA III: PzKpfw VI Tiger H1 Silnik:   ~ 650 KM przy 3.000 OBR Prędkość:   ~ 45 km/h Waga:   ~ 57,3 ton Pancerz:  Kadłub: 102/82/82  Wieża: 102/82/82 Uzbrojeniet:   1 x 8.8 cm KwK 36   1 x 7.92 mm MG 34

W czasie walk w ramach II Wojny Światowej wykorzystywano wiele różnorakich maszyn pancernych, ale tylko kilka z nich osiągnęło status legendy. Dzisiejszy artykuł dotyczy właśnie jednego z takich czołgów, który zyskał reputację bezlitosnego zabójcy — mowa oczywiście o potężnym niemieckim Tygrysie, a konkretnie o odmianie czołgu ciężkiego Ausf. H1.

W War Thunder Tygrys należy do III ery niemieckiego drzewka pojazdów, a jego Klasyfikacja Bitewna to 5,7. Powtarzanie historii jego powstania w niniejszym artykule nie ma specjalnego sensu, gdyż przedstawiono ją już w niezliczonych książkach i filmach dokumentalnych, więc my pokusimy się tu co najwyżej o zwięzłe streszczenie. Tygrys był owocem długiego i skomplikowanego procesu opracowywania pierwszego niemieckiego czołgu ciężkiego. Prace konstrukcyjne rozpoczęły się w 1937 roku i w ich wyniku powstały dwa prototypy: konwencjonalny VK 45.01(H) i bardziej innowacyjny VK 45.01(P), który był wyposażony w nietypowy spalinowo-elektryczny zespół napędowy. Druga z wymienionych maszyn okazała się jednak zbyt złożona i zawodna, zatem to starcie wygrał VK 45.01(H), a pierwsze produkowane seryjnie Tygrysy opuściły hale fabryk w sierpniu 1942 roku.

Tygrys miał posiadać gruby pancerz i potężną siłę ognia. Maszyna spełniła oba te założenia. Przód maszyny miał 100 mm grubości, podobną miała wieża, a jarzmo liczyło sobie 120 mm i osłaniało niemal cały przód wieży. Takie opancerzenie sprawiało, że wóz mógł oprzeć się niemal każdemu alianckiemu pociskowi przeciwpancernemu. W owym czasie nawet 80-milimetrowy boczny pancerz mógł być przebity tylko z niewielkiej odległości. W grze jednak nie jest tak łatwo, gdyż w widełkach Klasyfikacji Bitewnej od 4,7 do 6,7 znajduje się wielu adwersarzy zdolnych przebić nawet przedni pancerz Tygrysa, który nie jest pochylony i polega po prostu na swojej grubości. Jednak nic straconego, gdyż pudełkowaty kształt czołgu pozwala na zastosowanie kątowania, dzięki czemu przy skutecznym obróceniu kadłuba efektywna grubość zarówno przedniego, jak i bocznego opancerzenia osiąga około 150 mm. Dzięki takiej osłonie Tygrys może oprzeć się ostrzałowi z większości napotkanych wrogich maszyn, rzecz jasna jeśli zachowa odpowiedni dystans.

Jeśli chodzi o siłę ognia, Tygrys I naprawdę przoduje. W momencie wprowadzenia do służby armata KwK 36 L/56 kalibru 88 mm była prawdopodobnie najlepszą na świecie. Wystrzeliwane pociski miały dużą prędkość wylotową, co zapewniało płaską trajektorię, i nie miały problemów z eliminowaniem oddalonych celów. Działo Tygrysa pozostało śmiercionośne aż do końca wojny. Także w War Thunder ta broń jest wręcz wyśmienita. Podstawowy pocisk przeciwpancerno-burzący z czepcem i czepcem balistycznym PzGr. 39 może przebić do 165 mm stali w bezpośredniej bliskości, a w odległości 2000 m nadal sprosta 116 mm płaskiego pancerza. Dzięki temu Tygrys może bez kłopotu pokonać większość napotykanych oponentów, a z mniejszej odległości nawet tych ciężej opancerzonych, jak choćby czołgi IS-2 z 1944 roku czy T-44, o ile celnie wymierzy w ich słabe punkty. A że w pocisku przeciwpancernym jest sporo materiału wybuchowego, jedna penetracja wroga często wystarcza do zniszczenia maszyny lub zadania druzgocących uszkodzeń. A jeśli pierwszy strzał będzie niecelny, nadal nie ma się czego obawiać, gdyż przeładowania z wyszkolonym ładowniczym w czołgu trwa jedynie 7,9 sekundy.

Tygrys może także wystrzeliwać pociski przeciwpancerno-burzące z czepcem i czepcem balistycznym PzGr, cechujące się niższą penetracją, ale wyższą prędkością wylotową, a także większym ładunkiem wybuchowym. Dostępne są też pociski kumulacyjne Hl.Gr.39 zdolne przebić 110 mm pancerza niezależnie od odległości.

Pomimo masy 57 ton, Tygrys jest całkiem mobilny. Na płaskim podłożu rozwija jednak prędkość maksymalną 33 km/h, co oznacza, że nie jest demonem prędkości. Silnik spalinowy Maybach HL 210 P45 V12 ma moc 650 KM, co daje korzystny, jak dla czołgu ciężkiego, stosunek mocy do masy wynoszący 11 KM na tonę. Dzięki temu niemiecki czołg przyspiesza całkiem sprawnie. Dodatkowo Tygrys może wykonywać zakręty w miejscu dzięki przeciwbieżnemu napędowi gąsienic, co pozwala na przykład skątować pancerz bez opuszczania stanowiska strzeleckiego.

W rzeczywistości Tygrysy najlepiej sprawdzały się w walkach na dalekie dystanse, co pozwalało im korzystać z zalet nieprzeciętnego działa i jednocześnie skutecznie wykorzystywać własny pancerz. W grze taka taktyka też się sprawdzi — Tygrysy są wyśmienitymi snajperami, w sam raz na otwarte mapy takie jak Mozdok albo Kursk. To nie oznacza jednak, że czołg nie sprawdzi się w starciach z bliska, gdyż w rękach sprawnego gracza, który świetnie opanował kątowanie, Tygrys może być potężnym i całkiem szybkostrzelnym oponentem. Nigdy jednak nie myślcie, że Tygrys jest niepokonany! Potężna, lecz wolno przeładowywana armata IS-2 kalibru 122 mm może zmieść Tygrysa z dowolnej odległości, lepiej zatem mieć się na baczności, zawsze kątować i nigdy nie zapominać o swoich flankach.

Połączenie grubego pancerza, wyśmienitego działa i sensownej mobilności sprawia, że Tygrys jest naprawdę dobrym czołgiem ciężkim, który nagradza taktyczne podejście do walki i celne strzały z dużej odległości, a jednocześnie może się także sprawdzić w pojedynkach z bliska. Choć nie budzi takiego przerażenia jak tuż po wprowadzeniu do służby w 1942 roku, i nigdy nie będzie taki jak w przesadzonych opowieściach, to nadal wyśmienita maszyna. Nikt nie pogardzi możliwością dowodzenia własnym Tygrysem, nawet jeśli jeno wirtualnym!

Autor: Jan „RayPall” Kozák

Chcecie dowiedzieć się więcej o maszynach z War Thunder? Odwiedźcie nasze Profile Pojazdów!