ERA III: B-17 (wszystkie) Moc silnika: ~ 1 000 KM na silnik Prędkość: ~ 500 km/h na 7 800 m Waga: ~ 15 000 kg Uzbrojenie: Do 8 000 lb bomb & 5x  12.7 mm M2 x1 4x  12.7 mm M2 x2 karabin maszynowy Browning

Legenda B-17 jest tak inspirująca, że tak niedługi artykuł jest niemal obrazą. To wszak jeden z najbardziej ikonicznych samolotów wojskowych, zwłaszcza w amerykańskim arsenale, słynny z niezwykłej odporności na ostrzał, jaki zbiłby inne maszyny — coś, co wielu graczy zna z War Thunder. Prawda jest jednak nieco bardziej przyziemna, jednak mit wytrzymałości nie wziął się z nikąd i ma podstawy w rzeczywistości.

Prace nad B-17 rozpoczęły się w 1933 roku jako „Projekt A”, studium inżynieryjne Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych nad bombowcem o zasięgu 8000 km, wkrótce nazwanym XB-15 (litera X oznaczała samolot eksperymentalny). W kwietniu 1933 roku polecono Boeingowi zbudowanie maszyny, którą opatrzono nazwą Model 294. W sierpniu tego samego roku Korpus Powietrzny Armii Stanów Zjednoczonych zaczął szukać zastępców dla starzejącego Martina B-10, a Boeing zaproponował mniejszą wersję Modelu 294, czyli Model 299, który wkrótce miał stać się przyszłym B-17.

Konstrukcja Modelu 299 została sfinansowana przez Boeinga, jednak zapożyczała wiele z wcześniejszych prac nad Modelem 294/XB-15, a także starszym Modelem 247, czyli samolotem pasażerskim o dużej prędkości przelotowej. Prace szły raźno, a 28 lipca 1935 roku prototyp wzbił się po raz pierwszy (równocześnie wyzwania konstrukcyjne opóźniały lot ogromnego XB-15, nazywanego też XBLR-1 — bombowcem o dużym zasięgu — aż do października 1937 roku).

Pokaźne samoloty były rzadkością w roku 1935. Ten, choć wcale nie największy, i tak wywarł ogromne wrażenie. Po obejrzeniu maszyny z oszałamiającą wtedy liczbą 5 karabinów maszynowych wymierzonych we wszystkich kierunkach reporter Seattle Times nazwał płatowiec Latającą Fortecą. Boeing, widząc potencjał tej nazwy, uczynił z niej znak towarowy! Korpus Powietrzny Armii Stanów Zjednoczonych był oszołomiony prędkością przelotową równą 406 km/h i przyszłość rysowała się jasno dla Boeinga, jednak 30 października 1935 roku wydarzyła sie katastrofa. Proste niedopatrzenie doprowadziło do rozbicia jedynego prototypu i śmierci jego pilotów. Kontrakt na nowy bombowiec przejął Douglas ze swoim B-18, a przyszłość Boeinga byłą w niebezpieczeństwie.

"Nie miałem serca wykończyć tych odważnych ludzi, leciałem wraz z nimi przez długi czas. Desperacko starali się dotrzeć do domu, a ja zamierzałem im na to pozwolić. Nie mogłem do nich strzelić." - Frang Stigler

Na szczęście pomimo krótkiego żywota Model 299 zyskał wielu orędowników, a kadra Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych zaaprobowała umowę na dostarczenie 13 egzemplarzy samolotu „YB-17”, świeżo obdarzonego oznaczeniem militarnym. Zakłady Boeinga były w stanie dokonać poważnych zmian projektu i znacząco poprawić osiągi płatowca. By zapobiec kolejnym katastrofom, używanie list kontrolnych stało się wymaganą praktyką i jest używane w lotnictwie do dzisiaj.

Ostatnią ważną częścią w historycznej układance, jaką są dzieje Latającej Fortecy, był udział Królewskich Sił Powietrznych. W 1941 roku desperacko poszukiwały one ciężkiego bombowca i otrzymały 20 sztuk B-17C opatrzonych nazwą Fortress Mk I. Pięcioletni wówczas B-17 pokazywał powoli swój wiek — w boju przeciw uzbrojonymi w działka myśliwcami nie sprawdzał się najlepiej. Boeing jednak trzymał rękę na pulsie i wprowadził duże zmiany w wersji B-17E, ostatniej dużej przeróbce tej konstrukcji. Teraz płatowiec był usprawniony i uzbrojony w 9 bądź więcej karabinów maszynowych kalibru 12,7 mm, a niektóre z nich znajdowały się w napędzanych wieżyczkach, które zostały zainspirowane brytyjskimi rozwiązaniami. Ta wersja B-17 została wprowadzona do produkcji w sam czas, gdyż Ameryka właśnie dołączyła do narodów ścierających się w globalnym konflikcie.

Zalety i wady maszyny:

Tak jak tego doświadczył RAF, Latająca Forteca nie mogła już po prostu uciekać atakującym myśliwcom polegając na swoim uzbrojeniu defensywnym. Także wielu graczy zna to z gry. Z Klasyfikacją Bitewną równą 5.3 B-17 napotyka iście przerażające wrogie samoloty, jednak to wytrzymały samolot zdolny przetrwać wielorakie uszkodzenia. Kluczem do przeżycia jest skuteczny odwet, warto więc rozwijać możliwości maszyny kupując moduły związane z uzbrojeniem. Te są jednak ukryte za wieloma innymi komponentami! Radzimy odkrywać po kolei kamizelki kuloodporne, chłodnice (potrzebne do sprawniejszego odprowadzenie ciepła przy dużej mocy), pylony LBC-17, kompresor, taśmy amunicyjne dla KM-ów kalibru 12,7 mm i w końcu pozostałe moduły uzbrojenia, pozostawiające te przeznaczone dla KM-ów kalibru 7,62 mm na koniec.

To załoga sprawia, że Forteca jest Fortecą, dlatego niezwykle istotne jest posiadanie przynajmniej 6 strzelców z 2 paskami każdej z 5 umiejętności. I w końcu można wykupić kwalifikacje eksperckie (za Srebrne Lwy) lub wyszkolenie asów (za Złote Orły), żeby otrzymać znaczący bonus do różnych umiejętności załogi. W zakładce związanej z obsługą naziemną warto zainwestować w konserwację uzbrojenia. W opieszałym bombowcu zakładka szkolenia pilota jest najmniej ważna. Podany sposób szkolenia załogi znacznie poprawi skuteczności strzelców SI, w sytuacji, kiedy gracz nie może sam sterować uzbrojeniem defensywnym. Będzie to nieocenioną pomocą zwłaszcza w sytuacjach, kiedy B-17 będzie atakowany z różnych kierunków jednocześnie, gdyż strzelcy SI świetnie radzą sobie z ostrzałem wielu celów.

Odwiedź oficjalną wikipedię War Thunder by zdobyć więcej informacji o B-17 E oraz B-17 G.

Spośród 12 731 wyprodukowanych B-17 aż 2/3 zostały stracone w walce i wypadkach. Z 4000 pozostałych tylko 46 przetrwało do dzisiaj, a 12 jeszcze jest zdolnych do lotu. Warto podjąć wysiłki, by zobaczyć tę żywą legendę na niebie i podziwiać odważnych ludzi, którzy latali nimi na nieprzyjacielskim niebie. Można także przekonać się, jak zaskakująco mały to samolot!

Autor: Joe “Pony51” Kudrna

Tłumaczenie: Dymitr Osiński

Chcesz dowiedzieć się więcej o maszynach? Odwiedź Profile na naszej stronie!