Ki-43 był znany pod kilkoma nazwami. Ki-43 to kitai, numer płatowca, inny dla każdego typu armijnego samolotu. Maszyna była też oznaczona jako Myśliwiec Armii Wzór 1, od roku jej wprowadzenia (1941 rok to 2601 według japońskiego kalendarza) i opatrzona mianem Hayabusy, czyli sokoła wędrownego. A alianci nadali Ki-43 własne oznaczenie kodowe: Oscar.

Dla przyszłego pilota Cesarstwa Japonii w War Thunder zwieńczeniem płynnego przejścia z Ki-10 poprzez Ki-27 jest właśnie Ki-43 w odmianach -I i -II. Ich najważniejszą cechą jest zwrotność. W walce kołowej Ki-43 może błyskawicznie znaleźć się na ogonie większości innych jednopłatowców. Używając myszy w Bitwach Zręcznościowych i Realistycznych, można pokusić się o dalsze zacieśnienie zakrętu, wspomagając się sterowaniem klawiaturą. Domyślne klawisze kontrolujące ster wysokości to W i S bądź shift i control, w zależności od wybranego schematu sterowania (para wymienionych klawiszy kontroluje ster wysokości, a dwa pozostałe przepustnicę). Piloci wprawdzie uznali sterowność wczesnych Ki-43 za niewystarczającą, jednak poprawiła się ona po dodaniu klap Fowlera. W grze za ich wypuszczanie do pozycji bojowej, by jeszcze poprawić zwrotność, domyślnie odpowiada klawisz F.

Ki-43 był głównym japońskim myśliwcem używanym na południowo-wschodnioazjatyckim teatrze działań wojennych, gdzie ścierał się z RAF-em i Latającymi Tygrysami Amerykańskiej Grupy Ochotniczej, ale jego sławę przysłoniły samoloty Mitsubishi A6M Zero marynarki.  Południowo-wschodnioazjatycki teatr działań wojennych jest często zaniedbywany w porównaniu do teatru pacyficznego, a ogólne podobieństwo Ki-43 do Zera (oba są przecież  dolnopłatami z silnikami gwiazdowymi i owiewkami kroplowymi) sprawiało, że samoloty te często były mylone przez alianckich lotników. Pomimo tego Ki-43 pozostał w produkcji i służył aż do końca wojny.

Na początku świetnie sobie radził przeciw myśliwcom Buffalo i wyeksploatowanym Hurricane’om sprzymierzonych, wszak siły RAF na Dalekim Wschodzie miały niższy priorytet zaopatrzenia w sprzęt i ludzi. Później w siłach aliantów pojawiły się potężniejsze maszyny, takie jak Spitfire’y i Thunderbolty, a i walczący nabrali doświadczenia bojowego. W 1942 roku Ki-43-II otrzymał skromne usprawnienie silnika i trochę opancerzenia chroniącego pilota, jednak uzbrojenie lufowe pozostało jego słabością, dopóki pod sam koniec globalnego konfliktu nie opracowano dwóch prototypów Ki-43-IIIb uzbrojonych w działka kalibru 20 mm. Również tę maszynę można spotkać w War Thunder, gdzie ulokowana jest w III erze, ale jej poświęcony zostanie osobny artykuł.

W grze Ki-43-I na początku jest wyposażony w dwa karabiny maszynowe kalibru 7,7 mm, które sprawdzają się przeciw dwupłatowcom, ale przeciw maszynom o mocniejszej konstrukcji pozostawiają wiele do życzenia. Z tego powodu najlepiej od razu skupić się na odkrywaniu modyfikacji Otsu i Hei. Pierwsza z nich pozwala na wybranie mieszanego uzbrojenia: KM-u Wzór 89 kalibru 7,7 mm i KM-u Ho-103 kalibru 12,7 mm, konfiguracji często używanej podczas II Wojny Światowej. Druga natomiast pozwala na zamontowanie pary Ho-103. Po odkryciu wszystkich wariantów można je zmieniać w oknie modyfikacji maszyny. Jednak nawet usprawniona wersja Otsu nie poraża siłą ognia, dwa karabiny maszynowe trudno uznać za adekwatne uzbrojenie zarówno historycznie, jak i w grze. Piloci Hayabus wykorzystywali słabe punkty samolotów oponentów kiedy tylko mogli, przykładowo celując w chłodnice Hurricane’ów: jeden pocisk mógł spowodować wyciek chłodziwa i uszkodzić silnik. W War Thunder natomiast najszybszą metodą na zbicie nieprzyjaciela jest wyeliminowanie pilota maszyny, jednak celne wymierzenie jest bardzo trudne w podniebnym chaosie.

Wrogie myśliwce powinny stanowić główny cel dla pilota Ki-43, gdyż uzbrojenie nie pozwala skutecznie rozprawiać się ze średnimi i ciężkimi bombowcami, a lekka i miało wytrzymała budowa Hayabusy czyni maszynę wrażliwą na ostrzał z wieżyczek strzeleckich samolotów bombowych. Nawet tylni strzelcy w dwumiejscowych ciężkich myśliwcach i bombowcach powinni być traktowani jako realne zagrożenie — lepiej unikać przewidywalnej trajektorii lotu w polu ich ostrzału. Stawając przeciw szybszym maszynom, Ki-43 może zostać celem pilota korzystającego z taktyki boom and zoom, dlatego warto się rozglądać, szczególnie uważając na maszyny powyżej. W razie ataku najlepiej jest wykonać raptowny zakręt tuż przed tym, jak wróg zbliży się na odległośc skutecznego ostrzału (czyli około 1 km). Jeśli adwersarz podąży za Ki-43 w zakręcie, ten ostatni ma dużą szansę, by po krótkiej chwili znaleźć się na szóstej wroga.

Ki-43 stanowi dobre wprowadzenie do maszyn II ery dla nowych graczy, a i zaprawieni w boju  weterani mogą mieć dużo zabawy przy odskoczni od stylu rozgrywki w późniejszych maszynach. Pomimo kruchości wynikającej z lekkiej konstrukcji, a do tego równie lekkiego uzbrojenia, zwrotność Hayabusy sprawia, że maszyna jest trudnym, a niekiedy zgoła nieuchwytnym przeciwnikiem.

Autor: John “Zoso” Moore

Tłumaczenie: Dymitr Osiński