M18 GMC (III Era) Moc silnika:  460 KM Prędkość max: 72,1 km/h Waga: 17 690 kg Pancerz:  12/12/12 mm Uzbrojenie:  Działo M1A2 kal. 76 mm KM M2HB kal. 12,7 mm

Jeśli właśnie kupiliście Hellcata, to pewnie dobrze znacie jego poprzednika, pojazd M10 Gun Motor Carriage. M10 ma dobre działo względem swojej Klasyfikacji Bitewnej, ale jest dosyć powolny, ma cienki pancerz, a przez ręczny napęd obrót wieży trwa wieki. Jego prędkość maksymalna nie była wystarczająca, gdyż doktryna związana z amerykańskimi niszczycielami czołgów żądała szybkich pojazdów, zdolnych w mig odpowiadać na ruchy wroga na polu bitwy, pozwalając im tłumić nieprzyjacielskie natarcia. US Army potrzebowała zatem lżejszego i szybszego pojazdu. Rezultatem procesu konstrukcyjnego był prototypowy T70 uzbrojony w armatę M1 kalibru 76 mm pierwotnie opracowaną pod kątem Shermanów. Jego najistotniejsza cechą była właśnie osiągana prędkość. Prototyp rozwijał 92 km/h na drogach, czyniąc z niego najszybszy pojazd gąsienicowy wojny i jeden z najszybszych pojazdów gąsienicowych, jakie kiedykolwiek powstały.

Pojazdy seryjne oznaczono jako M18 GMC i produkowano od połowy 1943 roku. Rozwijana predkość została ograniczona do „jedynie” 72 km/h, ale pojazd nadal był szatańsko szybki i miał doskonały stosunek mocy do masy dzięki chłodzonemu powietrzem silnikowi gwiazdowemu Continental R-975-C4. Silnik miał moc 400 KM i napędzał pojazd ważący jedynie 17 ton. W grze przewagę mobilności mozna odczuc od razu. Hellcat szybko się rozpędza, momentalnie skręca i oczywiście rozwija znaczną prędkość maksymalną, przez co sprawia wrażenie czołgu lekkiego, a nie niszczyciela czołgów. 72 km/h są wprawdzie osiągalne tylko na drogach, ale i 45-50 km/h, które Hellcat osiąga w terenie, nadal robią wrażenie i sprawiają, że pojazd w mig dociera do celu. To właśnie mobilność była najmocniejszym punktem Hellcata w rzeczywistości.

Załogi maszyn szybko nauczyły się wykorzystywać tę przewagę do błyskawicznych wypadów na flanki wroga, co pozwalało im zaskakiwac siły pancerne Niemców z boku. W grze dzięki swoim atutom Hellcat świetnie nadaje się do przejmowanie punktów kontrolnych, gdyż może tam dotrzeć i je zająć, nim znajdzie się w zasięgu ognia wroga. Jako że maszyna jest bardzo lekka i ma potężny silnik, Hellcat łatwo pokonuje nierówności terenu i może osiągnąć pozycje niedostępne dla innych pojazdów opancerzonych, takie jak zamek na mapie Mozdok albo sam skraj pola bitwy w Kubaniu — trzeba jednak dobrze znać mapę i odważyć się na śmiałe posunięcia. Możliwość zaskakiwania wroga strzałami z zupełnie nieoczekiwanych miejsc jest jednak tego warta.

Wojska pancerne Stanów Zjednoczonych zakładały prostą doktrynę polegającym na wykorzystaniu zwinności potężnie uzbrojonych maszyn stąd np. takie konstrukcje jak M10 Wolverine, M18 Hellcat, czy M36 Jackson, które udowodniły swojej słuszności podczas m.in. walk w Ardenach. 

Pozostańmy w temacie strzelania. Wspomniano już, że Hellcat jest uzbrojony w armatę M1 kalibru 76 mm, taką jak w Shermanch. W grze podstawowe pociski przeciwpancerne mogą przebić 155 mm stali pancernej z bliska, a 88 mm w odległości 1500 metrów. Choć brzmi to nie najgorzej, to pocisk M79 nie jest idealny, gdyż nie ma żadnego wypełnienia wybuchowego, przez co efekty po penetracji nie są oszałamiające, a do tego nie najlepiej sprawdza się przeciw pochyłemu pancerzowi. Pocisk przeciwpancerny z czepcem i czepcem balistycznym M61 ma wprawdzie gorszą penetrację (najwyżej 127 mm), ale znacznie lepiej przebija pochylone płyty pancerne, jego penetracja nie spada tak raptownie wraz ze wzrostem odległości, a do tego zawiera ładunek wybuchowy, dzięki czemu ma większy potencjał wyrządzania szkód we wrogich maszynach.

Największą wartość penetracji zapewnia pocisk przeciwpancerny z twardym rdzeniem M93, zdolny przebić nawet 221 mm pancerza z bezpośredniej odległości, a 124 mm z dwóch kilometrów. Słabo jednak sprawdza się przeciw pancerzowi pod kątem, a szkody wyrządzone po penetracji bywają niewielkie ze względu na brak ładunku wybuchowego. W rzeczywistości Hellcaty dobrze radziły sobie przeciw najpowszechniejszym wrogim maszynom, takim jak czołgi średnie PzKpfw IV czy działa samobieżne StuG III, ale miało problemy z pokonywaniem przedniego pancerza Tygrysów i Panter z odległości większych niż bezpośrednia bliskość, gdyż tylko na takich dystansach podstawowa amunicja była zdolna przebić ciężej opancerzone wrogie maszyny, a pociski przeciwpancerne z twardym rdzeniem były dostępne w bardzo ograniczonej liczbie.

Odwiedź nasza oficjalną Wikipedię, aby znaleźć więcej informacji na temat działań jakie wykonywały amerykańskie niszczyciele czołgów. 

I w grze można odczuć tę właściwość, gdyż Hellcat mierzy się zarówno z maszynami, które bez problemu przebije nawet ze znacznej odległości, takimi jak PzKpfw IV czy T-34, a także z ciężkimi pojazdami: Tygrysami, Panterami i IS-2, opancerzonymi na tyle dobrze, by odbijać pociski nadlatujące z oddali. Wtenczas w sukurs przychodzi mobilność Hellcata, gdyż w widełkach Klasyfikacji Bitewnej M18 żaden pojazd nie przetrwa strzału w boczny pancerz, a oflankowany wróg stanowi świetny cel. Podobnie jak inne amerykańskie niszczyciele czołgów Hellcat ma wieżę, dzięki czemu nie trapią go wady pojazdów z nadbudowami, a w porównaniu z M10 obrót wieży jest znacznie szybszy dzięki zastosowaniu hydraulicznego napędu. Dodatkowo w wieży znajduje się karabin maszynowy M2 kalibru 12,7 mm obsadzony przez dowódcę. Broń ta sprawdza się nie tylko przeciw nisko lecącym samolotom, ale i przeciw celom nieopancerzonym. Niestety, cały tors dowódcy jest wystawiony na ostrzał i odłamki.

Mobilność nie jest tylko ważna dla Hellcata, jest po prostu niezbędna, by ten niszczyciel czołgów przetrwał na placu boju. Ale duża prędkość została osiągnięta dzięki redukcji masy, przez co pojazd jest bardzo słabo opancerzony. Kadłub ma jedynie 12,7 mm grubości, a najgrubszy pancerz (25,4 mm) znajduje się z przodu wieży. Dodatkowa 19-milimetrowa płyta pancerna na jarzmie zwiększa jego grubość do 44,4 mm. Dla Hellcata zagrożeniem są wielkokalibrowe karabiny maszynowe, zdolne przebić nawet przedni pancerz. Pociski burzące są wyrokiem śmierci nie tylko ze względu na cienki pancerz, ale także przez otwarta wieżę, która jest pozbawiona dachu. Załoga jest wystawiona na szrapnele i ostrzał z samolotów. Konieczne jest po prostu unikanie jakichkolwiek trafień i wystrzeganie się zwłaszcza zestawów przeciwlotniczych, zdolnych zasypać Hellcata prawdziwa kanonadą i rozerwać go na strzępy.

W rzeczywistości Hellcat był ceniony zwłaszcza za możliwość błyskawicznej zmiany pozycji na polu bitwy, kiedy tylko było to potrzebne. W grze ta taktyka sprawdza się znakomicie, pozwalając wykorzystać przyspieszenie i prędkość maksymalną do osiągania korzystnych stanowisk strzeleckich, zwłaszcza na wysuniętych flankach. W razie bycia dostrzeżonym przez wroga, należy bezzwłocznie wycofać się i przemieścić, nie można przyjąć nawet jednego strzału. Na dużych, otwartych mapach takich jak Mozdok czy Kursk warto wykorzystywać osłonę terenu i szybko przedostać się na flankę w trybie Bitwy albo do punktu kontrolnego w trybie Dominacji albo Przełamania. Na niewielkich mapach, takich jak Przeprawa przez Ren, podstawą jest zachowanie świadomości sytuacyjnej. Lepiej jest unikać wąskich gardeł, zamiast tego próbując dostać się na tyły wroga bądź do jego punktu kontrolnego mniej uczęszczanymi zaułkami. Znajomość topografii jest bardzo ważna na każdej mapie. Warto opanować trasy prowadzące na flanki, poszukiwać dobrych miejsc na zasadzki i potencjalnych kierunków ucieczki. Rozgrywka w Hellcacie wymaga taktycznego podejścia opartego na ostrożności, przez co może być niełatwa do opanowania, ale osiągnięcie mistrzowskiego poziomu przyniesie ogromną satysfakcję. Starcia ułatwia korzystny czas przeładowania wynoszący 6,1 sekundy z w pełni wyszkolonym i wyspecjalizowanym ładowniczym, dzięki czemu niszczyciel czołgów może w minutę wystrzelić 10 pocisków. Jeśli jednak coś pójdzie nie tak i Hellcat znajdzie się lufa w lufę z adwersarzem, nie wszystko jest stracone — w takiej sytuacji można spróbować uratować się, korzystając z nieprzeciętnej mobilności, szybko okrążając wroga i posyłając pociski w jego boczny i tylny pancerz.

Poznaj nasz serwis live.warthunder.com i odkryj wiele wspaniałych kamuflaży dla M18 Hellcat przygotowanych przez naszą społeczność!

Amerykańskie niszczyciele czołgów stawiają przede wszystkim na znaczną zdolność manewrowość.

Szybszy, lżejszy i słabiej opancerzonym, jednak znacznie zwinniejszy!  

Hellcat był udanym pojazdem w rzeczywistości, wykorzystywany także jako lekkie działo szturmowe podczas II Wojny Światowej i konfliktu w Korei. W okresie od 1943 do 1944 roku powstało około 2500 Hellcatów. W War Thunder gra M18 może sprawiać dużo radości, pozwalając na przemykanie po polu bitwy niczym podstępny zabójca i rażenie nic niepodejrzewających wrogów z zupełnie niespodziewanych kierunków. Można nawet ścigać się z czołgami lekkimi i wymanewrowywać cięższych oponentów „na grubość lakieru”. Opanowanie lekkiego amerykańskiego niszczyciela czołgów nie jest proste, ale we wprawnych rękach maszyna ta może zmienić wynik bitwy. A jeśli Hellcat naprawdę przypadnie wam do gustu, możecie zdobyć aż trzy takie maszyny: podstawowego M18 w drzewku technologicznym, bardzo do niego podobną odmianę premium M18 „Black Cat” z bonusami do zdobywanych Srebrnych Lwów i Punktów Badań i w końcu Super Hellcata, który dzieli ze zwykłą wersją duża prędkość maksymalną, ale jest uzbrojony w potężniejsze działo kalibru 90 mm. W taką właśnie armatę uzbrojony jest M36 Jackson, następca Hellcata w amerykańskiej linii niszczycieli czołgów.

Autor: Jan “RayPall” Kozák

Chciałbyś poznać historię innych pojazdów oraz samolotów? Wystarczy, że klikniesz tutaj, a ukaże Ci się lista wszystkich artykułów z serii „Profil Pojazdu”.

Zespół War Thunder