Pobierz Tapetę: 1280x1024 | 1920x1080 | 2560x1140

Gdy nad Europą w 1930 roku zebrały się wojenne chmury i ponownie wystartował wyścig zbrojeń, do celów militarnych zaczęto adaptować samoloty cywilne. I tak na bazie luksusowej łodzi latającej Short Empire zbudowano Short Sunderlanda, a transatlantycki Focke-Wulf Fw 200 stał się morskim samolotem patrolowym o dalekim zasięgu.

Jer-2 M-105 Moc Silnika: 1 050 HP x2 (@4000m) Prędkość Max: 445 km/h na 4000m  Pełen zbiornik 4 x 250 kg  Rozpiętość:  21,65 m Długość: 16,23 m Uzbrojenie: 7,62mm MG x3 do 4.000kg bomb

Roberto Bartini, radziecki konstruktor pochodzenia włoskiego zbudował samolot Stal-7, który ustanowił w 1939 roku rekord, lecąc ze średnią prędkością 404,94 km/h na dystansie 5000 km. Od razu dostrzeżono w nim potencjał stworzenia na jego bazie bombowca, ale Bartini podobnie jak Tupolew i Pietlakow zostali aresztowani w 1938 roku na podstawie wyssanych z palca zarzutów. Prace nad DB-240 (bombowcem dalekiego zasięgu) powierzono Władimirowi Jermołajewowi — głównemu inżynierowi Bartiniego — a ukończona maszyna weszła do służby w roku 1941 jako Jer-2.

Ogromnymi zaletami Jera 2 był duży zasięg i zdolność przenoszenia ciężkiego ładunku bombowego. I chociaż pierwsza cecha ma w War Thunder marginalne znaczenie, druga stanowi o wyjątkowości konstrukcji. Po zbadaniu wszystkich modyfikacji dwa pierwsze warianty tego samolotu są zdolne do przeniesienia dwóch 1000-kilogramowych bomb podwieszonych na zaczepach znajdujących się przy podstawie skrzydeł oraz czterech 500-kilogramowych bomb w komorze bombowej. Tak ciężkie ładunki potrafią zniszczyć większość celów naziemnych w grze i idealnie nadają się do przeprowadzania nalotów na bazy. Oczywiście masa bomb potrzebnych do zniszczenia baz jest różna zależnie od trybu gry, ale 4000 kg powinno wystarczyć do zrównania z ziemią dwóch baz w Trybie Realistycznym lub jednej w Trybie Zręcznościowym.

Jednak, by przeprowadzić skuteczny nalot, trzeba najpierw dolecieć do celu. I tu uwidacznia się największa wada Jera-2 — podatność na ogień wroga. Z racji, że nie jest to maszyna szczególnie szybka, zwłaszcza gdy przenosi maksymalną ilość uzbrojenia, a do tego posiada zaledwie trzy defensywne karabiny maszynowe, nie oferuje skutecznej ochrony w konfrontacji z myśliwcami, które zazwyczaj spotyka na swej drodze. Jeśli to możliwe, postaraj się zapewnić sobie eskortę w postaci jednego, a najlepiej dwóch skrzydłowych. Lekkomyślny wróg może wtedy potraktować cię jako łatwy cel, a sam stanie się ofiarą. Jeśli natomiast latasz w pojedynkę, twoimi sprzymierzeńcami będą chmury i ciemność. Masz dwie możliwości: albo pozostaniesz na dużej wysokości z nadzieją, że drużyna zdobędzie przewagę w powietrzu, albo zanurkujesz w kierunku bazy, licząc, że dotrzesz do niej, nim wróg cię przechwyci.

Niesamowity tonaż pozwalający zabrać 4 tony bomb, a wraz z późniejszymi modyfikacjami nawet 5 ton, sprawia, że Jer-2 staje się bardzo użyteczną maszyną do niszczenia wrogich baz i lotnisk. Jednak nie zdziwiony, gdyż moc rzędu „ jedynie” 2000 do 3000 KM, nie zapewni Ci niezwykłych właściwości lotnych, szczególnie podczas wspinania się na bezpieczny i wysoki pułap.

We wczesnych latach 30. bombardowania strategiczne były ważnym elementem sowieckiej doktryny walki w powietrzu. Z tego też powodu powstał ogromny bombowiec TB-3. Ale doświadczenia wyniesione z walk w hiszpańskiej wojnie domowej sprawiły, że ostatecznie skupiono się na wspieraniu pola bitwy. W 1941 roku powstała niewielka liczba Jerów 2, ponieważ fabrykę musiano ewakuować ze względu na groźbę przejęcia przez Niemców czyniących postępy w swoich działaniach. Przerzucono się także na produkcję Iła 2, który stał się maszyną priorytetową wobec bombowców dalekiego zasięgu. Dywizjony wyposażone w Jery 2 wykonały w 1941 roku kilka chaotycznych nalotów na niemieckie miasta, ale w większości misji wykorzystywane były do bombardowania taktycznego. Duże straty i brak możliwości zastąpienia uszkodzonych maszyn nowymi sprawiły, że do końca 1942 roku jedynie garstka tych bombowców pozostała w służbie.

By zwiększyć zasięg Jera 2, podjęto próby zastosowania silników diesla. Było to niespotykane rozwiązanie w przypadku samolotów. Poświęcając moc (w porównaniu do silników benzynowych o tej samej masie), zyskano oszczędność paliwa. Wyniki były na tyle satysfakcjonujące, że gdy front się ustabilizował i Iły 2 masowo zaczęły opuszczać fabryki, w 1943 roku ponownie wznowiono produkcję Jera 2, tym razem z wysokoprężnymi silnikami Czaromskiego ACz-30B. Nowa odmiana tego bombowca była wolniejsza, ale oferowała ulepszony arsenał defensywny z działkiem kalibru 20 mm w wieżyczce grzbietowej i pozwalała na przeniesienie dodatkowej 1000-kilogramowej bomby na zewnętrznym zaczepie.

Wczesne wersje Jera-2, są wyposażenie w lekkie karabiny lotnicze SzKAS lub ciężki karabin Berezina kal. 12, 7mm. Dopiero wraz z kolejnymi modyfikacjami maszyny napędzanymi silnikami diesla, uzbrojenie defensywne zostało znacznie poprawione poprzez zamontowanie sławnego działka SzWAK kal. 20 ,mm. 

Dwa ostatnie Jery 2 w War Thunder są właśnie samolotami z silnikami diesla. Pierwszy jest modelem dość wczesnym, a drugi posiada już zmieniony dwuosobowy kokpit zamiast jednoosobowego mieszczącego się w górnej bocznej części kadłuba poprzednich wariantów. Dodatkowa bomba 1000-kilogramowa bomba zwiększa potencjał bombowca, ale sprawia, że jest wolniejszy i w konfrontacji z rywalami o wyższej Klasyfikacji Bitewnej przetrwanie w przestworzach jest prawdziwym wyzwaniem. Działko defensywne jest przydatne i nieźle sobie radzi, ale w miarę rozsądny przeciwnik i tak zaatakuje cię od dołu.

Napędzane silnikami wysokoprężnymi Jery 2 służyły jeszcze po wojnie do czasu, gdy zostały zastąpione przez czterosilnikowe bombowce, a droga projektu wróciła do korzeni i zakończyła się wraz z wyprodukowaniem bardzo krótkiej serii Jerów 2ON, będących samolotami służącymi do przewozu ważnych osób cywilnych i wojskowych. Jermołajew zmarł w roku 1944, a jego biuro zostało przejęte przez Suchoja. Bartiniego zwolniono z więzienia i po wojnie kontynuował pracę w przemyśle lotniczym.

Starania dopasowania Jera-2 do pola walki, sprawiły, że w ich wyniku powstała modyfikacja samolotu wyposażona w potężne silniki diesela, a także całkowicie nowa kabinę pilotów. Jeśli porównany obydwie maszyny, szybko będziecie mogli zauważyć różnicę pomiędzy benzynową i wysokoprężną wersją.   

Samoloty z rodziny Jer 2 wyróżniają się w radzieckim drzewku technologicznym ze względu na swój duży udźwig, czyniąc z tych maszyn łakomy kąsek dla pilotów, którzy z maksymalnym ładunkiem lubią podążać wprost na bazy wroga.
 

Autor: John "Zoso" Moore

Zespół War Thunder