Ostatecznie najliczniej produkowaną wersją stał się model D. Otrzymał on doładowany silnik gwiazdowy R-2800 Pratt & Whitney Double Wasp, ten sam, który wykorzystano również w samolotach F6F i F4U, i ogromne śmigło. W P-47D-25 zastosowano również kroplową osłonę kabiny pilota zamiast ramowej wykorzystywanej w serii B i C. Zapewniała ona bardzo dobrą widoczność, kluczową do odniesienia sukcesu szczególnie podczas zmagania się z trudami walki. Przyzwoite opancerzenie kokpitu zwiększyło natomiast przeżywalność pilotów.

P-47D-25 jako najlepszy przykład siły amerykańskiego lotnictwa oferuje pilotom w War Thunder bogaty wachlarz konfiguracji uzbrojenia i szerokie możliwości prowadzenia działań. Standardowo samolot wyposażony jest w osiem karabinów maszynowych M2 Browning kalibru 12,7 mm zamontowanych w skrzydłach o łącznym zapasie amunicji liczącym 3400 pocisków. Ta śmiercionośna konfiguracja zapewnia wyjątkowo skuteczną siłę rażenia zarówno w konfrontacji z celami powietrznymi, jaki w sytuacjach, gdy zdecydujemy się wykorzystać Thunderbolta w roli samolotu szturmowego. Dzięki modyfikacjom FMBC Mk I, FRC Mk I i FLBC Mk I może on także przenosić imponującą ilość uzbrojenia dodatkowego. Węzły podskrzydłowe i zaczepy pod kadłubem pozwalają na podwieszenie bomb o masie 500 lb oraz 1000 lb, a w razie konieczności dozbrojenie maszyny o kolejne dziesięć rakiet HVAR kalibru 127 mm. Z takimi argumentami siłowymi każdy pilot z łatwością dostosuje się do zmian sytuacji w trakcie trwania walki, bowiem zaleta, jaką jest wszechstronność Thunderbolta, pozwala na szybką zmianę jego przeznaczenia bojowego.

Szczególnie w Bitwach Mieszanych P-47D-25 staje się doskonałym uzupełnieniem hangaru gracza, bowiem jest on równie niebezpieczny dla samolotów, jak i dla pojazdów pancernych. Mimo swoich rozmiarów posiada przyzwoitą prędkość wznoszenia i potrafi osiągnąć wysoką prędkość maksymalną. Warto jednak zaznaczyć, że angażowanie się nim walkę manerwową i kołową nie jest najlepszym pomysłem. Znacznie lepiej radzi sobie w starciach bazujących na wykorzystaniu energii, w czym pomaga mu dobra prędkość wznoszenia, możliwość osiągnięcia wysokiej prędkości i oczywiście jego masa. Umiejętne zarządzanie energią pozwoli każdemu pilotowi P-47D-25 z łatwością dotrzymać tempa a nawet przewyższyć osiągami większość myśliwców o podobnej Klasyfikacji Bitewnej. Należy jednak pamiętać, by niepotrzebnie energii nie wytracać, bowiem jej ponowne odzyskanie nie jest łatwym zadaniem.

W trakcie swojej służby P-47D wykorzystywany był w różnych rolach. Sprawadzał się jako myśliwiec uderzeniowy, przechwytujący, samolot wsparcia, myśliwiec eskortujący, samolot szturmowy i myśliwiec przewagi powietrznej — krótko mówiąc: był panaceum na każdą sytuację. Szczególnie w Europie Thunderbolt był maszyną, która odegrała kluczową rolę w postępach bojowych aliantów począwszy od roku 1944 — wiele jednostek USAAF stacjonujących w Wielkiej Brytanii wspierało misje na kontynencie. Odrzucane dodatkowe zbiorniki paliwa sprawiały, że P-47 długo mógł pozostawać w locie, wykonując misje myśliwskie lub towarzysząc bombowcom w drodze do celu bombardowania i z powrotem. Wraz z postępami wojennymi rolę myśliwców eskortujących i przechwytujących przejęły samoloty P-51, ale Thunderbolty pozostały jednymi z najbardziej udanych szturmowców, które wzięły udział w wojnie.

Zarówno prawdziwe egzemplarze P-47D-25, jak i ich wirtualne odpowiedniki w War Thunder są po prostu uwielbiane. W grze umożliwiają prowadzenie skutecznej walki pilotom na wszystkich poziomach zaawansowania i pozwalają na wykorzystywanie ich w sposób zależny od stylu gry, co nie jest cechą powszechną wśród innych maszyn. „Dzban” to prawdziwy amerykański klasyk, który okazuje się niezwykle skutecznym orężem bez względu na to, w jakiej roli zostanie wykorzystany. Do dziś przetrwało wiele egzemplarzy tego modelu, które można podziwiać w muzeach i na pokazach lotniczych. A na niebie War Thunder zobaczycie ich wirtualnych braci.