Firefly F Mk I 'Lucy Quipment' z 1771 Dywizjonu, HMS Implacable, 1945 r.
Kamuflaż wykonał cerbera15 | Pobierz ​Stąd

Fairey Firefly był ostatnim dwumiejscowym pokładowym myśliwcem Królewskiej Marynarki Wojennej z okresu II Wojny Światowej. Świetnie sprawdzał się w roli myśliwca-bombowca, samolotu szturmowego oraz jednostki do zwalczania okrętów i łodzi podwodnych. Jego wszechstronność była tak ogromna, że nawet jego wczesne warianty służyły podczas wojny koreańskiej w latach 50.

Firefly F MK I w War Thunder.. 

Podgląd rozmieszczenia poszczególnych modułów oraz załogi w Firefly F Mk I

Firefly Mk I znajduje się na początku III ery w linii myśliwców lotnictwa brytyjskiej marynarki. Charakterystyczną cechą tego samolotu jest chłodnica umieszczona pod silnikiem, która nadaje nietypowy wygląd nosa maszyny. Jej zadaniem jest chłodzenie potężnej jednostki Rolls Royce Griffon, której kolejne wersje rozwojowe znajdziemy również późnych modelach Spitfire’ów i Seafire’ów. Firefly jest jedną z pierwszych maszyn uzbrojonych w cztery działka i umożliwia podwieszenie szerokiego wachlarza dodatkowego uzbrojenia. Jednak mimo siły ognia jego największą słabością jest niewielka ilość amunicji zabieranej na pokład, bowiem cztery działka Hispano Mk II kalibru 20 mm są zasilane przez zaledwie 240 pocisków, co zmusza pilota do rozważnego pociągania za spust podczas walki w roli myśliwca. Dodatkowo pod skrzydłami można podwiesić w dwie 113- 226- lub 456-kilogramowe bomby, a zbadanie modyfikacji HRC Mk 8 umożliwia zastąpienie ich ośmioma niekierowanymi rakietami RP-3 kalibru 76 mm, jeszcze bardziej zwiększając potencjał szturmowy tego samolotu.

Piloci Firefly’a często zmagają się z problemami podczas nabierania wysokości, co jest spowodowane dużą masą samolotu oraz jego rozmiarami. Jednak gdy już przystąpią do walki, dwustopniowe klapy dają im sporą przewagę. W przeciwieństwie do większości samolotów, w których po prostu otwierają się one pod skrzydłami, klapy Firefly’a wysuwają się do tyłu, zwiększając powierzchnię skrzydeł i siłę nośną. Takie rozwiązanie przy braku zewnętrznego uzbrojenia pozwala na sprawne manewrowanie przy niskich prędkościach. Dodatkowo szeroki rozstaw goleni wytrzymałego podwozia sprawia, że nawet na lotniskowcach lądowanie jest bardzo łatwe, a sam samolot wybacza wiele błędów w pilotażu.

.. i nieco historii. 

Firefly F Mk I uzbrojony w rakiety czeka na zezwolenie na start przed nalotem na japońskie rafinerie.​

Firefly powstał w celu zastąpienia maszyn Blackburn Skua i Fairey Fulmar. Wykorzystano w nim sprawdzony pomysł wykorzystania dwuosobowej załogi składającej się z pilota i obserwatora, który okazał się skuteczny podczas przeprowadzania misji, w których załoga znajdowała się w powietrzu przez długi okres czasu. Jednak źródła tego rozwiązania były zgoła inne. W późnych latach okresu międzywojennego brytyjska admiralicja domagała się wprowadzenia dwuosobowych załóg dla każdego samolotu pokładowego nie w celu zwiększenia możliwości defensywnych samolotu, lecz ze względu na przekonanie, iż nawigacja na pełnym morzu jest zbyt skomplikowana dla pilota, który w tym samym czasie musi kontrolować lot. Wprowadzenie dodatkowego stanowiska załoganta odbiło się niekorzystnie na masie i rozmiarach maszyny, a w konsekwencji na jej osiągach. Pierwszy Firefly z silnikiem Rolls Royce Griffon IIB i czterema działkami kalibru 20 mm na pokładzie wzbił się w powietrze w 1941 roku. Zarówno jednostką napędową, jak i uzbrojeniem znacznie dystansował Fulmara napędzanego silnikiem Rolls Royce Merlin z ośmioma karabinami maszynowymi Browning kalibru 7,7 mm.

Obsługa składa skrzydła Firefly’a na pokładzie HMS Indefatigable. Styczeń 1945 roku.

Do służby trafił jednak dość późno, bowiem pierwsze eskadry morskie otrzymały go dopiero w 1943 roku, a gotowość operacyjną zyskał w roku 1944. Wziął udział w atakach na pancernik Tirpitz na norweskich wodach, zapewniając osłonę i wsparcie, lecz głównie służył w Brytyjskiej Flocie Pacyfiku, udowadniając swoją wartość na pacyficznym teatrze działań. Doczekał się również kolejnych wersji rozwojowych, które dysponowały znacznie lepszymi osiągami. Nim ostatecznie zostały wycofane w 1956 roku, Firefly’e Królewskiej Marynarki Wojennej pojawiły się jeszcze na niebie Korei u boku samolotów Seafire i Sea Fury. Podczas swojej służby wykorzystywany był również m.in. przez marynarkę kanadyjską, holenderską i australijską. Wycofany został już podczas trwania ery odrzutowców, ale zastąpiono go turbośmigłowym samolotem Gannet, również konstrukcji wytwórni Fairey.

Autor: Scott “Smin1080p” Maynard

W jednej z nadchodzących aktualizacji, wprowadzimy do War Thunder oznaczenia 771 Eskadry Morskiej oraz napis "Evelyn Tentions". 

771 Eskadra Morska

Sformowania w 1939 roku jako Dywizjon Ewaluacyjny Floty operujący na samolotach Fairey Swordfish. 771 Eskadra Morska służyła przez cały okres II Wojny Światowej i odegrała ważną rolą podczas operacji zatopienia niemieckiego pancernika Bismarck. W latach 1950-1955 na jej stanie znalazły się samoloty Fairey Firefly.

W bardziej współczesnych czasach słynne czerwono-szare śmigłowce Sea King 771 eskadry w misjach ratunkowych uratowały tysiące istnień na brytyjskich i międzynarodowych wodach. Po dekadach owocnej służby ratunkowej planuje się jej rozwiązanie w związku z prywatyzacją.

Evelyn Tensions

DK431 to numer seryjny samolotu Fairey Firefly Mk I, który służył w 1771 Eskadrze Morskiej w ramach Brytyjskiej Floty Pacyfiku w końcowych fazach wojny. Eskadra brała udział w atakach na Truk i Wyspy Japońskie. Egzemplarz Firefly’a wystawiony w muzeum brytyjskiego lotnictwa morskiego posiada na swym dziobie namalowany napis „Evelyn Tensions”.

Zespół War Thunder