Seafire FR 47. Jego przeciwbieżne śmigła stały się wspaniałą ikoną dla tego modelu.  

Supermarine Seafire FR 47 jest ostatnim przedstawicielem linii Seafire i znajduje się w IV erze. Jego charakterystyczne przeciwbieżne śmigła zapewniają mu wyśmienite przyspieszenie i prędkość wznoszenia, która wynosi aż 21 m/s. Również prędkość maksymalna tego modelu stawia go w gronie najszybszych samolotów tłokowych, bowiem potrafi on osiągnąć aż 700 km/h. Do listy zalet warto również zaliczyć uzbrojenie składające się z czterech działek Hispano Mk V kalibru 20 mm, które sprawiają, że ten pokładowy myśliwiec staje się trudnym przeciwnikiem dla wszystkich, których spotka na swojej drodze.

Seafire startuje z pokładu lotniskowca

Supermarine Seafire FR 47 jest ostatnim przedstawicielem linii Seafire/Spitfire i znajduje się w IV erze. Jego charakterystyczne przeciwbieżne śmigła zapewniają mu wyśmienite przyspieszenie i prędkość wznoszenia, która wynosi aż 21 m/s. Również prędkość maksymalna tego modelu stawia go w gronie najszybszych samolotów tłokowych, bowiem potrafi on osiągnąć aż 700 km/h. Do listy zalet warto również zaliczyć uzbrojenie składające się z czterech działek Hispano Mk V kalibru 20 mm, które sprawiają, że ten pokładowy myśliwiec staje się trudnym przeciwnikiem dla wszystkich, których spotka na swojej drodze.

Charakterystyka pilotażu FR 47 wiele nie odbiega od jego bliźniaczych konstrukcji służących w RAF. Krótki czas pełnego zakrętu, wynoszący zaledwie 21 sekund, z łatwością pozwala usiąść nieuważnemu oponentowi na ogonie. Seafire najlepiej sprawdza się w starciach bazujących na wykorzystaniu energii i w walce kołowej. Nurkowanie na niczego nieświadomego przeciwnika najlepiej przekuwa możliwości na wyniki, jednak nawet jeśli twój potencjalny cel cudem uniknie ataku i popełni błąd, wikłając się z tobą w walkę manewrową, atuty również będą po twojej stronie.

Sam projekt Seafire’a wystartował z końcem 1941 roku, gdy lotnictwo marynarki wojennej zapragnęło przetestować możliwość zaadaptowania Spitfire’a do służby na lotniskowcach. Pierwsza produkcyjna wersja pokładowa powstała na bazie Spitfire’a Mk V i odniosła natychmiastowy sukces, choć widoczna była potrzeba dalszych modyfikacji. Najważniejsze z nich objęły zastosowanie haka ogonowego oraz dostosowanie podwozia do nowych warunków, bowiem rozstaw kół Spitfire’a był dość wąski. Dlatego też w trakcie cyklu rozwojowego poszerzono go celem poprawienia stabilności podczas lądowania na lotniskowcu. Również montaż mechanizmu haka ogonowego zmusił konstruktorów do wzmocnienia konstrukcji kadłuba ze względu na wywierane na niego siły. Te modyfikacje wraz ze wzmocnieniem powierzchni skrzydeł w okolicach podwozia sprawiły, że konieczne było dociążenie nosa maszyny. Dodatkowo po instalacji wyposażenia radiowego w standardzie marynarki Seafire stał się samolotem wyraźnie cięższym niż Spitfire.

Podwozie w Seafire było znacznie szersze, niż u jego lądowego protoplasty.

Podczas całego cyklu rozwojowego sukcesywnie wprowadzano nowe modyfikacje, które doprowadziły do powstania ostatecznej wersji — FR 47. Posiadała ona składane skrzydła, które ułatwiały hangarowanie myśliwców pod pokładem, oraz charakterystyczne śmigła przeciwbieżne, wytwarzające większą siłę ciągu i eliminujące negatywny efekt momentu obrotowego śmigła podczas wszystkich faz lotu. Seafire’y ze względu na wyśmienite osiągi i stosunkowo niewielki zasięg były używane przez Królewską Marynarkę Wojenną głównie jako myśliwce obrony floty, lecz podczas wojny koreańskiej brały również udział w operacjach jako samoloty szturmowe.

Wyprodukowano zaledwie 90 egzemplarzy modelu FR 47. Ostatni został wycofany ze służby w 1951 roku, a park maszyn lotnictwa marynarki wojennej poddany został wymianie na coraz powszechniejsze samoloty odrzutowe.

Autor: Sean "Gingahninja" Connell

W jednej z nadchodzących aktualizacji, wprowadzimy do Wa Thunder oznaczenie 887 Dywizjonu Morskiego. 

Autorem grafiki jest Jej 'CharlieFoxtrot' Ortiz

---

Miałeś okazje zmierzyć się już z tą niecodzienną konstrukcją? Koniecznie podziel się z nami na forum swoją opinią i spostrzeżeniami! 

Zespół War Thunder