Historia tego batalionu pancernego rozpoczęła się w maju 1943 roku po zmianie nazwy i reorganizacji pułku pancernego I./Panzer-Regiment 3, stacjonującego w okolicach Wiednia-Mödling. W czerwcu 1943 jednostka ponownie zmieniła nazwę na I./Panzer-Regiment 3 i została wyposażona w czołgi PzKpfw V „Panther”, ale już 28 września nazwa została ponownie zmieniona – tym razem na 507 Batalion Czołgów Ciężkich (schwere Panzer Abteilung 507 w nomenklaturze niemieckiej, skrócony do sch.Pz.Abt.507). Jak zwykle, jednostka składała się z kompanii sztabowej trzech kompanii pancernych i kompanii warsztatowej, wspieranej przez jednostki logistyczno-zaopatrzeniowe. Po reorganizacji i uzupełnieniu personelem jednostkę wysłano w okolice Wezep/Zwolle w Holandii – tam nowa formacja zaczęła otrzymywać dostawy czołgów Pzkpfw. VI „Tiger”. W okresie od 23 grudnia 1943 roku do 25 lutego 1944 roku w jednostce znalazło się 45 czołgów „Tiger”, zaś w marcu 1944 roku dostarczono kolejnych sześć sztuk – łącznie było to 51 „Tygrysów”. Krótko po tym Batalion wysłany został na Front Wschodni w okolice Lwowa, gdzie wszedł do walki.

Od 24 marca do 2 kwietnia, Batalion uwikłany był w ciężkie walki z nacierającymi jednostkami Armii Czerwonej. W czasie tym utracono 7 Tygrysów – 6 od ognia wroga, zaś siódmy zniszczony został przez załogę po unieruchomieniu. W kwietniu starty te uzupełniono dostawą 12 czołgów, co sprawiło, iż pod koniec kwietnia jednostka miała na stanie 55 czołgów (jeden stracono 7 kwietnia). 31 maja 1944 roku 507 Batalion przeniesiony został pod dowództwo 1 Armii Pancernej Grupy Armii „Północna Ukraina” – w tym czasie jego siła wyniosła 45 czołgów, w wyniku straty sześciu Tygrysów w działaniach bojowych i faktu, iż jeden z Tygrysów był zepsuty.

W dniach od 30 czerwca do 2 lipca, 507 Batalion przeniesiony został w okolice Baranowicz, gdzie wziął udział w ciężkich walkach tracąc w walce aż 10 czołgów (z czego 7 jednego dnia – 20 lipca). Ponownie jednak jednostka otrzymała wsparcie w postaci 12 Tygrysów (z czego 6 przeniesiono z 506 Batalionu). Od 14 stycznia 1945r., batalion wziął udział w walkach w okolicach Narwi i Witebska, gdzie za cenę wysokich strat spowodował ogromne spustoszenie w radzieckich szeregach. Prawie 22 Tygrysy jednostki zostały wysadzone na wschodnim brzegu Wisły, ze względu na brak odpowiedniej liczby promów przeprawowych. 1 lutego 1945 stan jednostki skurczył się do siedmiu, niesprawnych Tygrysów.

6 lutego dwie kompanie Batalionu zostały przetransportowane z powrotem do Niemiec (trzecia kompania, bez jakichkolwiek czołgów, dołączyła do nich później). W mieście Seeneläger jednostkę wyposażono w 21 czołgów Tiger II. Tak uzbrojona jednostka wzięła udział w walkach przeciwko wojskom amerykańskim w środkowych Niemczech. Tygrysy Królewskie 507 Batalionu zatrzymały m.in. natarcie na Hanborn, prowadzone przez Zespół Uderzeniowy „Welborne” z 3 Dywizji Pancernej. Amerykanie ponieśli ciężkie straty w ludziach i sprzęcie – wśród zabitych był dowódca 3 Dywizji generał Maurice Rose.

Od 11 do 17 kwietnia 1945 roku, pozostały przy życiu personel Batalionu przeniesiono w okolice Pragi-Miłowic. Tam zmieniono nazwę na Panzerabteilung 507 – nowa jednostka miała być wyposażona w niszczyciele czołgów Jagdpanzer 38(t). 6 maja jednostka otrzymała 10 tego typu pojazdów – użyto ich do przebicia się do części Czechosłowacji okupowanej przez Amerykanów celem poddania się. 12 maja 1945 roku jednostka skapitulowała przed jednostkami US Army – jeńców szybko jednak przekazano Armii Czerwonej. Pod koniec wojny dokumenty 507 Batalionu Czołgów Ciężkich wskazywały na zniszczenie około 600 maszyn wroga, przy stracie 104 czołgów własnych.

Autor: Jan “RayPall” Kozák

W jednej z nadchodzących aktualizacji dodamy oznaczenie "507-ego Batalionu Czołgów Ciężkich"

Oznaczenie stworzył Branislav 'InkaL' Mirkov