Myśliwiec Rogožarski IK-3 wraz z pilotami z 6 Pułku Powietrznego.

W roku 1923, zaakceptowano plan modernizacyjny, zakładający wymianę dwupłatów z I Wojny Światowej na nowsze maszyny. Przetargi wygrały zarówno firmy krajowe jak I zagraniczne, co pozwoliło zwiększyć liczbę maszyn i pilotów. Do roku 1939 otwarto wiele szkół lotniczych, w których szkolili się piloci,oraz mechanicy. W szkoleniu pilotów skupiano się głównie na indywidualnych umiejętnościach aniżeli taktyce – zakładano, iż w wypadku inwazji wróg będzie miał przewagę liczebną, co sprawi, iż w walce liczyć się będą jedynie umiejętności pilota.

W dwudziestoleciu międzywojennym, Jugosławia importowała nowe samoloty i produkowała niektóre modele na licencji w kraju. Wśród modeli licencjonowanych były myśliwce Messerschmitt Bf 109E-3a, Hawker Hurricane Mk.I, i Hawker Fury Mk.II, bombowce Dornier Do 17K, Bristol Blenheim Mk.I i Savoia-Marchetti SM.79 oraz samoloty zwiadowcze Breguet 19 i Potez 25. To właśnie samoloty brytyjskie, niemieckie, włoskie i francuskie stanowiły większość arsenału. Poza myśliwcami IK-2 i IK-3 samolotów wyprodukowanych w Jugosławii używano głównie do celów treningowych. Myśliwiec IK-3 był następcą maszyny IK-2 i okazał się być konstrukcją mogąca stanąć w szranki z samolotami Messerschmitta i Hawkera – był od nich zwrotniejszy, aczkolwiek płacił za to gorszą prędkością maksymalną i przyspieszeniem.

Messerschmitt Bf 109 E-3, z oznaczeniem Królewskich Jugosłowiańskich Sił Powietrznych. Kamuflaż przygotowany przez Ikarthefallen | Pobierz Tutaj

Pomimo "Bitwy o Anglię", Wielka Brytania przez cały rok 1940, wspierała Jugosławię dostawami sprzętu – wśród wielu zapasów były bardzo potrzebne samoloty. Dostawy te, miały na celu wzmocnienie armii Jugosławii na tyle, aby ta były w tanie powstrzymywać Niemców do czasu przybycia Aliantów. Nie udało się jednak tego dokonać. Po zamachu stanu, który odsunął od władzy proniemieckiego Księcia Pawła, Niemcy zaatakowały Jugosławię i zbombardowały Belgrad. Siły Powietrzne odpowiedziały natychmiast – przez całą kampanię udało im się we współpracy z artylerią przeciwlotniczą zestrzelić 100 samolotów wroga . Pomimo tego wojska lądowe zostały pokonane przez Wehrmacht co sprawiło, iż Jugosławia dostała się pod okupację III Rzeszy. Wielu pilotów Jugosłowiańskich Sił Powietrznych prowadziło niejako wojnę partyzancką, pomagając odizolowanym grupkom żołnierzy aż do zestrzelenia.

Pozostali piloci Sił Powietrznych uciekli do Wielkiej Brytanii, Francji, ZSRR, Grecji bądź Egiptu. Inni piloci pozostali w Jugosławii i dołączyli do formacji partyzanckich. Po proklamowaniu Niepodległego Państwa Chorwackiego w 1941 roku jego siły powietrzne składały się głównie z dawnych maszyn Jugosłowiańskich Sił Powietrznych. Po tym, jak doszło do kilkudziesięciu dezercji i po udanym odbiciu kilku samolotów, jugosłowiańscy partyzanci zaczęli budować własne siły powietrzne. Po raz pierwszy w historii nieregularna formacja wojskowa posiadała własne siły powietrzne. W roku 1944, Wielka Brytania i ZSRR wysłały partyzantom wiele samolotów, co pozwoliło im oswobodzić kraj.

Po wyzwoleniu Jugosławii i powstaniu Socjalistycznej Republiki Jugosławii, Królewskie Jugosłowiańskie Siły Powietrzne przekształciły się w Jugosłowiańskie Siły Powietrzne.

Sergej “NuclearFoot” Hrustic

Godło 512 Dywizjonu, zostanie wprowadzone do War Thunder wraz z jedną z najbliższych aktualizacji:

Oznaczenie stworzone przez Jej 'CharlieFoxtrot' Ortiz