Poszukując projektu nowego czołgu średniego, Armia Czerwona zwróciła uwagę na projekty inżyniera Michaiła Ilicza Koszkina, który miał stać się szefem projektu T-34. Wraz z nim nad nowym czołgiem pracował Aleksander Aleksandrowicz Morozow – inżynier i projektant broni pancernej. Miejscem, gdzie narodził się ten słynny czołg była Charkowska Fabryka Lokomotyw. Całe biuro produkcyjne zostało złączone w tzw. Departament 520, zaś po ataku Niemiec na ZSRR i ewakuacji za pasmo Uralu i połączeniu z Uralską Fabryką Wagonów w mieście Niżny Tagil stała się Uralską Fabryką Czołgów Nr 183.
 

Koszkin już wcześniej starał się stworzyć nowy czołg – jego pierwsza poważną konstrukcją był model A-20, oparty na wynikach eksperymentów z czołgami BT-SW i BT-IS, w których zastosowano pochyły pancerz. Koszkin przekonał wtedy Stalina aby ten pozwolił mu skonstruować nowy prototyp, oznaczony jako A-32. Obydwa prototypy zostały przetestowane w Kubince w 1939 roku – oba były wyposażone w silnik Diesla V-2-34. Ostatecznie zaakceptowano cięższy prototyp A-32, jednakże miano do niego wprowadzić poprawki – głównie chodziło o poszerzenie gąsienic celem poprawy osiągów w terenie i zamontowanie działa L-11 kal. 76 mm. Koszkin nazwał nowy czołg jako "T-34" – od roku, w którym rozpoczął prace projektowe.
 

Swój chrzest bojowy nowy czołg przeszedł w trakcie operacji "Barbarossa" – jego pojawienie się na polu bitwy zszokowało Niemców. Ogromne straty w pierwszych miesiącach wojny wynikły głównie z niedoświadczenia załóg i przewagi powietrznej Luftwaffe. W tym czasie znacznie więcej T-34 stracono z powodu awarii i niedoświadczenia aniżeli ognia nieprzyjaciela.
 

W grze w pełni rozwinięty T-34 1940 L-11 może być z sukcesem używany do flankowania przeciwnika, ze względu na szybki obrót wieży i przeładowanie, jak i również bardzo dobrą mobilność i zwrotność.Największe sukcesy można odnieść współpracując z innymi czołgami oraz zajmując pozycje, z których można ostrzeliwać flanki przeciwnika. Ten model T-34 posiada ocenę bitewną 2.7. Pancerz przedni może przyjąć na siebie całkiem sporo ognia, aczkolwiek pancerz boczny i tylni nie są już tak dobre. Działo L-11 może strzelać 4 typami amunicji – pociskiem przeciwpancernym BR-350 SP, posiadającym 70 mm penetracji na dystansie 500 m, pociskiem przeciwpancernym BR-350 A mogącym przebić 65 mm pancerza na 500 m, pociskiem odłamkowym QF-350M o 15 mm penetracji na 500 m, i pociskiem fragmentacyjnym SH-354 T mogącym przebić 28 mm pancerza na 500 m. Dobranie właściwego pocisku jest więc bardzo ważne.
 

Jedną z głównych wad T-34 1940 jest jego ciasne wnętrze. Jeśli przeciwnik przebije przedni lub boczny pancerz istnieje duże prawdopodobieństwo wyeliminowania całej załogi. Tak więc starajcie się zawsze być w ruchu a także ustawiajcie się tak żeby wróg strzelał w wasz pancerz pod jak największym kątem. Tak więc starajcie się flankować swoich wrogów aby ich łatwiej zniszczyć!
 

Pomimo faktu, iż nowy czołg okazał się sukcesem, jego projektant nie dożył tej chwili – Koszkin zmarł wcześniej na zapalenie płuc, jakiego nabawił się podczas testów prototypu T-34.

Zespół War Thunder