Irlandzkie Siły powietrzne, Seafire LF.III malowanie na Spitfire Mk. IX zrobione przez Bomber_of_Bombs | Ściągnij tutaj

Po ogromnej wpadce wizerunkowej we wczesnych latach wojny, Fighter Command RAF bardzo starało się, aby prasa wiedziała jak najmniej o asach brytyjskiego lotnictwa, co było przeciwieństwem zachowania gazet w Niemczech. Pomimo tego, w roku 1941 często można było spotkać na ulicach Londynu dzieci bawiące się modelami samolotu Spitfire z charakterystyczną koniczyną namalowaną pod kokpitem. Czasem jednak gazetom zdarzało się zdobyć informacje o asie myśliwskim – wtedy stawał się on automatycznie bohaterem narodowym. Jednym z nich stał się właśnie pewien charyzmatyczny Irlandczyk - ‘Paddy’ Finucane.
 

Brendan Finucane urodził się 16 października 1920 roku w Dublinie. Jego ojciec był zaciekłym przeciwnikiem Imperium Brytyjskiego co odbiło się na wychowaniu nie tylko Brendana, ale również jego dwóch braci i dwóch sióstr. W szkole wyróżniał się jako sportowiec i był uważany za niezwykły talent w grze w rugby zarówno w Irlandii jak i w mieście Richmnod w hrabstwie Surrey, gdzie przeprowadziła się jego rodzina w roku 1936. Finucane spędził ostatnie lata młodzieńcze jako młodszy księgowy, po czym, krótko przed osiemnastymi urodzinami, wstąpił w szeregi RAF.
 

Jego kariera pilota początkowo była wyjątkowo nieudana. Po zakończeniu nauki w 6 Szkole Lotniczego Przygotowania Podstawowego w Sywell przeniesiony został do 8 Szkoły Lotniczej w Monstrose, gdzie latał na samolotach Hawker Hart. Finucane ledwo ukończył szkolenie; główny instruktor ocenił jego umiejętności jako "poniżej średniej" – dla początkującego pilota taka ocena była dewastująca. Ledwo przechodząc szkolenie na myśliwcach Hawker Fury, jego ocenę zmieniono na "Średnią" krótko przed tym, jak wysłany został do bazy RAF Henlow, gdzie sterował ruchomymi celami. Finucane wykonywał dość niewdzięczne prace w czasie wybuchu wojny.
 

Po tym, jak wielu pilotów myśliwskich zginęło bądź dostało się do niewoli podczas Kampanii Francuskiej, Finucane otrzymał przydział do 7 Jednostki Treningu Operacyjnego w czerwcu 1940 roku. Po wylataniu 22 godzin na myśliwcach Spitfire, w końcu znalazł się w służbie frontowej, dołączając do 65 Eskadry w bazie RAF Hornchurch. Eskadra ta wkrótce znalazła się w walce na niebie Anglii, wraz z innymi jednostkami 11 Grupy Myśliwskiej. Na pierwsze sukcesy Finucane musiał czekać do 12 sierpnia – wtedy zestrzelił jeden myśliwiec Bf109, prawdopodobnie zestrzelił drugi i uszkodził trzeciego. Drugie potwierdzone zestrzelenie uzyskał juz następnego dnia.
 

Finucane w kokpicie swojego samolotu "Flying Shamrock"

Pod koniec sierpnia 65 Eskadrę wycofano do Turnhouse w Szkocji celem pozwolenia jej na uzupełnienie strat. Po powrocie Finucane'a do Anglii Bitwa o Anglię już się zakończyła, ale pomimo tego brał udział w lotach bojowych z 65 Eskadrą aż do kwietnia 1941 roku. Do tego czasu, Finucane samodzielnie zestrzelił 5 myśliwców Luftwaffe i posiadał nas swoim koncie również jedno dzielone zwycięstwo, co sprawiło, iż został odznaczony Zaszczytnym Krzyżem Lotniczym. Jedną z jego ofiar miał paść sam Adolf Galland, zestrzelony 15 kwietni
 

Po awansie na stopień Kapitana, Finucane stał się jednym z dowódców klucza w australijskiej 452 Eskadrze, latającej na myśliwcach Spitfire Mk.I i Mk.II z bazy RAF Kirton-In-Lindsay. Jego nowy przydział był początkowo pechowy – w czasie jednego z pierwszych lotów zahaczył śmigłem o samolot dowódcy eskadry majora Duttona, zmuszając go do awaryjnego lądowania. Pomimo tego, Finucane odnosił spore sukcesy latając ramię w ramię z Australijczykami – zestrzelił 17 niemieckich samolotów, za co odznaczony został Orderem za Wybitną Służbę i dwoma baretkami do Zaszczytnego Krzyża Lotniczego. W październiku 1941 roku musiał przerwać na chwilę loty, po tym, jak wziął udział w wypadku biegając w czasie zaciemnienia.
 

Finucane powrócił do latania w styczniu 1942 roku, gdy został mianowany dowódcą 602 Eskadry latającej na myśliwcach Spitfire Mk.V z bazy RAF Redhill. Od tego momentu zestrzelił 5 samolotów wroga i 3 razy asystował przy innych zestrzeleniach. W lutym 1942 roku poprowadził jednostkę nad Dunkierkę, gdzie Eskadra starła się w powietrzu z grupą Focke-Wulfów Fw 190. Podczas tego starcia Finucane został trafiony pociskiem z działka, który rozorał jego nogę od biodra do kolana. Udało mu się jednak powrócić do Redhill i wylądować – przypisał to później "fartowi Irlandczyka".
 

Fincane (z lewej) i Keith Truscott po zakończonej misji, październik 1941.

Pomimo pięciu tygodni rekonwalescencji Finucane stał się sławny nie tylko na Wyspach Brytyjskich, ale również w wspólnych pokojach pilotów Luftwaffe. W czerwcu 1942 Finucane stał się najmłodszym podpułkownikiem RAF, po czym stał się dowódcą Skrzydła Hornchurch. Podczas jednego z ataków na cele naziemne z ramach misji "Ramrod" 15 czerwca, Spitfire Finucane'a został trafiony przez ogień z ziemi, co spowodowało awarię silnika. Irlandczykowi udało się wodować na Kanale La Manche – jednakże samolot zatonął, zanim zdołał się z niego wydostać. W uroczystościach pogrzebowych w Opactwie Westminsterskim uczestniczyło prawie 2500 osób.
 

Powojenni historycy starali się dokładnie odtworzyć liczbę zestrzeleń Finucane'a, aczkolwiek wiąż istnieją wątpliwości. Za najbardziej prawdopodobną podaje się liczbę 26 samolotów zestrzelonych i 8 zestrzeleń dzielonych. Brendan Finucane, jeden z największych irlandzkich bohaterów, zginął przeżywszy wyłącznie 21 lat..
 

Zapamiętany jako charyzmatyczny i skromny, Finucane był opłakiwany przez każdego przyjaciela i znajomego. Jeden z jego skrzydłowych, Len Throne, wspomniał o zdarzeniu, które idealnie podsumowywało charakter Finucane'a: pewnego razu oboje podróżowali koleją. Aby nie deprymować młodego sierżanta, Finucane zasłonił płaszczem swoje odznaczenia, aby nie zwracać na siebie uwagi.
 

W jednej z nadchodzących aktualizacji udostępnimy oznaczenie używane przez
Brendan "Paddy" Finucane na jego samolocie:

O Autorze

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.