Historyczne malowanie Spitfire Mk.VB/Trop stworzone przez Salonknka  | Pobierz tutaj

Trzej pierwsi egipscy piloci

Egipskie Siły Powietrzne są jedną z najmłodszych tego rodzaju formacji na świecie. Początkowo znane jako Egipskie Armijne Siły Powietrzne, założone zostały w 1930 roku na mocy dekretu króla Fuada I. Pierwszym głównodowodzącym tej formacji był kanadyjski oficer RAF – major Victor Hubert Tait. Jako iż Egipt znajdował się w tym czasie w brytyjskiej strefie wpływów, Egipskie Siły Powietrzne zaopatrzono w samoloty wywodzące się właśnie stamtąd – były to głównie lekkie bombowce Hawker Hart, myśliwce Gloster Gladiator i samoloty rozpoznawcze Westland Lysander. Siły Powietrzne odłączyły się od Armii w 1937 roku, stając się samodzielną formacją. Podczas II Wojny Światowej niektóre eskadry walczyły po stronie Wspólnoty Narodów przeciwko Niemieckiemu Afrika Korps, aczkolwiek inne jednostki pozostały na ziemi, akcentując neutralność Egiptu. Podczas wojny Egipskie Siły Powietrzne po raz pierwszy wyposażono w nowoczesne, metalowe dolnopłaty – głównie myśliwce Hawker Hurricane i Curtiss P-40. Po wojnie Egipt zakupił również wiele nadliczbowych myśliwców Spitfire Mk.IX
 

Egipski Avro 641 “Commodore”

Gdy w 1948 proklamowano powstanie państwa Izrael w kontrolowanej przez Wielką Brytanię Palestynie, Egipt włączył się do wojny Arabsko-Izraelskiej po stronie Ligi Arabskiej. Królewskie Egipskie Siły Powietrzne ścierały się regularnie z samolotami Sherut Avir jak i RAF. W tym czasie głównym egipskim myśliwcem był wciąż Spitfire Mk.IX – za główny bombowiec służył transportowy samolot Douglas C-47 Dakota. Jednakże po tym jak Izrael pozyskał nowoczesne samoloty myśliwskie takie jak Avia S.199 (wyprodukowane w Czechosłowacji myśliwce Bf 109), Spitfire Mk.IX czy P-51 Mustang, państwa arabskie straciły przewagę w powietrzu. Z wojny zwycięsko wyszedł Izrael – zarówno w sferze taktycznej jak i politycznej.
 

Egipski samolot zestrzelony nad Tel Avivem w czasie ataku na miasto. 1948r.

W Egipcie niepokoje i rozruchy społeczne spowodowały poważne zmiany na szczytach władzy. W roku 1952 król Farouk został zdetronizowany w wyniku wojskowego zamachu stanu, któremu przewodzili Anwar Sadat i Gamil Abdel Nasser. Początkowo nowy rząd utrzymywał przyjazne stosunki z Wielką Brytanią – dzięki temu Egipskie Siły Powietrzne wyposażone zostały w pierwsze myśliwce odrzutowe – samoloty Gloster Meteor. Jednakże po tym jak prezydent Nasser przedstawił plan nacjonalizacji Kanału Sueskiego, zarówno Francja jak i Wielka Brytania weszły na drogę zbrojnej interwencji. W trakcie następujących po tym walk, w czasie Kryzysu Sueskiego, Egipskie Siły powietrzne poniosły ciężkie straty w walce nie tylko z samolotami Wielkiej Brytanii i Francji, ale również maszynami Izraela, osłaniającymi z powietrza ofensywę Armii Izraelskiej na Półwyspie Synaj. Jednakże dzięki presji dyplomatycznej ze strony USA i ZSRR, Francja i Wielka Brytania zostały zmuszone do wycofania się z Egiptu.

Po Kryzysie Sueskim Egipt zwrócił się do Związku Radzieckiego z prośbą o pomoc w odbudowie Sił Powietrznych. ZSRR przystał na to, dostarczając Egipcjanom nie tylko nowe samoloty, takie jak myśliwce MiG-21 czy samoloty szturmowe Su-7, ale również wysyłając do Egiptu doradców wojskowych. Na niewiele się to jednak zdało – w 1967 roku w początkowych etapach Wojny Sześciodniowej samoloty Izraela zniszczyły większość egipskich samolotów na ziemi. Egipskie Siły Powietrzne wzięły również udział w Wojnie Jom Kippur w 1973 roku, tym razem z większymi sukcesami. To własnie podczas tej wojny rozegrała się Bitwa Powietrzna nad El Mansoura – ogromna bitwa powietrzna pomiędzy egipskimi MiG-ami-21 a Izraelskimi F-4 Phantomami i A-4 Skyhawkami. Pomimo faktu, iż obie strony podają różne wyniki tego starcia, 14 października jest dziś uznawany za Dzień Egipskich Sił Powietrznych.

Autor : Adam “BONKERS” Lisiewicz

Aby uhonorować Egipskie Siły Powietrznej oraz pilotów tej formacji, mamy przyjemność zaprezentować oznaczenie tych sił zbrojnych, które zostanie dodane w jednej z przyszłych aktualizacji: