[Historia] Najcięższy Dzień - Nowości

17 sierpnia 2014 Historia

Uwaga! Artykuł został opublikowany na starszej wersji strony. Mogą wystąpić problemy z wyświetlaniem na niektórych przeglądarkach.

Hurricane Mk Is z 245 Eskadry, w locie nad Aldergrove, niedaleko Belfastu, Listopad 1940

Wydarzenie "Najcięższy Dzień" będzie dostępne od Poniedziałku, 18 sierpnia, 17:00 do Wtorku, 19 sierpnia, 17:00.

W sierpniu 1940r. pierwsza faza Bitwy o Anglię zbliżała się ku końcowi. Luftwaffe nie udało się wciągnąć RAF-u w walki nad Kanałem La Manche. Druga faza bitwy rozpoczęła się 13 sierpnia, gdy Floty Powietrzne 2, 3 i 5 rozpoczęły zmasowane naloty na brytyjskie lotniska i stacje radarowe. Te drugie były niezwykle ważne dla Brytyjczyków, gdyż dzięki nim można było przewidzieć posunięcia przeciwnika. Luftwaffe dysponowała w tym czasie siłą około 1100 myśliwców i 1300 bombowców; RAF był w stanie wystawić do walki jedynie 675 myśliwców.

Bombowce Dornier 17 nad West Ham

Około południa 18 sierpnia Luftflotte 2 wykonała serię morderczych ataków, które miały być większością z 850 lotów bojowych wykonanych tego dnia. Lotniska RAF Biggin Hill i RAF Kenley zostały zaatakowane przez 108 bombowców i 150 myśliwców. Większa część tego ataku została wcześniej wykryta przez radary. Dowództwo RAF wysłało w powietrze 9 eskadr myśliwców mających na celu przechwycenie wroga.

W tym samym czasie w okolicy Biggin Hill rozgorzała walka – Hurricane'y 615 Eskadry zostały zaatakowane przez Messerschmitty Bf 109 jednostki JG 3. Potyczka ta pozwoliła jednak samolotom 32 Eskadry wbić się w formację bombowców. Atak niezakończył się sukcesem – formacja Dornierów poszła w rozsypkę.

Junkers Ju 88A zrzuca bomby nad Anglią

W okolice bazy RAF Kenley dotarły wtedy bombowce Ju 88 z jednostki KG 76. Jednakże dym z wcześniejszego ataku całkowicie przesłonił cel. Bombowce te również zostały zaatakowane przez samoloty RAF. W tym samym czasie Heinkle He 111 z jednostki KG1 dotarły nad Biggin Hill. Bf-y 109 eskorty zaatakowały myśliwce Spitfire 615 Eskadry, co pozwoliło bombowcom w spokoju zbombardować cel. Na szczęście dla Brytyjczyków niemieckie bomby spadły na pole golfowe na terenie bazy. Jako cele drugorzędne zaatakowano również lotniska w Croydon i Manston. Celem ochrony powracających bombowców wysłano kolejną falę Messerschmittów, ale siły te i tak poniosły ciężkie straty.

Luftflotte 3 miała włączyć się do walki jako następna, mając do dyspozycji ponad 100 „Sztukasów” z jednostek StG 77 i StG 3. Bombowce nurkujące zaatakowały lotniska na Wyspie Thorney, Gosport i Ford, jak i również stację radarową Poling. „Sztukasy” eskortowało 157 myśliwców Bf 109 z jednostek JG 2, JG 27 i JG 53. Po tym jak źle obliczono ilość wrogich maszyn, w powietrzu znalazło się jedynie 68 brytyjskich myśliwców. Prawie 300 samolotów starło się w wielkiej powietrznej bitwie, podczas gdy bombowce nurkujące atakowały wyznaczone cele, znajdując się pod ostrzałem z powietrza i ziemi.

Film z kamery na Spitfire pokazuje ostrzał bombowca z amunicji smugowej

Wczesnym wieczorem Luftflotte 2 przegrupowała siły i była gotowa do kolejnego ataku. W ostatnim ataku tego dnia, na Fighter Command, brało udział 58 bombowców Dornier Do 17 z jednostki KG 2 i 51 Heinkli He111 z jednostki KG 53, które zaatakowały lotniska RAF Hornchurch i RAF North Weald. Bombowce eskortowało 140 niemieckich myśliwców. 13 eskadr Hurricane'ów and Spitfire'ów z 11 Grupy Myśliwskiej wzbiło się w powietrze, podczas gdy 4 kolejne eskadry wysłano na północ celem pomocy 12 Grupie. Brytyjskie myśliwce wbiły się w niemiecką formację bombowców, zmuszając wiele z nich do przedwczesnego zrzutu bomb i ucieczki.

Pomimo faktu iż Luftwaffe przeprowadzała także naloty w nocy, większość walk już się zakończyła. Podczas całego dnia Luftwaffe straciła 35 myśliwców i 30 bombowców, zaś RAF utracił 31 maszyn, przy czym jedynie 10 pilotów.

Celem Luftwaffe było jednak zniszczenie RAF-u na ziemi i w powietrzu – zaś tego dnia niemieckie lotnictwo odnotowało lokalne sukcesy. Machiny propagandowe obu stron pracowały na pełnych obrotach – w obu wypadkach liczbę strat zaniżono o połowę, dwukrotnie zaś zwiększając liczbę samolotów zniszczonych wrogowi. Pomimo tego, obie strony poniosły największe straty w ciągu jednego dnia w całej kampanii, w dniu znanym później jako „Najcięższy Dzień”.

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder

Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.

Czytaj więcej: