Jeżeliby zapytać o nazwę samolotu z okresu drugiej wojny światowej, to dla wielu pierwszą myślą byłby legendarny Spitfire. Kapitan Eric Brown, oficer Royal Navy, posiadający rekord w ilości pilotowanych samolotów wynoszący 487 różnych maszyn, który również był dyrektorem nadzorującym testy przejętych samolotów wroga, po wielu testach symulujących walki samolotów z obydwu stron konfliktu, nazwał Spitfire najlepszym myśliwcem tłokowym z okresu drugiej wojny światowej. Niestety geniusz, który był odpowiedzialny za ten wspaniały samolot, nie żył wystarczająco długo, aby zobaczyć sukces jaki odnosi jego arcydzieło.

 

Reginald Joseph Mitchell urodził się 20 maja 1895 w Sraffordshire w Anglii. Syn nauczyciela — Mitchell wygrał stypendium do szkoły średniej, zanim porzucił naukę w wieku 16 lat — rozpoczął praktykę jako inżynier w przemyśle lokomocyjnym. Jego zdolności wyróżniały go pośród rówieśników; kiedy rosło jego doświadczenie, postanowił rozpocząć dalszą edukacje w dziedzinie inżynierii, mechaniki i matematyki w szkole wieczorowej. W wieku 21 lat otrzymał ofertę pracy w zakładach Supermarine Aviation Works.

W 1919 roku Mitchell został głównym projektantem. Przez następne półtora dekady Mitchell był zaangażowany w szeroki zakres projektów samolotów, począwszy od myśliwców i bombowców kończąc na Supermarine Walrus, który pozostał w służbie prawie do końca drugiej wojny światowej. Jednak dopiero w dziedzinie wyścigów Mitchell zasiał ziarno, które niedługo później było jego najbardziej rozpoznawalnym produktem. Ministerstwo lotnictwa zleciło zakładom Supermarine zaprojektowanie wodnosamolotu wyścigowego dla drużyny High Speed Flight. W 1927 Supermarine S5 wygrało światowej sławy Puchar Schneidera; zostało to powtórzone rok później, w 1928 przez Supermarine S6. W 1931, kiedy Supermarine S6B wygrało znów Puchar Schneidera, upoważniło to Wielką Brytanię do zatrzymania trofeum na zawsze.

 

W oparciu o doświadczenia zabrane podczas pracy nad szybkimi samolotami wyścigowymi, które odniosły zwycięstwa w Pucharze Schneidera, Mitchell i jego zespół byli w świetnej pozycji, aby odpowiedzieć na zapotrzebowanie Ministerstwa Lotnictwa na nowy myśliwiec dla RAF-u. Maszyna Mitchella Typ 224 z 1932 roku okazała się być gorsza od konkurencji, ale Mitchell nie ustąpił. Opierając się na swoim doświadczeniu zbudował nowy samolot, całkowicie metalowy Typ 300. Jednakże u Mitchella zdiagnozowano wówczas raka i stan jego zdrowia zaczął się pogarszać.

Mitchell zignorował wszystkie zalecenia medyczne i podwoił swoje wysiłki, desperacko chcąc zaopatrzyć Brytanię w myśliwiec, który jak wierzył był potrzebny. Przez 1937 stan jego zdrowia pogorszył się tak bardzo, że był zmuszony zaprzestać pracy, ale w ostatnich miesiącach życia przychodził na loty testowe samolotu, wtedy znanego już jako Spitfire.

 

W czerwcu 1937 roku, w wieku 42 lat, Reginald Mitchell zmarł na raka. Został on zagrany w filmie z 1942 roku „The First of the Few” (Pierwszy z Nielicznych) przez aktora Lesliego Howarda. To zobrazowanie wywołało pewną krytykę ze strony jego kolegów, za ukazanie Mitchella — osoby rzeczowej i często dosadnej, w bardzo łagodnym świetle.

 

Mitchell jest pamiętany głównie za poświęcenie swojego życia dla zapewnienia swojej ojczyźnie prawdopodobnie najsłynniejszego samolotu w historii.