F7F-3 w wojskowym malowaniu

Zdobądź ten samolot (kalendarz)

← powrót do głównego artykułu

F7F3 Tigercat z Poligonu doświadczalnego 113 jest rozwinięciem dwusilnikowego myśliwca marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Trzecia modyfikacja wyposażona jest w mocniejsze silniki, dzięki którym możliwa była instalacja niekierowanych rakiet, a nawet trzech pocisków Tiny Tim, które były efektywne przeciwko statkom oraz bazom. Standardowy F7F miał niezłe przyspieszenie, lecz ta wersja będzie przyspieszać jeszcze lepiej zarówno w locie poziomym, jak i podczas nurkowania, co współgra z taktyką Boom and Zoom. Uzbrojenie jest identyczne — cztery działka AN/M2 kalibru 20 mm oraz cztery karabiny maszynowe Browning M2 kalibru 12,7 mm — łącznie wyrzucają 8 kg ołowiu na sekundę!

Skończywszy fazę testów, dodano eksperymentalne oznakowania na części poszycia. Samolot jest w pełni wyposażony w najnowsze nowinki techniczne oraz posiada status premium.

Charakterystyka maszyny (BZ/BR):	Zdobądź oznaczenie "pin-up" wypełniając zadania pilota
Kraj  USA Klasyfikacja Bitewna  6.7/6.0 Era  IV Prędkość wznoszenia  37.9/25 m/s Maksymalna prędkość  753/703 km/h Uzbrojenie  20-mm AN/M2 x4  12.7-mm M2 Browning x4

Historia F7F-3 Tigercat

Grumman kontynuował prace nad F7F nawet, gdy ten wszedł już do służby. Trzeci wariant samolotu był doskonałą modernizacją oryginału, chociaż wizualnie wyróżniał się jedynie większą sekcją ogonową (dzięki temu poprawiła się stabilność podczas lotu). Najistotniejszą zmianą było zastosowanie silników Pratt & Whitney R-2800-34W o mocy 2100 koni mechanicznych, które znacznie poprawiły charakterystykę lotną Tigercata.

Przyspieszenie oraz prędkość wznoszenia uległy poprawie, a potężne uzbrojenie pozostało niezmienione. Pilot mógł zabrać rakiety, które były uniwersalną bronią zarówno przeciw jednostkom naziemnym, jak i celom morskim.

Myśliwiec produkowany był od marca 1945 do czerwca 1946 roku — łącznie wyprodukowano 250 sztuk.

← powrót do głównego artykułu