Od początku było jasne, że Corsair będzie samolotem bardzo szybkim, jednak przy okazji okazało się, że jest również jednym z ówcześnie najbardziej zaawansowanych technologicznie myśliwców. Pierwszy prototyp tego samolotu, oznaczony jako XF4U-1, wzbił się w powietrze w maju 1940 roku i podczas prób w locie poziomym osiągnął prędkość 651,8 km/h (405 mph), stając się pierwszym amerykańskim jednosilnikowym myśliwcem, który był w stanie latać szybciej niż 400 mph. Tego wyjątkowego wyniku nie zawdzięczał jedynie aerodynamicznemu kadłubowi, którego fragmenty blach były zgrzewane, a nie nitowane, lecz głównie potężnemu 18-cylindrowemu silnikowi gwiazdowemu Pratt & Whitney XR-2800-4 Double Wasp, generującemu aż 1805 KM i napędzającemu ogromne trójłopatowe śmigło. To właśnie ono było powodem zastosowania odwróconych skrzydeł mewy, bowiem przy klasycznym rozwiązaniu golenie podwozia musiałyby być bardzo długie, by zapewnić przestrzeń do pracy śmigła. Ponadto wysokie podwozie byłoby nie do przyjęcia w konstrukcji zaprojektowanej do lądowania na pokładach lotniskowców. Pierwsze seryjne egzemplarze Corsairów otrzymały jeszcze potężniejszy silnik Pratt & Whitney R-2800-8 o mocy 2000 KM, a w F4U-1D zastosowano ulepszoną jednostkę napędową R-2800-8W generującą moc 2250 KM i system wtrysku wody w celu zapewnienia awaryjnej mocy bojowej.

W grze F4U-1D jest równie szybki jak jego prawdziwy odpowiednik — w pełni zmodernizowaną maszyną przy ręcznym sterowaniu silnikiem i z wykorzystaniem awaryjnej mocy bojowej można osiągnąć prędkość 579,4 km/h (360 mph) na poziomie morza oraz 671 km/h (417 mph) na wysokości 20 000 stóp (6096 m). Dzięki temu łatwo można zgubić każdego przeciwnika o podobnej Klasyfikacji Bitewnej zarówno na małej, jak i dużej wysokości. Prawdziwe Corsairy okazały się być samolotami szybkimi i potężnymi, ale okupiły to zwrotnością. Jednak wolniejsze japońskie myśliwce, takie jak Ki-43 i A6M, są bez szans w pogoni za F4U. Również w locie nurkowym Corsair odsłania swoje atuty — bardzo szybko się rozpędza i jest w stanie osiągnąć aż 805 km/h (500 mph) bez obaw o uszkodzenia. Ta cecha pozwala na ucieczkę za pomocą nurkowania praktycznie przed każdym przeciwnikiem o podobnej Klasyfikacji Bitewnej, sprawiając, że wejście w lot nurkowy jest podstawową i skuteczną taktyką obronną pilotów Corsairów. Sporym minusem jest jednak przeciętna prędkość wznoszenia i słaba zwrotność przy niskiej prędkości, o której należy pamiętać. Podczas wojny pilotom F4U radzono, by podczas starć z bardzo zwrotnymi japońskimi myśliwcami zawsze zachowywali prędkość i nie angażowali się w walki kołowe przy niskiej prędkości. Podobno określenie „Gwiżdżąca śmierć” nadane Corsairom przez Japończyków wzięło się od dźwięku wytwarzanego podczas lotu z dużą prędkością przez chłodnice umieszczone w podstawach skrzydeł, jednak nie ma co do tego twierdzenia jasnych dowodów.

Jeśli chodzi o siłę ognia, Corsair jest uzbrojony w sześć umieszczonych w skrzydłach karabinów maszynowych AN/M2 kalibru 12,7 mm o łącznym zapasie amunicji wynoszącym 2350 pocisków — te najbardziej wysunięte na zewnątrz posiadają 375 pocisków na karabin, reszta po 400. Podczas walk z nieopancerzonymi myśliwcami japońskimi okazały się one prawdziwie śmiercionośną bronią i również w grze radzą sobie dobrze w konfrontacji z samolotami innych nacji. Masa jednosekundowej serii wystrzelonych pocisków wynosi 3,23 kg, co wydaje się wartością dość niską w porównaniu z serią wystrzeloną z działek kalibru 20 mm, ale rekompensowana jest ona przez znacznie większą szybkostrzelność karabinów, która w połączeniu z amunicją zapalającą szybko stawia samolot przeciwnika w płomieniach, zadając mu dotkliwe uszkodzenia. Pasy amunicyjne z pociskami kalibru 12,7 mm do ataku na cele naziemne pozwalają zniszczyć nawet lekkie bunkry, a jednostki nieopancerzone po prostu zmieść z powierzchni ziemi. Z racji tego, iż uzbrojenie zamontowane jest w skrzydłach, należy pamiętać o prawidłowym ustawieniu jego zbieżności, by zmaksymalizować siłę ognia.

F4U w istocie był bardzo skutecznym myśliwcem, lecz na początku swojej służby trapiły go problemy, które sprawiały, że był maszyną zupełnie nienadającą się do prowadzenia operacji z pokładów lotniskowców — posiadał niebezpieczną charakterystykę przeciągnięcia przy niskich prędkościach, a długi nos samolotu ograniczał pole widzenia pilota. Wszystkie niedogodności zostały ostatecznie rozwiązane, gdy brytyjska marynarka opracowała sposób podejścia do lądowania po łuku. W międzyczasie jednak Corsairy zostały przesunięte do służby w Korpusie Piechoty Morskiej (USMC). To właśnie wtedy F4U, łącząc szybkość z dużym udźwigiem, pozwalającym na przenoszenie bomb lub rakiet, sprawdził się jako skuteczny samolot myśliwsko-bombowy. Oczywiście również w grze można używać Corsaira w tej roli. Wystarczy jedynie zbadać wyrzutnie rakiet i zaczepy bombowe, pozwalające na podwieszenie ośmiu rakiet kalibru 127 mm lub dwóch bomb o masie 454 kg (1000 lb). Tak uzbrojony F4U-1D może być z powodzeniem używany w bitwach pancernych, a jednocześnie sprawdza się również jako myśliwiec pomagający drużynie w eliminowaniu bombowców wroga lub jako samolot myśliwsko-bombowy atakujący wrogie jednostki naziemne.

Reasumując, Corsair jest samolotem szybkim, świetnie nurkującym, posiadającym dobrą zdolność retencji energii i dobrze uzbrojonym. Jego wadą natomiast jest przeciętna prędkość wznoszenia i słaba zwrotność przy niskiej prędkości. F4U-1D to myśliwiec stworzony z myślą o taktyce boom and zoom i najlepiej sprawdza się właśnie podczas atakowania przeciwników przy wykorzystaniu różnicy wysokości. Nie należy bać się prowadzenia ognia długimi seriami, ponieważ duży zapas amunicji sprawia, że nie musimy się martwić o to, czy nam jej wystarczy. Nie warto jednak angażować się w walki kołowe. Lepiej wykorzystać swoją prędkość zdobytą podczas nurkowania i dzięki niej po udanym ataku powrócić na z góry ustaloną pozycję. Jeśli wróg usiądzie ci na ogonie, popchnij drążek od siebie, uciekaj ku ziemi, powiększając dystans dzielący przeciwnika od ciebie, a następnie odwróć sytuację, przeistaczając się ze zwierzyny w myśliwego. Solidna konstrukcja Corsaira pozwala również przetrwać solidny ostrzał i wytrzymać ciężkie uszkodzenia, dając ci możliwość powrotu do bazy celem naprawienia maszyny.

Szybki, wytrzymały i dobrze uzbrojony Corsair udowodnił podczas II Wojny Światowej i wojny koreańskiej, że jest wspaniałym samolotem myśliwskim i myśliwsko-bombowym. We wprawnych rękach również w grze może być bardzo skutecznym orężem. Jeśli chcesz się trzymać rodziny Corsairów, dalsze badania doprowadzą cię do uzbrojonego w działka F4U-1C, który charakteryzuje się osiągami podobnymi do F4U-1D, ale posiada umieszczone w skrzydłach cztery działka kalibru 20 mm.

Autor: Jan “RayPall” Kozák

Chciałbyś poznać historię innych pojazdów oraz samolotów? Wystarczy, że klikniesz tutaj, a ukaże Ci się lista wszystkich artykułów z serii „Profil Samolotu”.

Jakie są Twoje opinie na temat F4U? Koniecznie podziel się nimi wspólnie z nami na forum.