1280x1024 | 1920x1080 | 2560x1140

Spitfire’y z późnych lat wojny:

W późnych latach wojny, pod koniec roku 1944 i w roku 1945, Spitfire’y dość znacząco odbiegały od swoich protoplastów napędzanych silnikami Merlin z początkowych faz wojny. Większość zaopatrzona była już w jednostki Rolls Royce Griffon, które były większe i oferowały moc, jakiej Rolls Royce Merlin nie był w stanie wygenerować we wczesnych i przejściowych wersjach rozwojowych Spitfire’a. Stanowiły one logiczny krok rozwojowy dla Spifire’a i znalazły zastosowanie w jego późniejszych wersjach, zwiększając ich osiągi do poziomu, któremu Spitfire’y z silnikami Merlin nie mogły dorównać.

W najintensywniejszym okresie działań wojennych najaktywniej zaznaczyły się samoloty Spitfire MK XIV — większe i znacznie bardziej agresywne maszyny w porównaniu do wzorcowej wersji Mk I. Mk XIV wciąż znacząco różnił się od ostatnich wariantów Spitfire’a, bowiem Mk XVII w wersji myśliwsko-bombowej pojawił się już w latach powojennych podobnie jak Mk 21, będący wersją rozwojową powstałą już u zmierzchu konfliktu, która otrzymała nowy profil skrzydła pozwalający na opracowanie ostatnich już Spitfire’ów z serii Mk 22/24.

Wczesne wersje tych samolotów dysponowały potencjałem w głównej mierze opartym na ich zwrotności, co sprawiało, że piloci wikłali się w walki kołowe, bowiem eliptyczny obrys skrzydeł pozwalał na zmuszenie przeciwnika do wytracenia energii. Jednakże wraz z postępami wojny również Spitfire’y musiały stać się szybsze, lepiej uzbrojone i zwrotniejsze w rozumieniu prędkości obrotu względem swojej osi wzdłużnej. Wszystkie prace dążące do usprawnienia tych maszyn doprowadziły do powstania tzw. serii Griffonów. Niczym nie ustępuje ona Merlinom w kwestii manewrowości, a dodatkowo oferuje większe możliwości podczas prowadzenia walk z wykorzystaniem Boom and Zoom. Griffony znajdziecie w IV erze w War Thunder. Ich rodzinę w konwencjonalnym drzewku technologicznym rozpoczyna Spitfire Mk XIVe. Na liście maszyn premium znajdziecie natomiast Spitfire’a Mk XIVc.

Bf 109 z późnych lat wojny:

Poważne modyfikacje nie ominęły również samolotów z rodziny Bf 109. Powstawało wiele ich odmian, m.in. G jak Gustav, aż w końcu osiągnęły szczyt rozwojowy reprezentowany przez Bf 109 K-4. W porównaniu do wersji Emil, które ścierały się na brytyjskim niebie ze Spitfire’ami i Hurricane’ami, K-4 był znaczącym krokiem naprzód w dziedzinie budowy samolotów i reprezentował szczytowe osiągnięcia rozwojowe dokonane podczas wojny dla myśliwców tłokowych Messerschmitta. Podstawowa zmiana dotyczyła roli, jaką miały pełnić myśliwce. Wczesne wersje służyły w roli agresora i zostały stworzone z myślą o działaniach ofensywnych, natomiast późne spełniały również zadania defensywne związane z obroną terenów przemysłowych przed ciężkimi bombardowaniami wykonywanymi przez USAAF. Uzbrojenie zamontowane w części nosowej maszyn często w wersjach G i K było uzupełniane o działka kalibru 20 lub 30 mm montowane w dodatkowych gondolach pod skrzydłami lub rakiety BR 21 kalibru 210 mm. Bardzo mocna jednostka napędowa DB 605 umożliwiała powstanie kolejnych wersji K-6 i K-14 jednak zmiana układu sił w konflikcie znacznie spowolniła prace nad rozwojem Bf 109 głównie ze względu na niedobory materiałów, brak odpowiedniej ilości czasu i decyzje nakazujące skupienie uwagi nad myśliwcami Me 262 i Focke-Wulf Fw 190.

Walka wszystkimi myśliwcami z rodziny Bf 109 opiera się na wykorzystaniu przewagi energii i stosowaniu taktyki „Boom and Zoom”. Późniejsze modele stały się co prawda znacznie cięższe i bardziej skomplikowane konstrukcyjnie, lecz mocniejsze silniki i potężniejsze uzbrojenie rekompensowały te niedogodności. Mimo że późne Bf 109 z powodu swojej masy były dość ociężałe, doświadczeni piloci potrafili wykorzystać ich zwrotność, szybkość wznoszenia i wspaniałe przyspieszenie do wygrywania starć z wrogiem. Ostatnie modele Bf 109 znajdziecie w War Thunder w erze IV. Ich linia rozpoczyna się samolotami Bf 109 G-6 oraz G-14, a kończy na modelach G-10 i K-4.

Rodziny Spitfire’ów i Messerschmittów w drzewach technologicznych obejmują kilka wersji rozwojowych tych maszyn i prowadzą do swoich odrzutowych następców. Niemieckie myśliwce znajdziecie w erach I-IV a brytyjskie w erach II-IV. Często wersja jednego z nich znajduje swój odpowiednik w drzewku technologicznym wroga, które obejmuje maszyny wykorzystywane operacyjnie podczas II Wojny Światowej.

Obie linie prowadzą również do najlepszych tłokowych samolotów dostępnych dla graczy War Thunder, które w odpowiednich rękach mogą stać się śmiertelną bronią podczas walki. Późne wersje Spitfire’ów i Messerschmittów można dość sprawiedliwie do siebie porównać w kwestii ogólnej charakterystyki osiągów, lecz każda z nich ma wyraźnie zaakcentowane zalety i wady. Styl prowadzenia rozgrywki tymi zgoła różnymi myśliwcami wykazuje jednak pewne cechy podobieństwa.

Autor: Scott "Smin1080p" Maynard