Hiroshi Nishizawa (西澤 広義) (Demon z Rabaul) A6M2 mod 22 z 251st Kōkūtai, Wyspy Salomona,1943 r.
Kamuflaż stworzył nico_nico_ni | Pobierz Tutaj

Był 26 października 1944 roku. Para myśliwców F6F z eskadry VF-14 amerykańskiej marynarki wojennej przeprowadzała lot patrolowy nad filipińską wyspą Mindoro. Wtem podporucznik Harold P. Newell — jeden z amerykańskich pilotów — zauważył nad sobą dwusilnikowy samolot wyłaniający się z cienkich chmur warstwowych. Zbliżając się do niego, dostrzegł, że jest to japoński bombowiec, więc otworzył ogień. Po kilku krótkich seriach lewy silnik stanął w płomieniach, które szybko zajęły podstawę skrzydła. W morzu ognia bombowiec, tracąc elementy poszycia, zanurkował ku morzu.

Newell zaliczył zestrzelenie Ki-49, ale dopiero w 1982 roku udało się połączyć w całość doniesienia różnych źródeł, co odsłoniło najbardziej prawdopodobny wynik tego starcia. Możliwe bowiem, że Newell zestrzelił samolot transportowy, na którego pokładzie znajdowali się piloci myśliwscy japońskiej marynarki, którzy lecieli do Mabalacat na Filipinach, by odebrać nowe Zera. Wśród pasażerów, którzy zginęli podczas tego starcia, był Hiroshi Nishizawa (西澤 広義) — jeden z najskuteczniejszych japońskich pilotów myśliwskich wszech czasów.

Hiroyoshi przyszedł na świat 27 stycznia 1920 roku w górzystej prefekturze Nagano w samym środku wyspy Honsiu. Był piątym synem kierownika browaru sake. Wyrósł na wysokiego i szczupłego młodzieńca, którego zdrowie zostało wystawione na próbę w walkach, w których później wziął udział. Po ukończeniu szkoły Nishizawa krótko pracował w młynie, po czym, zainspirowany propagandowym plakatem rekrutacyjnym, zdecydował się przystąpić jako pilot do Cesarskiej Marynarki Wojennej Wielkiej Japonii. Do służby zaciągnął się w czerwcu 1936 roku, a w marcu 1939 roku z powodzeniem ukończył szkolenie na pilota. Przez kolejne dwa i pół roku zdobywał doświadczenie w kilku grupach powietrznych, ostatecznie awansując do stopnia starszego bosmana.

Gdy w grudniu 1941 roku wybuchła wojna z aliantami, Nishizawa stacjonował na Wyspach Marshalla, służąc w grupie powietrznej Chitose na samolocie Mitsubishi A5M Typ 96 „Claude”. W lutym 1942 roku został przeniesiony do Rabaul i wciąż zasiadając za sterami archaicznego myśliwca, odniósł swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne — zestrzelił jednego z dwóch australijskich samolotów PBY Catalina, które zaatakował wraz z siedmioma swoimi towarzyszami broni. Gdy nadszedł czas przezbrojenia jednostki, Nishizawa otrzymał legendarny samolot myśliwski Mitsubishi A6M Zero-sen.

W kwietniu siły lotnicze japońskiej marynarki w tym regionie zostały zreorganizowane i jednostka Nishizawy została włączona do Tainan Kōkūtai (w rejonie Tainan na Tajwanie). Choć on sam był raczej typem odludka i często samotnie spędzał czas, zdołał zaprzyjaźnić się z nowymi kolegami z eskadry — Saburō Sakaiem i Toshido Ōtą. Razem stworzyli zespół, który później stał się znany jako „Trio czyścicieli” z powodu ich niesamowitych umiejętności oczyszczania nieba z samolotów wroga. Podczas służby w Lae w Papui-Nowej Gwinei Nishizawa często był nękany przez choroby i tylko jego zamiłowanie do sztuk walki w pewien sposób potrafiło złagodzić dyskomfort wynikający z „uziemienia”.

Dnia 1 maja Nishizawa zestrzelił P-39 nad Port Moresby, a następnego dnia do swojej listy zwycięstw dopisał dwa samoloty P-40. Błyszcząc na tle swoich kompanów, popisywał się niesamowitymi ewolucjami podczas walk manewrowych, co w połączeniu z jego dość szorstkim obyciem i niewielkim poczuciem humoru spowodowało, że zaczął być nazywany „Diabłem z Rabaul”. Później słynną stała się historia opowiedziana przez Sakaiego, która opisywała jedną z majowych nocy, podczas której „Trio czyścicieli” słuchało australijskiej audycji radiowej, w której został nadany francuski orkiestrowy poemat symfoniczny „Danse Macabre”. Nishizawa rzekł wtedy, że nazajutrz ich trio wykona własny taniec śmierci nad Port Moresby. Następnego dnia podczas kolejnego lotu trzech pilotów Zer oderwało się od swojej eskadry i w zwartym szyku przeprowadziło serię perfekcyjnie wykonanych akrobacji nad wrogim lotniskiem w Port Moresby. Ich dowódca nie był zachwycony, gdy później samolot aliantów w uznaniu dokonania zrzucił na ich lotnisko list gratulacyjny.

Po serii zwycięstw nad samolotami Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych, 7 sierpnia Nishizawa po raz pierwszy natknął się na myśliwce pokładowe Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Po walce z nimi przypisał sobie sześć zwycięstw nad samolotami F4F z eskadry VF-5. Następnego dnia wpadł w furię, gdy Sakai zaginął podczas przeprowadzania ataku na formację amerykańskich samolotów torpedowych. Ciężko ranny Sakai powrócił jednak do bazy mocno pokiereszowanym samolotem i rozbił się, lądując awaryjnie. Nishizawa upierał się, że osobiście odwiezie swojego przyjaciela do szpitala. Jednak 21 października „Trio czyścicieli” przestało istnieć na zawsze. W walce z Wildcatami z eskadry VMF-212 Korpusu Piechoty Morskiej zginął Toshido Ōta. W listopadzie zaś, po 10 miesiącach ciągłej walki i zmagań z malarią, Nishizawa wraz z ocalałymi kolegami z eskadry został zluzowany i wrócił do Japonii — jego lista zwycięstw osobistych i dzielonych obejmowała wówczas 55 strąceń.

Stacjonował teraz w bazie lotniczej w Toyohashi w Japonii, a jego obowiązkiem stało się szkolenie pilotów. Jednak nie było to zajęcie, które przypadło mu do gustu. Ten urodzony indywidualista łatwo wpadał we wściekłość i dawał ponieść się emocjom, gdy uczniowie nie potrafili sprostać jego wymaganiom. Niezadowolony ze swojej roli zwierzał się z tego swojemu przyjacielowi Sakaiowi, gdy odwiedzał go w szpitalu. Jednak w maju 1943 roku znów wrócił do aktywnej służby, tym razem za sterami A6M3, i 14 dnia miesiąca zestrzelił P-40 i P-38. Szybko wrócił do formy i niemal codziennie wykorzystując swoje śmiercionośne umiejętności, został doceniony, przyjmując z rąk admirała Kusaki — dowódcy 11 Floty Powietrznej — ceremonialny miecz samurajski.

Niestety wbrew oczekiwaniom Nishizawa w październiku ponownie został usunięty ze służby i powrócił do roli instruktora w Japonii, po czym szybko został awansowany do stopnia chorążego marynarki. Z dala od szans na udział w walce z amerykańskimi bombowcami Nishizawa szkolił nowych pilotów, co osłabiało jego morale i w konsekwencji opinie na temat niego jako instruktora stały się w dużej mierze negatywne. W październiku 1944 roku 29 pilotów myśliwskich z 201 i 304 Kōkūtai zostało wysłanych na filipińską wyspę Luzon — Nishizawa znalazł się w tym gronie. 25 października poprowadził eskortę samolotów Cesarskiej Marynarki Wojennej Wielkiej Japonii w misji kamikaze. Ich łupem padły dwa Hellcaty F6F Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, co według niektórych źródeł podniosło liczbę zwycięstw Nishizawy do 87 i pozwoliło czterem z pięciu pilotów kamikaze trafić i zatopić amerykański lotniskowiec eskortowy (CVE-63) USS St. Lo w zatoce Leyte.

Po wylądowaniu Nishizawa zdał raport dowództwu o powodzeniu misji, dodając, iż jest przekonany, że jego życie ma się ku końcowi i prosząc o zgodę na lot w następnej misji kamikaze. Odmówiono mu. Następnego ranka wraz z kilkoma innymi pilotami poleciał do Mabalacat, by odebrać nowe Zera. Samolot transportowy, którym leciał Nishizawa, zniknął bez śladu wraz z nim.

Hiroyoshi Nishizawa był jednym z najlepszych japońskich pilotów myśliwskich — człowiekiem o niezrównanych umiejętnościach pilotażu. I chociaż nie nadawał się do szkolenia adeptów pilotażu, w powietrzu, za sterami Zero był niemal nie do powstrzymania. Pośmiertnie został awansowany do stopnia porucznika i otrzymał miano „Bukai-in Kohan Giko Koji” (jap.『武海院廣範義航居士』). Oczywiście jak w przypadku wielu asów II Wojny Światowej nad liczbą zwycięstw Nishizawy również trwała dyskusja, lecz większość źródeł podaje, że ostatecznie było ich 86.

O Autorze

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.

---

Jeżeli chcesz poznać historię innych pilotów, koniecznie przeczytaj także nasze poprzednie artykuły z serii "As Miesiąca". 

Zespół War Thunder