War Thunder background
Blenheim Mk IV, niezawodny, klasyczny i brytyjski
Uwaga! Artykuł został opublikowany na starszej wersji strony. Mogą wystąpić problemy z wyświetlaniem na niektórych przeglądarkach.


Zrodzony z narodowego zacięcia do tworzenia coraz to szybszych maszyn, samolot ten był jednym z wyznaczających trendy i wymogi związane z osiągami w dziedzinie budowy maszyn latających. Po debiucie uznawany za dosyć zaawansowany, w momencie wybuchu wojny właściwie przestarzały, Blenheim przyczynił się nie tylko do wygrania globalnego konfliktu, ale też do powstania wielu swoich następców. Wczesne lata 30. XX wieku to czas pogrążenia świata głęboko w wielkim kryzysie, kiedy miliony ludzi było niezatrudnionych, a rządy zmagały się z malejącymi wpływami. Lotnictwo było wyjątkiem i źródłem niepohamowanego entuzjazmu, wszak pierwszowojenne samoloty z demobilu wciąż były tanie. Podniebne pokazy umiejętności śmiałych lotników sprawiały, że zostawali oni bohaterami w oczach tłumów, niektórzy stawali się dzięki temu zamożni, a inni zyskiwali siłę na arenie politycznej.

Lord Rothermere, właściciel wpływowej gazety Daily Mail, wpadał we wściekłość, dowiadując się, że inne kraje budują lepsze, szybsze samoloty. Zwłaszcza irytowały go pokonane Niemcy, oferujące komercyjne loty w bijącym rekordy samolocie Heinkel He 70 Blitz. By obronić honor swojej ojczyzny, Rothermere chciał stworzyć szybszy samolot pasażerski. Dobrym kandydatem okazał się projekt z desek kreślarskich Bristol Aircraft, Type 135.

Dzięki stałemu finansowaniu samolot przekształcił się w Type 142, maszynę bez problemu wyprzedzającą dowolny samolot z arsenału RAF-u, która wzbiła się w powietrze 12 kwietnia 1935 roku. Pomimo tego, że samolot miał wozić pasażerów, był zbudowany jak maszyna wyścigowa, z malutką kabiną w opływowym kadłubie. Tak jak liczono, RAF natychmiast zainteresował się konstrukcją, chcąc przekształcić ją w samolot wojskowy. Kluczowymi zmianami w wersji Mk 1 było podniesienie skrzydeł, by stworzyć miejsce dla komory bombowej mającej pomieścić 1000 funtów bomb, uzbrojenie samolotu w karabiny i wyposażenie go w zwracający uwagę nietypowy przeszklony nos płynnie przechodzący w kadłub. Samolot odbył pierwszy lot 25 czerwca 1936 roku.



Kolejna seria ulepszeń, a potem także modernizacji uzbrojenia, zaowocowała powstaniem Blenheima Mk IV – znanej z gry ostatecznej później wersji, wyposażonej w podwójne Vickersy K w górnym stanowisku strzeleckim i niespotykaną, wyposażoną w peryskopy wieżyczką mieszczącą dwa Browningi, umieszczoną w dolnej części kadłuba. Choć jej obsługa była trudna, to załogi ciepło przyjęły możliwość obrony dolnej półsfery. Ta możliwość z pewnością przyda się także graczom. Dziwny, przeszklony i asymetryczny nos samolotu zapewniał pilotowi widoczność pasa podczas startu i lądowania. Dostępne w grze konfiguracje uzbrojenia, 4 bomby o wagomiarze 250 funtów albo para bomb 500-funtowych , odpowiadają historycznym. Tu widać wadę w postaci ograniczonego udźwigu, ale nawet taki ładunek był użyteczny na wielu teatrach działań wojennych globalnego konfliktu.

Maszyna w grze należy do I Ery, a dzięki swojej Klasyfikacji Bitewnej spotyka głównie historycznych oponentów — od ostatnich dwupłatowców przez wczesne samoloty jednopłatowe aż po słynne myśliwce takie jak Bf 109 i A6M2. W szrankach z dwupłatowcami przewagę stanowi prędkość Blenheima i po części jego uzbrojenie. Nawet pilot może strzelać z pojedynczego Browninga znajdującego się blisko końcówki lewego skrzydła. Przeciw adwersarzom o wyższej Klasyfikacji Bitewnej można wykorzystać prędkość, salwując się ucieczką w stronę sojuszników, oraz wieżyczki, pozwalając im strzelać do ścigającego przeciwnika – najlepiej manewrując tak, by obie mogły ostrzeliwać wroga naraz.



Blenheim bez modyfikacji ma ograniczoną prędkość, tylko jedną konfigurację podwieszeń i kiepskie pasy amunicyjne – a to spore wady. Przed pierwszym wylotem najlepiej jest zacząć odkrywać chłodnice, by zwiększyła się prędkość maksymalna (to pewien wyjątek, bo zwykle radzę najpierw odkrywać uzbrojenie), a potem pylon bombowy MBC-B. Wśród usprawnień drugiego stopnia warto wybrać uniwersalne taśmy amunicyjne dla karabinów kalibru 7,7 mm. Z dwóch dostępnych ulepszeń dla wieżyczek pierwsze dotyczy grzbietowej wieżyczki z Vickersami K, a ostatnie dolnej wieżyczki z Browningami. Oba warto odblokować, jednak nie zapominając o ulepszeniach wpływających na moc silników. Niebagatelne znaczenie ma też szkolenie załogi, kwalifikacja eksperta wymaga poziomu załogi 5 lub wyższego (w aktualizacji 1.53), a koszt 2100 Srebrnych Lwów to nic w porównaniu z tym, jak bardzo poprawią się umiejętności załogi.

Historyczne misje bojowe miały zróżnicowane rezultaty, niektóre kończyły się wielkimi sukcesami, inne przynosiły ogromne straty. Podobnie jest w grze. Dziura w pokryciu karabinów maszynowych została szybko wykryta, a do samolotu dodano nowe uzbrojenie defensywne, jednak nie stało się to wcześniej niż po dotkliwych stratach spowodowanych istnieniem odsłoniętego brzucha samolotu. Ale w grze dolna wieżyczka jest zainstalowana od początku. Klasyczny ukośny atak z dużą prędkością jest chyba jedyną metodą na uniknięcie ostrzału ze stanowisk strzeleckich, a uzbrojenie kalibru 12,7 mm i większego to mus – ostrzał z broni kalibru 7 mm to niczym splunięcie na aluminiowe poszycie Blenheima.



Galopujące tempo postępu technologicznego w latach 30. sprawiło, że Blenheim stał się przestarzały już w roku 1940, jednak historia szybkich i lekkich bombowców toczyła się dalej. Wkrótce powstał Beaufort — mający większe możliwości samolot przeciwokrętowy — który był podstawą do budowy ciężkiego myśliwca Beaufighter. Obie maszyny można spotkać w grze. Blenheima używały głównie 3 kraje poza Wielką Brytanią. Licencyjna kanadyjska kopia nazwana Bolingbroke służyła w RCAF.

Blenheimy były tez zarówno wysyłane do, jak i budowane w Jugosławii (gdzie powstawały także Dorniery Do 17). Finowie natomiast użyli brytyjskiego samolotu podczas starć ze Związkiem Radzieckim. Zasób jugosłowiańskich części zamiennych dostarczanych przez Niemcy pozwolił utrzymać samoloty w powietrzu długo po wojnie. Ostatni lot fińskiego Blenheima odbył się w roku 1954 i to właśnie w tym kraju znajduje się jeden z najlepiej zachowanych egzemplarzy brytyjskiego lekkiego bombowca.


Autor: Joe "Pony51" Kudrna

Chciałbyś poznać historię innych pojazdów oraz samolotów? Wystarczy, że klikniesz tutaj, a ukaże Ci się lista wszystkich artykułów z serii "Profil Pojazdu" oraz "Profil Samolotu"


Jeżeli uwielbiasz brytyjski humor, koniecznie zobacz film dotyczący Blenheima autorstwa SquireFlyer


Zespół War Thunder

Czytaj więcej:
Zdobądź PLZ 83-130 w wydarzeniu Inferno Cannon!
  • 18 kwietnia 2024
Skrzynka z narzędziami!
  • 8 kwietnia 2024
Karty Historii (maj): Po Zwycięstwo!
  • 27 kwietnia 2024
Thunder Show: HISTEREZA
  • 26 kwietnia 2024