F-86F-30 Argentina Air Force C-108 No. 251-06,
malowanie zrobione przez Guillermo241 | pobierz tutaj

Historia Argentyńskich Sił Powietrznych rozpoczęła się 10 sierpnia 1912 roku, gdy w El Palomar została założona Szkoła Lotnictwa Wojskowego (Escuela Militar de Aviación). Jednak jeszcze przed jej powstaniem lotnictwo znacznie zyskiwało na popularności, bowiem już cztery lata wcześniej z wielkim entuzjazmem stworzono pierwszy argentyński aeroklub. Powołanie do życia szkoły i wybudowanie pierwszego lotniska w Villa Lugano tylko przyspieszyło szkolenie przyszłych pilotów. Wielu z nich stało się później pionierami w dziedzinie awiacji. Jednym z nich był Pablo Teodoro Feis, który wykonał przelot z Buenos Aires do Montevideo i zapisał się na kartach historii, bijąc rekord najdłuższego lotu nad wodą i ustanawiając go na poziomie 2 godzin i 20 minut — tylko dlatego, iż dużo czasu spędził w powietrzu nad obszarem estuarium La Platy. W 1916 roku dowództwo marynarki wojennej (Comando de Aviación Naval Argentina) również podjęło decyzję o otwarciu szkoły lotnictwa marynarki w zatoce Barragan nieopodal La Platy. W okresie międzywojennym oba skrzydła lotnictwa były systematycznie modernizowane i rosły w siłę dzięki nabyciu samolotów szkoleniowych North American T6 Texan, myśliwców Curtiss P-36 Hawk i latających łodzi Supermarine Walrus, a w 1927 roku otwarto w Córdobie Fábrica Militar de Aviones, czyli fabrykę samolotów wojskowych.

FMA CURTISS HAWK 75O

Podczas II Wojny Światowej Argentyna zachowała neutralność, natomiast po jej zakończeniu przyjęła na swój ląd wielu wykwalifikowanych Niemców. Jednym z nich był dr Kurt Tank, twórca Focke-Wulfa Fw 190, którego wiedza była bardzo potrzebna rządowi argentyńskiemu ze względu na palącą konieczność modernizacji lotnictwa. Wykorzystując wcześniejsze doświadczenia z budowy prototypu Ta 183, Tank stworzył odrzutowy samolot I.Ae 33 Pulqui II, który, mimo iż nigdy nie opuścił stadium prototypu, pokazał światu, że Argentyna jest w stanie stworzyć rodzimą i zaawansowaną technicznie konstrukcję. Import maszyn wciąż jednak miał się dobrze i do służby zostały włączone odrzutowce Gloster Meteor oraz ciężkie bombowce Avro Lancaster.

W okresie zimnej wojny sytuacja polityczna Argentyny zaczęła ulegać radykalnej zmianie. W 1955 roku wojskowy zamach stanu obalił rząd Juana Francisco Peróna, skazując go na wygnanie, a Argentynskie Siły Powietrzne i odrzutowce marynarki zostały wykorzystane przeciwko properonistowskim rebeliantom. Kolejny przewrót miał miejsce w 1970 roku i stał się początkiem tzw. „brudnej wojny” — działań prowadzonych przez argentyńską juntę mającą na celu wyeliminowanie opozycji skierowanej przeciwko reżimowi. Polegały one głównie na niszczeniu środowisk lewicowych i komunistycznych i często wspierane były przez siły CIA. Podczas dyktatury junty zarówno marynarka, jak i siły powietrzne wzbogaciły się o nowe samoloty Douglas A-4 Skyhawk, Dassault Super Étendard i Dassault Mirage III oraz rodzimą konstrukcję turbośmigłową FMA IA-58 Pucará będącą jednostką bliskiego wsparcia powietrznego i służącą do operacji antypartyzanckich.

FAA Gloster Meteor F.4

W kwietniu 1982 roku Argentyna próbowała zbrojnie zająć Falklandy. Brytyjska odpowiedź była jednak bardzo szybka — w celu odzyskania wysp wysłano do boju Królewską Marynarkę Wojenną. Oba kraje wkroczyły na ścieżkę wojenną. Po stronie argentyńskiej w operacji udział wzięły zarówno Argentyńskie Siły Powietrzne, jak i Siły Powietrzne Marynarki, z sukcesem topiąc kilka okrętów brytyjskich za pomocą zwykłych bomb i rakiet Exocet klasy powietrze-woda. Wśród zatopionych jednostek znalazły się dwa niszczyciele (HMS Sheffield, HMS Coventry) i dwie fregaty (HMS Ardent, HMS Glamorgan). Cena za te zwycięstwa była jednak wysoka. Brytyjczycy zestrzelili ponad 60 samolotów i 25 helikopterów wroga, a Sea Harrier okazał się niepokonany w starciach powietrznych. Wysokie straty po stronie argentyńskiej pozwoliły Brytyjczykom dokonać desantu na wyspy, co ostatecznie zakończyło się ich odbiciem w czerwcu 1982 roku. Porażka Argentyny w tej wojnie przyspieszyła tylko upadek junty wojskowej. Do dziś jednak brytyjscy piloci wojskowi z szacunkiem wypowiadają się na temat odwagi i wyszkolenia argentyńskich żołnierzy.

Dziś siły powietrzne i lotnictwo marynarki wciąż piszą swoją historię. Obecnie podstawowym samolotem sił powietrznych jest Douglas A-4AR Skyhawk, a lotnictwo marynarki dalej korzysta ze zmodernizowanych samolotów Dassault Super Étendard. Z powodu różnych przyczyn politycznych dalsza wymiana parku maszyn została mocno opóźniona. Trwają próby nawiązania współpracy z Chinami i Rosją w celu pozyskania samolotów Suchoj Su-24 i Chengdu J-10.

Autor: Adam “BONKERS” Lisiewicz

W jednej z kolejnych aktualizacji dodamy do gry:

Oznaczenia Argentyńskich Sił Powietrznych oraz Argentyńskich Sił Powietrznych Marynarki