Czołg ciężki M6A1 w War Thunder.

M6A1 w War Thunder

W grze War Thunder M6A1 jest pierwszym amerykańskim czołgiem ciężkim. Pojazd należy do III ery, a jego klasyfikacja bitewna wynosi 5,0. Waży 57,4 tony, a maksymalną prędkość 35 km/h rozwija w czasie 8,4 sekundy. Ze wszystkimi dostępnymi modyfikacjami czas obrotu wieży o kąt pełny wynosi 20 sekund, a zatem rozwija ona prędkość kątową 18 stopni na sekundę. Wyszkolony ładowniczy przeładowuje działo główne kalibru 76 mm w czasie 6,2 sekundy, dzięki czemu może wystrzelić niemal 10 pocisków na minutę. Działo kalibru 37 mm jest przeładowywane w 3 sekundy, co pozwala na wystrzelenie 20 razy w ciągu minuty.

Rozmieszczenie modułów w M6A1

Najpotężniejszą częścią przedniego pancerza jest dolna płyta, której grubość wynosi 101,6 mm. Górna płyta ma grubość 82,5 mm, a łącząca je płyta pancerna ma 69,8 mm grubości. Całkowita grubość pancerza przedniej części wieży to 101,6 mm, a najgrubszą częścią wieży jest krawędź jarzma o grubości aż 250 mm. Boczny pancerz wieży ma grubość 82,5 mm. Górne boczne płyty pancerne mają 44,4 mm grubości, a dolne płyty schowane za gąsienicami mają 69,8 mm grubości. Dodatkowe opancerzenie grubości 25,4 mm chroni zawieszenie. Grubość tylnego pancerza dochodzi do 44,4 mm w tylnej części bocznych sponsonów.

Działo główne M7 kalibru 76,2 mm wykorzystuje dwa rodzaje amunicji — domyślne pociski przeciwpancerno-burzące z czepcem i czepcem balistycznym M62 oraz przeciwpancerne pociski M72. Pocisk M79 może przebić 155 mm niepochylonego pancerza, 139 mm pancerza pochylonego pod kątem 30 stopni i 56 mm pancerza pochylonego pod kątem 60 stopni w bezpośredniej bliskości oraz odpowiednio 72/64/26 mm pancerza z dystansu 2000 m. Pocisk M62 z wybuchowym wypełnieniem cechuje nieco gorsza penetracja wynosząca maksymalnie 127/115/56 mm, a 89/80/39 mm z odległości 2 kilometrów. Amunicja przeciwpancerna M74B1 działa M3 kalibru 37 mm może przebić 90/80/32 mm pancerza z najbliższej oddległości, a na dystansie 2000 m penetracja spada do 27/24/9 mm. Przeciwpancerna amunicja kalibru 37 mm M51B1/B2 wyposażona w czepiec może pokonać 79/71/35 mm pancerza, a w odległości 2000 m jej zdolność przebicia pancerza spada do wartości 43/38/19 mm.

M6A1 został wprawdzie opracowany jako czołg ciężki, jednak jego zamierzona rola może być myląca. Pancerz jest dosyć nieefektywny, bowiem większość dział pojazdów o zbliżonej klasyfikacji bitewnej nie będzie miała problemu z przebiciem przedniego pancerza czołgu. Działo główne kalibru 76,2 mm ma odpowiednią siłę ognia zważywszy na klasyfikację bitewną czołgu, jednak działo kalibru 37 mm sprawdzi się tylko jako ostatnia deska ratunku, gdy działo główne będzie niesprawne, albo gdy zostanie użyte do odwrócenia uwagi przeciwnika. Duże przyspieszenie czołgu jest jego zaletą, jednak ze względu na małą zwrotność manewrowanie jest utrudnione. Sam M6A1 stanowi duży i wysoki cel. W porównaniu z Shermanem M4A2(76)W o tej samej klasyfikacji bitewnej i takiej samej armacie, jedynie nieco gorszym przednim pancerzu i znacznie lepszej mobilności, M6A1 broni się grubszym pancerzem wieży i skrzyni biegów zamontowanej w tylnej części pojazdu, co sprawia, że jest mniej podatna na zniszczenie. Czołg wymaga ostrożności podczas gry, lepiej jest trzymać się w drugiej linii i służyć wsparciem towarzyszom z drużyny — M6A1 nie sprawdzi się na czele szturmu ze względu na pozostawiające wiele do życzenia opancerzenie, ma za słabe działo by sprawdzić się w snajperskich pojedynkach czołgów, a kiepska mobilność nie pozwala na skuteczne flankowanie.

Podsumowując, M6A1 jest osobliwym pojazdem, dla wielu graczy zupełnie zbędnym. Jednak w rekach doświadczonego wirtualnego czołgisty, który odważy się zawalczyć z jego niedoskonałościami, może zapewnić wiele sukcesów na polach bitew.

M6A1 - rys historyczny

W okresie międzywojennym rozwój czołgów w USA był w dużej mierze zaniedbany. Sytuacja uległa zmianie po wybuchu II Wojny Światowej. Będąc pod wrażeniem sprawnego wykorzystania czołgów przez Niemców w roku 1940, departament uzbrojenia US Army wystosował zamówienie na nowy czołg ciężki. Pierwotnie konstrukcja o oznaczeniu M1 miała być pojazdem wielowieżowym wyposażonym w cztery wieże. Ta koncepcja wnet jednak okazała się przestarzała, a czołg przeprojektowano — miał mieć dwie armaty w jednej wieży. Uzbrojenie stanowiły 76,2-milimetrowe działo o dużej prędkości wylotowej, będące pochodną przeciwlotniczego działa T9 (później ustandaryzowaną pod oznaczeniem M7) oraz współosiowa z nim armata M5E1 kalibru 37 mm. Opancerzenie czołgu miało od 25,4 mm do 101,6 mm grubości.

Zdjęcie M6A1

Ze względu na duża masę czołgu konieczne było zastosowanie zespołu napędowy o wystarczającej mocy. Zdecydowano się na użycie chłodzonego powietrzem 9-cylindrowego silnika gwiazdowego Wright G-200, który rozwijał 950 KM mocy przy 2300 obrotach na minutę. Jednak w tym okresie nie istniała motoryzacyjna skrzynia biegów zdolna przenieść taką moc. Wśród propozycji znalazło się wiele różnych rozwiązań — przekładnia gazowo-elektryczna, konwencjonalna synchronizowana skrzynia biegów oraz automatyczna przekładnia hydrauliczna. Wybrano ostatnią koncepcję, rekomendując jednak dalsze badania nad projektami przekładni elektrycznej i hydrokinetycznej. Przekładnia Hydramatic sprawiała jednak problemy, a prototyp w nią wyposażony nie został nigdy ukończony. Trzy pojazdy prototypowe ukończono w latach 1941-42, T1E1 wyposażony w przekładnię elektryczną i odlewany kadłub oraz dwa z przekładnią hydrokinetyczną, T1E2 z odlewanym kadłubem i T1E3 z kadłubem spawanym. Po serii prób czołg trafił do produkcji w grudniu 1942 roku — wersja M6 oparta była na T1E2, a M6A1 na T1E3.

Jednakże gdy pierwsze czołgi M6 zostały ukończone, amerykańska armia straciła zainteresowanie projektem. Powodami były nie tylko wady konstrukcji (takie jak duża sylwetka pojazdu, problemy logistyczne, niepraktyczny układ wnętrza, problemy z niezawodnością), ale i fakt, że czołg średni M4 Sherman spełniał wymagania US Army, będąc przy tym znacznie lżejszym, tańszym, bardziej niezawodnym i łatwiejszym do transportu. M6 był po prostu zbyt wielki i ciężki, by okazać się dobrym wyborem. Dalsze próby operacyjne przeprowadzone w Fort Knox na początku 1943 roku wykazały kolejne wady M6 — współosiowe działo kalibru 37 mm było zupełnie nieprzydatne, a działo główne nie zapewniało wystarczającej dla czołgu ciężkiego siły ognia. Podjęto kilka prób mających usprawnić ten pojazd (takie jak prototypowy T1E1 z działem kalibru 90 mm czy M6A2E1 z grubszym pancerzem i 105-milimetrowym działem w nowej wieży), jednak pomimo tego konstrukcję M6 uznano za przestarzałą w 1944 roku. Powstało jedynie 40 czołgów M6 i M6A1 (wliczając w to prototypy), a żaden z nich nie został użyty operacyjnie. Niemal wszystkie ciężkie czołgi zostały zezłomowane. Ostał się tylko jeden T1E1 obecnie wystawiony w Muzeum Uzbrojenia Armii Amerykańskiej w Abredeen.

Autor: Jan „RayPall” Kozák

W jednej z kolejnych aktualizacji dodamy do gry
emblemat 70 Pułku Pancernego

Emblemat wykonał Branislav "InkaL" Mirkov