War Thunder background
Irlandzki Korpus Lotniczy
Uwaga! Przestarzały format wiadomości. Treść może nie być wyświetlana poprawnie.
Uwaga! Artykuł został opublikowany na starszej wersji strony. Mogą wystąpić problemy z wyświetlaniem na niektórych przeglądarkach.


1 Dywizjon Myśliwski,  Irlandzki Korpus Lotniczy w Baldonnel, Irlandia.
Kamuflaż wykonał CmdNomad | Download here


Początki lotnictwa wojskowego w Irlandii są naprawdę wyjątkowe. Kiedy brytyjski rząd podjął rozmowy z Tymczasowym Rządem Irlandii Południowej w 1922 roku, rewolucyjny przywódca Michael Collins zażądał dostępu do samolotu, który pozwoliłby mu wydostać się z Londynu, gdyby rozmowy przybrały niekorzystny obrót. Zakup samolotu Martinsyde Type A był zaczątkiem powstawania irlandzkiego lotnictwa wojskowego. Do czerwca 1922 roku pod jurysdykcją Kwatery Głównej Irlandzkich Służb Powietrznych w Baldonnel znalazło się 13 statków powietrznych i 14 pilotów. W 1924 roku oficjalnie ustanowiono Irlandzkie Siły Obronne.

Air Corps Avro Anson C.19
był używany przez IAC od 1946 do 1962

W 1928 roku odbył się pierwszy zwieńczony sukcesem transatlantycki lot ze wschodu na zachód, dzięki czemu irlandzka awiacja zaistniała na arenie międzynarodowej. Lot nie tylko rozpoczął się w Baldonnel, ale dodatkowo uczestniczył w nim dowódca lotniska, major James Fitzmaurice, który dołączył do niemieckiej załogi podczas 37-godzinnego lotu na Greenly Island u wybrzeży Kanady. Okres międzywojenny był czasem rozwoju Irlandzkiego Korpusu Lotniczego. Po sukcesie w adaptacji programu szkoleniowego dla pilotów-kadetów podobny program wdrożono w 1936 roku dla uczniów szkolących się na członków obsługi naziemnej. W tym samym roku powstały narodowe linie lotnicze, Aer Lingus, które początkowo dzieliły lotnisko w Baldonnel z Irlandzkim Korpusem Lotniczym.

Kiedy w Europie wybuchła II Wojna Światowa, pozycja Irlandii pozwoliła jej zachować neutralność, jednak rząd ogłosił stan wyjątkowy. Irlandzki Korpus Lotniczy otrzymał zadanie patrolowania przestrzeni powietrznej i wybrzeży Zielonej Wyspy, wszak niemieckie i brytyjskie myśliwce ścierały się jedynie kilkadziesiąt mil dalej. W tym okresie najnowocześniejszymi samolotami wojskowymi w służbie Irlandii były cztery dwupłatowce Gloster Gladiator dostarczone przez Wielką Brytanię. Innymi dostępnymi statkami powietrznymi były de Havilland Dragon, Supermarine Walrus, Westland Lysander i Avro Anson.

De Havilland Vampire T-11 w szkolnej wersji, został pierwszym, irlandzkim, wojskowym odrzutowcem.

W czasie pobliskiego konfliktu między Wielką Brytanią, a Niemcami 163 zagraniczne samoloty były zmuszone lądować w Irlandii. Spowodowało to nie tylko powstanie ciekawej sytuacji, w której brytyjskie i niemieckie załogi były przetrzymywane w bliskim sąsiedztwie, czasem dosłownie w sąsiadujących budynkach, ale i pozwoliło obsłudze naziemnej Irlandzkiego Korpusu Lotniczego zająć się nowymi samolotami, niekiedy włączając je do własnej floty sił powietrznych. W ten sposób Korpus wzbogacił się o pierwsze samoloty Hawker Hurricane, które wraz z Gladiatorami były wykorzystywane do przechwytywania i zestrzeliwania brytyjskich balonów zaporowych, które zerwały się z uwięzi i zostały przyniesione z wiatrem nad Irlandię.

Po wojnie, zniesieniu embarg i ogólnoświatowemu zmniejszeniu zapotrzebowania na samoloty wojskowe Irlandzki Korpus Lotniczy mógł pozyskać nowe samoloty na korzystnych warunkach. Hurricane’y zostały zastąpione przez samoloty Supermarine Seafire, które w celu zmniejszenia masy pozbawiono możliwości prowadzenia operacji pokładowych. W 1956 roku de Havilland Vampire w szkolnej wersji został pierwszym irlandzkim wojskowym odrzutowcem. Po srogiej zimie na przełomie lat 1962 i 1963 pozyskano wiropłaty — śmigłowce Alouette III przeznaczone do zadań poszukiwawczo-ratowniczych.

Po okresie rozrostu w latach 70. XX wieku trzon współczesnego Irlandzkiego Korpusu Lotniczego stanowi flota wiropłatów, samolotów transportowych i morskich patrolowców.


W jednej z nachodzących aktualizacji, dodamy do War Thunder oznaczenie Irlandzkiego Korpusu Lotniczego oraz 1 Dywizjonu Myśliwskiego.  

Oznaczenia wykonał Colin 'Fenris' Muir


O Autorze:

     

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder

Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.


Zespół War Thunder


Czytaj więcej:
Zniżki w Sklepie Gaijin.Net z okazji 12. rocznicy War Thundera!
  • 29 października 2024
Sabra Mk.I: Magach ostateczny
  • 30 października 2024
Karty Historii (listopad): Cyklon śródziemnomorski
  • 30 października 2024
Dołącz do nas podczas finałów turnieju Anniversary Air Superiority 2024 z Twitch Drops!
  • 29 października 2024