A6M2 Mod 21, Starszy Bosman Pilot Tetsuzo Iwamoto, Grupa Uderzeniowa Zuikaku ,
Atak na Pearl Harbor Attack, 7 Grudnia 1941 r.
kamuflaż wykonał max_86z  | Download here

Tetsuzo Iwamoto urodził się w czerwcu 1916 roku w prefekturze Karafuto w Japonii. Jako czwarty potomek swoich rodziców miał dwóch braci i siostrę. Kiedy jego ojciec, który był policjantem, osiągnął wysokie stanowisko w hierarchii, rodzina przeprowadziła się do Sapporo. Po przejściu rodzica na emeryturę nastąpiła kolejna przeprowadzka, tym razem do mniejszego miasta Masuda. Tam Tetsuzo uczęszczał do ponadgimnazjalnej Szkoły Rolnictwa i Leśnictwa, podczas gdy jego rodzice zajęli się pracą na roli. Pomimo bycia uzdolnionym i sprawnym fizycznie uczniem, Tetsuzo nie zyskał sympatii nauczycieli ze względu na jego brak subordynacji, niepokorny charakter, a niekiedy po prostu niegrzeczne zachowanie.

Tetsuzo Iwamoto podczas służby na lotniskowcu Ryūjō.

Młody Iwamoto skończył szkołę w 1934 roku, jednak już wtedy wiedział, że praca na farmie nie jest jego wymarzoną przyszłością. Podczas podróży z dala od domu, jakby w celu zdania egzaminów wstępnych do szkoły wyższej, Iwamoto wstąpił do Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii. Postępowanie rekruta nie spodobało się jego rodzicom — liczyli oni na pomoc w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Półtora roku później Iwamoto pracował jako mechanik na pokładzie lotniskowca Ryūjō. Zainspirowany losami lotników zaokrętowanych na jednostce chciał dołączyć do elitarnego grona pilotów myśliwców pokładowych. Po zdaniu egzaminów wstępnych Iwamoto przystąpił do szkolenia lotniczego, które zakończył w grudniu 1936 roku.

Kolejnych sześć miesięcy zajął zaawansowany trening obejmujący operacje pokładowe. Iwamoto został wysłany w bój w lutym 1938 roku. Jako członek 12 grupy lotniczej , starszy szeregowy został skierowany do Chin, gdzie konflikt między Japonią, a Chinami narastał od lipca 1937 roku. Podczas pierwszej misji Iwamoto został zaatakowany przez dużą formację chińskich myśliwców I-15 i I-16 nad Nanchang. Japońskie myśliwce A5M oderwały się od grupy bombowców, które miały osłaniać i podjęły walkę z wrogimi samolotami. Iwamoto zestrzelił porażającą liczbę czterech wrogich samolotów, a prawdopodobnie zniszczył także piąty. Niedługo później, 29 kwietnia, Iwamoto powtórzył swój wyczyn, znowu odnosząc cztery zwycięstwa powietrzne w jeden dzień. Kiedy we wrześniu otrzymał rozkaz powrotu do Japonii, czołowy as japońskiej marynarki miał na koncie 14 zestrzeleń podczas 82 misji bojowych.

Po służbie jako instruktor, sierżant sztabowy Iwamoto powrócił na linię frontu na pokładzie lotniskowca Zuikaku, teraz latając legendarnym myśliwcem A6M Zero. Podczas osławionego ataku na Pearl Harbour Iwamoto zapewniał osłonę powietrzną grupy lotniskowców. Od początku starć na pacyficznym teatrze operacji brał czynny udział w walkach, prowadząc formacje myśliwców A6M przeciw ich amerykańskim, brytyjskim i australijskim odpowiednikom. Iwamoto pilotował myśliwiec także podczas bezwzględnych starć podczas bitwy na Morzu Koralowym w maju 1942 roku, gdzie samoloty z lotniskowca Zuikaku poniosły liczne straty. Konieczny był powrót do Japonii, gdzie możliwe było podjęcie zaopatrzenia i wyszkolenie nowych załóg. Z tego powodu Iwamoto i jego towarzysze broni nie wzięli udziału w bitwie o Midway.

Druzgocące straty w bitwie o Midway podyktowały powrót Iwamoto do służby jako pilota-instruktora, by wspomóc niewielki zespół japońskich instruktorów, próbujących gorączkowo wyszkolić jak najwięcej członków personelu lotniczego, by mieć szansę powstrzymania alianckiego natarcia. Po roku służby w tej roli, starszy bosman (najbliższy, polski odpowiednik Chief Petty Officer) Iwamoto powrócił na linię frontu, gdzie dołączył do 253 grupy lotniczej, latając za sterami A6M z Rabulu od listopada 1943 roku. Doświadczony dowódca i wyga walk powietrznych prowadził swój zespół coraz młodszych i mniej doświadczonych pilotów przeciw potędze marynarki wojennej i sił powietrznych USA. Podczas operacji z Rabulu Iwamoto zgłosił oszałamiającą liczbę 142 zestrzeleń maszyn przeciwnika.

Japoński Order Złotej Kani 5 klasy

Po wycofaniu z Rabulu, Iwamoto powrócił do Japonii w czerwcu 1944 roku, skąd po chwili wytchnienia od frontowego życia został skierowany do Formozy i Filipin, gdzie jesienią i zimą brał udział w walkach powietrznych. W listopadzie 1944 jego umiejętności pilota i dowódcy zapewniły mu awans na oficera – chorążego Cesarskiej Marynarki Wojennej. Ostatnia misja bojowa Iwamoto była operacją 203 grupy lotniczej, broniącej południowozachodnie rejony Japonii, Kiusiu i Okinwę, przed atakami bombowców B-29 i samolotów pokładowych US Navy. Podczas ostatnich miesięcy II Wojny Światowej Iwamoto szkolił pilotów kamikadze na lotnisku Iwakuni na wyspie Honsiu.

Iwamoto otrzymał promocję do rangi porucznika, ale poddanie się Japonii zmusiło go do zakończenia kariery. Nie mogąc znaleźć pracy w powojennej Japonii, częściowo ze względu na zyskująca popularność doktrynę antymilitarną, Iwamoto stoczył się w odmęty alkoholizmu, co doprowadziło go do depresji. Kiedy aliancka okupacja Japonii dobiegła końca w 1952 roku, Iwamoto znalazł zatrudnienie w przędzalni, jednak na krótko – w następnym roku zaczął cierpieć na bóle brzuszne, a po kilku operacjach był coraz słabszy. W maju 1955 roku Tetsuzo Iwamoto zmarł w wieku jedynie 38 lat. Przyczyną śmierci była posocznica wywołaną ostatnią operacją. Kilka źródeł podaje ostatnie słowa, jakie miał wypowiedzieć do swojej żony: kiedy mi się poprawi, chcę znów latać.

Liczba zestrzeleń Iwamoto do dziś pozostaje otwartą kwestią. Połączenie japońskiego zwyczaju przyznawania zestrzeleń eskadrze, a nie poszczególnym pilotom, stracone dokumenty archiwalne i różnice między przyznawaniem zwycięstw powietrznych w Japonii i państwach alianckich sprawiają, że ostateczna wartość może pozostać tajemnicą. Większość źródeł przyznaje Iwamoto 80 zestrzeleń, jednak on sam w pamiętnikach wymienia 202 zwycięstwa, a dodatkowo 26 dzielonych i 22 niepotwierdzone. Jego służba zaowocowała przyznaniem mu Orderu Złotej Kani 5 klasy. Mówiący bez ogródek, nieznoszący sprzeciwu i bezczelny człowiek na ziemi, w powietrzu okazywał się taktycznie myślącym i opanowanym lotnikiem, który preferował szybki atak i wycofanie ponad walkę kołową. Z dużą dozą pewności można napisać, że Tetsuzo Iwamoto był i zawsze będzie największym japońskim asem walk powietrznych.

O Autorze:

Mark Barber, Konsultant Historyczny War Thunder Mark Barber jest pilotem Brytyjskiej Royal Navy. Jego pierwsza książka została opublikowana przez Osprey Publishing w 2008 roku, następnie napisał kilka tytułów dla Ospray i publikacji dla kilku magazynów, takich jak Brytyjski topowy magazyn poświęcony tematyce lotnictwa FlyPast. Jego główne dziedziny zainteresowań to Brytyjskie Lotnictwo Morskie podczas I i II Wojny Światowej oraz Dowództwo Myśliwskie RAF podczas II Wojny Światowej. Obecnie współpracuje z Gaijin jako konsultant historyczny, wspomagając funkcjonowanie Sekcji Historycznej War Thundera (forum) oraz rubryki As Miesiąca.

W jednej z nadchodzących aktualizacji, wprowadzimy do War Thunder oznaczenie osobiste używane przez Tetsuzo Iwamoto. 

Od zawsze chciałeś zobaczyć A6M3 Zero w akcji? Już za dwa tygodnie, masz szansę spełnić swoje marzenie podczas Aerofestivalu 2015! 

Zespół War Thunder