[Wydarzenie] Operacja "Chastise" - Nowości

Uwaga! Przestarzały format wiadomości. Treść może nie być wyświetlana poprawnie.

15 maja 2015 Wydarzenie

Uwaga! Artykuł został opublikowany na starszej wersji strony. Mogą wystąpić problemy z wyświetlaniem na niektórych przeglądarkach.

1900x1080 | 1080x1024

Od Piątku, 15 maja, 17:00 do Poniedziałku, 18 maja, 9:00

będzie dostępne wydarzenie [Operacja] “Chastise”, w którym bombowce RAF dokonały masowego nalotu bombowego na strategiczne cele w Zagłębiu Ruhry

Aby wziąć udział w wydarzeniu, sprawdź zakładkę "Wydarzenia i Turnieje", znajdziesz ją w prawym, górnym rogu ekranu po zalogowaniu do gry.

Bitwa o Zagłębie Ruhry rozpoczęła się 5 marca 1943 roku i trwała przez kolejne 5 miesięcy. Rozpoczęta operacja była niezwykle trudna, albowiem polegała na bombardowaniach strategicznych niemieckiego przemysłu ciężkiego i zbrojeniowego, który ulokowany był w Zagłębiu Ruhry. Celem były huty, koksownie, rafinerie i inne. Łączona ofensywa zakładała zaatakowane 26 głównych celów, takich jak — zakłady zbrojeniowe Kruppa w Essen, rafinerię Nordstern produkującą paliwa syntetyczne w Gelsenkirchen czy wreszcie zakłady Rheinmetall-Borsig w Düsseldorfie. W tej imponującej kampanii 17 maja 1943 r., miała miejsce słynna misja niszczycieli tam rzecznych (Operacja „Chastise”).

Na niemieckim niebie pojawiły się dwusilnikowe, średnie bombowce Vickers Wellington oraz ciężkie, czterosilnikowe Avro Lancaster, Short Stirling i Handley Page Halifax.

Brytyjskie naloty były przeprowadzane w nocy, gdyż podczas dziennych straty wśród załóg były zbyt wielkie. Dowództwo bombowe RAF wykorzystywało dywizjony "Pathfinderów" oraz taktykę „potoku” bombowców lecących jednocześnie. Grupy "Pathfinderów" - oznaczających cel - składały się głównie z samolotów Mosquito z 109 dywizjonu.

„Oboe”, elektroniczny system radionawigacji technologicznie oparty na użyciu transponderów radiowych dał możliwość oznaczania celów za pomocą flar bez względu na obecność zamglenia czy gęstych chmur, które nocą przysłaniały dany obszar. Znaczniki celu naprowadzały główne siły nad obszar, gdzie następowało bombardowanie wyznaczonego celu. Nalot koncentrował duże ilości bombowców w małym przedziale czasowym co całkowicie przytłaczało zdolności defensywne przeciwnika, które opierały się na użyciu myśliwców i obrony przeciwlotniczej.

Siły Powietrzne Armii Stanów Zjednoczonych (USAAF) miały do dyspozycji dwa typy czterosilnikowych ciężkich bombowców: B-17 Flying Fortress oraz B-24 Liberator. Amerykanie przeprowadzający naloty dzienne, latali bombowcami w bardzo zwartym szyku zapewniając sobie wzajemną ochronę przeciwko wrogim myśliwcom. Podczas niemieckiego ataku na jedną z fortec, kilka innych jednocześnie otwierało ogień do maszyny przeciwnika.

Systematyczne dzienne oraz nocne bombardowania Amerykanów i Brytyjczyków dawały bardzo mało czasu nieprzyjacielowi na reorganizację sił i przywrócenie fabryk do ponownego działania. Dodatkowo od 1943 r., obecność sił USAAF w Wielkiej Brytanii zwiększała się systematycznie, lecz pomimo tego, to właśnie RAF przeprowadzał najważniejsze bombardowania.

Oczywiście niemiecka machina wojenna nie dawała za wygraną i zaciekle broniła swojego najważniejszego terytorium. Obrona przeciwlotnicza Zagłębia Ruhry była tak zajadła, że Brytyjczycy nazywali ten obszar „Doliną bez powrotu”. Kampania poważnie zaszkodziła przemysłowi zbrojeniowemu Niemiec, doprowadzając do dużych braków stali oraz uzbrojenia co w następstwie przyspieszyło koniec wojny.

Zespół War Thunder

Czytaj więcej:

Dyskutuj na Forum